HK 416

Przed pojawieniem się tej niemieckiej modyfikacji popularnego amerykańskiego karabinka M4 na amunicję małokalibrową 5,56 mm x 45, to właśnie on (także jego poprzednicy z rodziny AR-15/M16 i wersje) cieszył się szczególnym uznaniem ze względu na małą masę, minimalny odrzut, celność oraz bardzo dobrą ergonomię. Dogodna forma oraz właściwe rozmieszczenie wszelkich przycisków oraz dźwigni M4 zapewniały bardzo szybkie otwieranie ognia, wymianę magazynków i kontynuowanie strzelania. Do tego dochodziła odpowiednia konstrukcja kolb w liniowym układzie z lufą i ze skokową regulacją długości, chwytów głównych i przednich, dostępnych w szerokim wyborze opcjonalnych odmian oraz bogate „oszynowanie” (dziś standard, lecz nie ponad 20 lat temu: uniwersalna szyna Mil-Std-1913 na grzbiecie komory zamkowej pod celowniki optoelektroniczne i zastąpienie standardowego łoża z tworzywa sztucznego zestawem czterech kolejnych szyn aluminiowych KAC RAS/RIS wokół lufy do dołączania dodatkowych akcesoriów).

W Polsce od drugiej połowy lat 90. taka broń (KAC SR-16 M4 i M4A3 SOPMOD, tj. XM15-ES2 firmy Bushmaster Firearms Inc.) używana była przez JW GROM. Słabszą stroną M4 był zastosowany w nim system gazowy DI (direct impingement), z bezpośrednim podawaniem w czasie strzału części gazów prochowych przez cienką rurkę do suwadła i zamka w komorze zamkowej. Mimo istotnych plusów niósł on również minusy w postaci silnego nagrzewania i zanieczyszczania komory, co niekorzystnie odbijało się na niezawodności broni, podobnie jak skracanie takiego układu w krótkolufowych odmianach.

Negatywną przypadłością kbk rodziny AR były także zawodne magazynki aluminiowe, lekkie, lecz podatne na dysfunkcyjne uszkodzenia. Mimo to M4 był bronią o licznych zaletach, wymagającą jednak właściwego dbania o jej stan i odpowiedniej „kultury technicznej” od użytkownika – w efekcie: nie do najintensywniejszego wykorzystania w najcięższych warunkach. Master Sergeant Larry Vickers (uczestnik m.in. operacji „Acid Gambit” w Panamie, działań specjalnych w ramach „Pustynnej Burzy”, w Somalii i Bośni, instruktor strzelania i taktyki w tej jednostce, a także współzałożyciel IDPA oraz utytułowany strzelec tego typu zawodów), podsumował to następująco: „M4 jest dobry, ale ma swoje ograniczenia, a operacje specjalne wymagały czegoś, co może służyć bez takich ograniczeń.”

Siły specjalne szukały broni, która utrzymