Służba Kontrterrorystyczna

Powyższy akt normatywny stanowi kontynuację i zwieńczenie wprowadzanych w ostatnich latach usprawnień w polskim systemie przeciwdziałania terroryzmowi, wśród których istotne miejsce zajmuje przyjęcie przez Sejm RP Ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych (DzU 2016, poz. 904). Wprowadzone wówczas rozwiązania były reakcją na wzrost zagrożenia terrorystycznego, zaobserwowany w szczególności w państwach Europy Zachodniej (zwłaszcza we Francji i Belgii), w wyniku czego poszczególne państwa, jak i organizacje międzynarodowe czy inne gremia, których członkiem jest Polska, podjęły starania zmierzające do zmiany przepisów, w celu wzmocnienia zdolności rozpoznawania, i zwalczania takich zagrożeń oraz przeciwdziałania nim.

Polska ustawa antyterrorystyczna

Polska ustawa antyterrorystyczna została zaprezentowana w Europejskim Centrum Doskonalenia przeciwko Zagrożeniom Hybrydowym w Helsinkach (Hybrid CoE) jako godny naśladowania przykład rozwiązań legislacyjnych, które mogą posłużyć za modelowe oraz stanowić istotny wkład w rozwój krajowych ustawodawstw państw UE i NATO. Chociaż w rzeczywistości nie jest tak doskonała, to uporządkowała wiele istotnych kwestii w przedmiotowym zakresie, umożliwiając służbom lepszą koordynację działań oraz wymianę informacji oraz uwzględniając problemy o decydującym znaczeniu dla skuteczności ofensywnego zwalczania zagrożeń terrorystycznych. Mowa tu o ujętej w jej art. 3 możliwości tzw. specjalnego użycia broni, określanego mianem „strzału ratunkowego” lub „snajperskiego”, co oznacza prawo do użycia broni palnej przeciwko osobie dokonującej zamachu, którego skutkiem może być śmierć lub bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia, w sposóbz założenia śmiertelny/eliminujący, a nie – jak w ogólnych przepisach o użyciu broni przez Policję – wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę (oczywiście tylko wówczas, gdy mogłoby to być niewystarczające, a przeciwdziałanie zamachowi w inny sposób nie jest możliwe).

Działania antyterrorystyczne i kontrterrorystyczne

Ustawa ta po raz pierwszy wprowadziła oficjalne rozróżnienie działań anty- i kontrterrorystycznych, którego brakowało wcześniej w polskiej nomenklaturze.

Art. 2 Ustawy precyzuje, że ilekroć w niej jest mowa o działaniach antyterrorystycznych, należy przez to rozumieć „działania organów administracji publicznej polegające na zapobieganiu zdarzeniom o charakterze terrorystycznym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych przedsięwzięć, reagowaniu w przypadku wystąpienia takich zdarzeń oraz usuwaniu ich skutków, w tym odtwarzaniu zasobów przeznaczonych do reagowania na nie”.

Działania kontrterrorystyczne to natomiast: „działania wobec sprawców, osób przygotowujących lub pomagających w dokonaniu przestępstwa o charakterze terrorystycznym, o którym mowa w art. 115 § 20 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (DzU z 2018 r., poz. 1600 i 2077), prowadzone w celu wyeliminowania bezpośredniego zagrożenia życia, zdrowia lub wolności osób lub mienia przy wykorzystaniu specjalistycznych sił i środków oraz specjalistycznej taktyki działania”.

Czytej też: Specjalne użycie broni – nowe rozwiązanie w działaniach antyterrorystycznych (szanse i ograniczenia) >>>

Jak widać, co podnosiliśmy wielokrotnie na naszych łamach, stosowane wcześniej nazwy „antyterroryści”, „pododdziały antyterrorystyczne”, „Biuro Operacji Antyterrorystycznych” nie były właściwe dla funkcjonariuszy przeznaczonych przede wszystkim do węższego zakresu działań ofensywnych, a więc kontrterrorystycznych (dawniej ujmowanych jako fizyczne zwalczanie terroryzmu), a nie szerszego, defensywnego zapobiegania, klasyfikowanego definicyjnie jako działania antyterrorystyczne. Konsekwencją tego podziału, od dawna stosowanego na Zachodzie, jest nowe nazewnictwo, wprowadzone podczas ostatnich zmian w Ustawie o Policji.

Równolegle do prac nad Ustawą antyterrorystyczną w samej Policji trwały starania o uporządkowanie i usprawnienie działania jednostek oraz komórek właściwych do bezpośredniego reagowania na przestępstwa o charakterze terrorystycznym.

Koncepcja „Narodowego Programu Antyterrorystycznego na lata 2015–2019”

Pierwszym krokiem było opracowanie w 2014 r. przez dyrektora Biura Operacji Antyterrorystycznych koncepcji tworzenia na wypadek kryzysu Centralnego Odwodu Antyterrorystycznego Komendanta Głównego Policji (COAT KGP – SPECIAL OPS 3/2016 ), wpisującej się w realizację planu zadań „Narodowego Programu Antyterrorystycznego na lata 2015–2019”. Koncepcja ta, będąca kompleksowym rozwiązaniem organizacyjnym funkcjonowania pododdziałów antyterrorystycznych Policji w nowych warunkach, została wprowadzona w życie Zarządzeniem Komendanta Głównego Policji nr 13 z 10 czerwca 2015 r. (zmieniającym zarządzenie w sprawie szczegółowych zasad organizacji i zakresu działania komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji – Dz. Urz. KGP z 2015 r. poz 39) oraz Zarządzeniem nr 19 z 14 lipca 2015 r. w sprawie metod i form działania pododdziałów antyterrorystycznych Policji oraz komórek minersko-pirotechnicznych Policji (Dz. Urz. KGP z 2015 r., poz. 52).

Przypomnijmy, że w tym czasie w polskiej Policji funkcjonowało 17 podmiotów o statusie pododdziału antyterrorystycznego: BOA KGP, Samodzielne Pododdziały Antyterrorystyczne Policji (SPAP) Komend Wojewódzkich Policji w Białymstoku, Gdańsku, Krakowie, Katowicach, Łodzi, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie i Wrocławiu oraz mniejsze Sekcje Antyterrorystyczne (SAT) KWP w Bydgoszczy, Gorzowie Wielkopolskim, Kielcach, Lublinie, Olsztynie, Opolu i Radomiu. Do tego Wydział Realizacyjny Komendy Stołecznej Policji, który takiego statusu nie posiadał, choć był podobnie szkolony i wyposażony, a na co dzień wykonywał te same zadania co wyżej wymienione oraz uczestniczył w ćwiczeniach poświęconych zwalczaniu terroryzmu.

O ile dawniej, w latach 90. XX w. starano się realizować cyklicznie centralne szkolenia taktyczne dla wszystkich pododdziałów AT (podstawowe, instruktorskie, specjalistyczne) i wyposażano je głównie w ramach zakupów centralnych, z biegiem czasu oraz rosnącą samodzielnością KWP to one przejęły prawie całkowitą odpowiedzialność za te kwestie w podległych jednostkach. Stan ten trwał przez kilkanaście lat, przez co doszło do znacznego zróżnicowania procedur planowania i dowodzenia, wyszkolenia oraz wyposażenia poszczególnych pododdziałów, utrudniających ich współdziałanie, a zwłaszcza prowadzenie wspólnych działań bojowych w przypadku zdarzenia kryzysowego o dużej skali.

Pomimo nałożonego na dyrektora BOA obowiązku koordynowania działań Policji w zakresie przygotowania do prowadzenia działań bojowych przez wszystkie pododdziały antyterrorystyczne, nie miał on realnego wpływu na przygotowanie jednostek i komórek w terenie do realizacji zadań bojowych. Brak było również formalnych podstaw, pozwalających mu choćby na zbieranie na bieżąco danych o siłach i środkach poszczególnych pododdziałów.

W przypadku działań wymagających użycia więcej niż jednego, decyzję o tym każdorazowo podejmował osobiście Komendant Główny Policji, co utrudniało sprawne zarządzanie siłami i środkami w dużych operacjach. Samo uruchamianie i wprowadzanie do działań sił z poszczególnych jednostek było wieloetapowym procesem, skomplikowanym oraz rozciągniętym w czasie: od funkcjonariusza dowodzącego działaniami bojowymi na miejscu zdarzenia, przez dowódcę całości działań (akcji lub operacji policyjnej), Komendanta Wojewódzkiego do Komendanta Głównego. Na polecenie tego ostatniego dyrektor BOA porozumiewał się z dowódcami lub kierownikami poszczególnych SPAP oraz SAT w celu ustalenia, kto i w jakim zakresie może udzielić wsparcia, a w oparciu o te dane Komendant Główny kontaktował się osobiście z właściwymi Komendantami Wojewódzkimi, by skierowali do działań swe pododdziały AT. Wskazani dowódcy lub kierownicy kontaktowali się wówczas z dowódcą działań bojowych i ustalali sposób wprowadzenia do działań podległych im sił.

Czytaj też: Mudżahedini, Talibowie i opium >>>

Możliwość uruchomienia sił z różnych garnizonów w ramach COAT KGP, którego dowódcą zostawał dyrektor BOA lub jego zastępca, znacząco uprościła proces kierowania do działania pododdziałów AT oraz zasady ich podległości na ten czas. Komendant Główny Policji podejmuje jedynie decyzję o uruchomieniu COAT, a jego dowódca, w którego podporządkowanie operacyjne przechodzą wówczas wszystkie jednostki oraz komórki AT w kraju, sam koordynuje wykorzystanie tych sił i środków, przejmując pełną kontrolę nad ich działaniami. Co warte podkreślenia, rekomenduje przy tym dowódcy operacji policyjnej dowódcę podoperacji, w ramach której prowadzone będą działania bojowe.

Tak scentralizowany i zoptymalizowany system pododdziałów antyterrorystycznych, w tym także etatowych komórek minersko-pirotechnicznych, oraz sposób zarządzania nimi dał dyrektorowi BOA nie tylko możliwość monitorowania stanu sił i środków wszystkich, ale także wpływ na ich przygotowanie. Wprowadzony został ponownie system szkolenia unifikującego taktykę, planowanie i organizację działań bojowych oraz dowodzenia nimi, a KGP przejęła częściowo ciężar wyposażania COAT jako sił własnych, dzięki czemu nowy sprzęt popłynął także do SPAP i SAT KWP. Wydawało się, że wszystko zmierza w dobrą stronę, gdyby nie pomysł, który pojawił się podczas kolejnej reformy Komendy Głównej Policji na przełomie 2015/2016 r. Stojący wówczas na czele KGP insp. Zbigniew Maj w ramach „odchudzania” centrali postanowił zlikwidować BOA, przekazując jego siły do dyspozycji Centralnego Biura Śledczego Policji (szerzej: „SPECIAL OPS” 4/2017).

Był to wynik postrzegania sił specjalnych Policji przede wszystkim jako zleceniobiorców zadań od innych jej pionów, czyli przeznaczonych głównie do wspierania bojowego „realizacji” zatrzymań, konwojowania niebezpiecznych zatrzymanych itp. – a nie jednostek przeznaczonych, zgodnie z nazwą, w pierwszym rzędzie do utrzymywania gotowości do reagowania na incydenty terrorystyczne.

Dokument pt. „System Zabezpieczenia Kontrterrorystycznego Polski”

Rozpad tworzącego się systemu jednostek i komórek antyterrorystycznych Policji został na szczęście powstrzymany przez zmianę na stanowisku Komendanta Głównego Policji, powszechną krytyką likwidacji BOA oraz zbliżające się ważne wydarzenia wysokiego ryzyka, tj. Szczyt NATO w Warszawie oraz Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Zmiany dotyczące głównej jednostki Policji do walki z terroryzmem zakłóciłyby bowiem organizowany pod kątem ich ochrony system dowodzenia i podoperacji zabezpieczenia kontrterrorystycznego pk. Kontra, na czele której stał dowódca COAT KGP – dyrektor BOA podinsp. Dariusz Zięba.

Zaplanowane we współdziałaniu z Wojskami Specjalnymi przedsięwzięcia zabezpieczające przebiegły bardzo dobrze, a wnioski z analizy przeprowadzonych operacji doprowadziły do podjęcia przez nowego Komendanta Głównego Policji nadinsp. Jarosława Szymczyka decyzji o dalszym rozwoju systemu jednostek i komórek antyterrorystycznych polskiej Policji. 29 września 2016 roku wydał on Decyzję nr 332, powołującą zespół pod przewodnictwem dyrektora BOA KGP do opracowania koncepcji dalszego usprawnienia, koordynacji i ujednolicenia tego systemu, nad którego pracami nadzór objął zastępca Komendanta Głównego, nadinsp. Jan Lach.

W styczniu 2017 r. zespół przedłożył Komendantowi Głównemu Policji dokument pt. „System Zabezpieczenia Kontrterrorystycznego Polski”, który po zatwierdzeniu przedstawił do akceptacji Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji. 7 września 2018 r. do Sejmu RP wpłynął jako druk 2828 projekt ustawy wprowadzającej odpowiednie zmiany prawno-organizacyjne pod tym kątem w Ustawie o Policji, mające na celu zapewnienie skutecznych mechanizmów działania jej jednostek organizacyjnych właściwych w zakresie realizacji działań kontrterrorystycznych.

Pierwsze czytanie projektu odbyło się 3 października, po czym projekt trafił do sejmowej Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych, która wprowadzając kilka drobnych poprawek, zarekomendowała Sejmowi jego przyjęcie.

Po trzecim czytaniu, mającym miejsce na posiedzeniu nr 71 w dniu 9 listopada 2018 r., Sejm uchwalił nową ustawę przy 405 głosach za, dwóch wstrzymujących się, bez żadnych głosów przeciwnych. Cztery dni później ustawę przekazano Prezydentowi RP i Marszałkowi Senatu, którzy nie wnieśli poprawek. 12 grudnia 2018 r. została podpisana przez Prezydenta z terminem wejścia w życie wyznaczonym na 5 kwietnia 2019 r. Zmiany wprowadzane tą ustawą zostały poprzedzone Zarządzeniem nr 10 Komendanta Głównego Policji z 14 kwietnia 2017 r., dostosowującym policyjne procedury dotyczące przeciwdziałania terroryzmowi do Ustawy antyterrorystycznej z 10 czerwca 2016 r.

Następnego dnia Komendant Główny podpisał pierwszą serię zarządzeń, mających na celu ujednolicenie struktur jednostek antyterrorystycznych KWP i KSP, nadając status Samodzielnych Pododdziałów Antyterrorystycznych Policji dotychczasowym SAT KWP:

• z Olsztyna (Zarządzenie nr 14),
• Gorzowa Wlkp. (nr 16),
• Opola (nr 17)
• i WR KSP (nr 15).

17 maja wydane zostały kolejne zarządzenia w sprawie SAT z Bydgoszczy (nr 18), Kielc (nr 19) i Radomia (nr 22). Każdy z nich został wzmocniony o cztery etaty ogólnopolicyjne, co uwolniło funkcjonariuszy pionu bojowego od konieczności pełnienia służby dyżurnej, czynności związanych z obsługą logistyczną pododdziału itp. Wcześniej pododdziały podległe KWP różniły się znacząco wielkością, a dowódcy SPAP jako formalni kierownicy jednostek organizacyjnych posiadali istotnie większe uprawnienia niż kierownicy Sekcji AT.

Początkowo zakładano unifikację liczebności nowych SPAP (51 etatów i 31 w przypadku byłych SAT), ale ostatecznie, po wzięciu pod uwagę m.in. powierzchni i zaludnienia w ich rejonach odpowiedzialności w Zarządzeniu nr 10 Komendanta Głównego Policji z 27 marca 2019 r. ustalono następujące stany:

• SPAP Warszawa 77 etatów,
• SPAP Katowice, Kraków, Łódź i Wrocław po 59,
• SPAP Białystok, Gdańsk, Poznań, Rzeszów i Szczecin po 48,
• SPAP Bydgoszcz, Gorzów Wlkp., Lublin i Olsztyn po 31,
• SPAP Kielce, Opole i Radom – 21.

Największe składają się z: kierownictwa (dowódca i zastępca), 10-osobowych sekcji szkoleniowo-bojowej, trzech bojowych i minersko-pirotechnicznej praz 7-osobowego zespołu wsparcia technicznego. 48-osobowe SPAP-y mają o jedną sekcję bojową mniej i o jednego człowieka mniej w zespole wsparcia. Pozostałe składają się z dowódcy oraz tylko dwóch sekcji bojowych i jednej minersko-pirotechnicznej, a najmniejsze nie mają w składzie tej ostatniej.

Zarządzenie nr 23 Komendanta Głównego Policji z 16 kwietnia 2019 r. określa natomiast, że strukturę BOA tworzy poza trzyosobowym kierownictwem, podlegający dowódcy Zespół Analityczno-Doradczy, nadzorowany przez jednego zastępcę dowódcy pion bojowy (jeden Wydział Szkoleniowo-Bojowy i pięć Wydziałów Bojowych, podzielonych na sekcje bojowe) oraz podporządkowany drugiemu zastępcy pion wsparcia (Wydział Wsparcia Operacyjnego i Wydział Wsparcia Technicznego).

Zgodnie z nową Ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. w Policji, obok służb kryminalnej, śledczej, spraw wewnętrznych, prewencyjnej oraz wspomagającej (w zakresie organizacyjnym,logistycznym i technicznym), wydzielono ze względu na realizowanie zadań o odmiennym charakterze nową Służbę Kontrterrorystyczną, odpowiedzialną za prowadzenie działań kontrterrorystycznych, a także wspieranie działań jednostek organizacyjnych Policji w warunkach szczególnego zagrożenia lub wymagających użycia specjalistycznych sił i środków oraz specjalistycznej taktyki działania.

Rozporządzenie MSWiA z 5 kwietnia 2019 r. wprowadziło wzory znaków nowej służby na umundurowanie galowe i służbowe jej funkcjonariuszy: zamieszczony przy tytule romb z literami KTna rękaw oraz przedstawione na s. 14 oznaczenia z błyskawicami na kołnierz. W skład SKT weszło 17 wymienionych wyżej SPAP pod nazwą zmienioną na Samodzielne Pododdziały Kontrterrorystyczne Policji (SPKP) oraz Centralny Pododdział Kontrterrorystyczny Policji BOA. Dawny akronim Biura Operacji Antyterrorystycznych zachowano w celu zachowania ciągłości historycznej, w związku z utrwaleniem go wśród zagranicznych partnerów, z którymi ta jednostka współpracowała w ramach grupy zadaniowej „Atlas”, zrzeszającej specjalne jednostki interwencyjne państw Unii Europejskiej („SPECIAL OPS” 7–8/2010) oraz w celu uniknięcia kosztów związanych ze zmianą nazwy.

CPKP BOA jest trzecią, po CBŚP i BSWP (Biurze Spraw Wewnętrznych Policji) jednostką organizacyjną Policji wyodrębnioną poza struktury KGP. Podlega bezpośrednio Komendantowi Głównemu, a KGP ma zapewniać jej „obsługę czynności wspomagających” w zakresie organizacyjnym, kadrowym, logistycznym i technicznym.

Dowódcy BOA przyznano kompetencje koordynacyjne w zakresie przygotowywania oraz wykorzystywania sił i środków do realizacji działań kontrterrorystycznych. To właśnie on ma podejmować decyzje o kierowaniu do działań nie tylko podwładnych z CPKP, ale również pododdziałów lokalnych oraz sprawuje nadzór merytoryczny zarówno nad planowaniem, przygotowaniem i prowadzeniem działań bojowych przez SKT, jak również nad szkoleniem, stanem jej sił i wyposażeniem.

SPKP-y nadal organizacyjnie podlegają bezpośrednio Komendantom Wojewódzkim Policji i pozostają umiejscowione w komendach przy pomocy których realizują oni swoje zadania, lecz nie wchodzą już w skład pionu prewencji.

Miejscowy Komendant Wojewódzki wciąż odpowiada za użycie swego SPKP, jednak w przypadku konieczności skierowania do działań kontrterrorystycznych większych sił decyzję o uruchomieniu poszczególnych pododdziałów w ramach następcy COAT, Centralnego Odwodu Kontrterrorystycznego Komendanta Głównego Policji (COK KGP) podejmuje jego dowódca, którym jest dowódca BOA lub jego zastępca. On też wskazuje dowódcę kontrterrorystycznej grupy bojowej spośród oficerów SKT. Co ważne, w opisanych od nowa zadaniach SPKP odzwierciedlono obecne podejście, że nie powinni być one traktowani w pierwszym rzędzie jako wsparcie bojowe różnego rodzaju realizacji policji kryminalnej czy śledczej, lecz jako funkcjonariusze wyspecjalizowani w przeciwdziałaniu zagrożeniom terrorystycznym, mających pierwszeństwo przed innymi działaniami.

Podobnie jak w zadaniach Wydziałów Bojowych BOA, na pierwsze miejsca wśród zadań SPKP wysuwają się w szczególności: przygotowanie i prowadzenie działań kontrterrorystycznych, w tym polegających na fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz działań ratunkowych w przypadku wystąpienia bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia ludzi. Dopiero jako następne: działań bojowych wymagających użycia specjalistycznych sił i środków lub stosowania specjalnej taktyki (tu mieści się wsparcie dla innych), realizacja zadań związanych z ochroną oraz wsparciem działań ochronnych podejmowanych wobec osób podlegających ochronie, prowadzenie działań minersko-pirotechnicznych oraz wspieranie działań ratowniczych. Oczywiście nie wyklucza to bieżącego udzielania wparcia innym rodzajom służb policyjnych w szczególnych sytuacjach, jak dawniej, ale priorytetem ma być przygotowanie i utrzymywanie gotowości do działań kontrterrorystycznych.

Tu warto wspomnieć, że wykonując zadania uderzeniowe podczas dotychczasowych działań wspierających inne piony i komórki Policji antyterroryści pracowali na podstawie ich informacji, dlatego ewentualne błędy (np. nagłaśniane przez media w sensacyjno-oskarżycielskim tonie wejścia siłowe pod niewłaściwy adres) należy przypisywać nie im, lecz organizatorom przygotowującym akcje.

Jeśli chodzi o podoperacje kontrterrorystyczne proces ich przygotowania będzie zasadniczo w rękach SKT. Nowe regulacje zabezpieczają Służbę Kontrterrorystyczną przed powierzaniem dowodzenia jej jednostkami oficerom Policji niemającym odpowiednich kompetencji i doświadczenia. Zarówno dowódcy BOA i SPKP, jak i ich zastępcy mogą być wyznaczeni wyłącznie spośród oficerów tej Służby. Dowódcę BOA powołuje i odwołuje sam Komendant Główny, podobnie jak jego zastępców – na wniosek dowódcy BOA. W przypadku dowódców SPKP takie decyzje podejmują Komendanci Wojewódzcy po zasięgnięciu opinii dowódcy BOA, a jeśli chodzi o zastępców dowódców tych pododdziałów – na wniosek dowódcy danego SPKP.

Jeszcze jednym bardzo ważnym aspektem legislacyjnym w zapisach ustawy dotyczącym nowej służby jest, na wzór regulacji różnych służb specjalnych (ABW, AW, SKW, SWW), możliwość odstąpienia przez policjantów SKT od przestrzegania przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny służby (z zachowaniem wszelkich dostępnych w danych warunkach zabezpieczeń), jeżeli w czasie wykonywania zadań służbowych, w okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności, stwierdzą, że istnieje dzięki temu prawdopodobieństwo uratowania życia ludzkiego lub odwrócenia zagrożenia godzącego w bezpieczeństwo państwa. Przepis ten, nawiązujący do kwestii strzału ratunkowego z Ustawy antyterrorystycznej, pozwala na wykorzystanie wszelkich środków w celu ratowania życia przez funkcjonariuszy SKT.

Czytaj też: Licencja na zabijanie? >>>

W związku z powyższym w Ustawie z 9 listopada 2018 r. dookreślono przepisy przypisujące konkretnym przełożonym odpowiedzialności za zapewnienie właściwych warunków bezpieczeństwa i higieny służby także podczas szkoleń zawodowych pododdziałów kontrterrorystycznych, z uwzględnieniem specyfiki działań z użyciem środków przymusu bezpośredniego, środków ochrony indywidualnej lub broni palnej.

21 czerwca 2019 r. KGP rozpoczęła w ramach modernizacji i standaryzowania wyposażenia nowej służby postępowanie na zakupy 1183 sztuk nowej broni:

• 546 egz. 5,56 mm kbk HK416A5 z lufą długości 11 cali,
• 35 egz. 7,62 mm kb HK417A2 z lufą 16,5 cala,
• 407 egz. 9 mm MP5A5,
• 140 krótkich MP5K-PDW oraz
• 55 MP5SD6 z integralnym tłumikiem dźwięku.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!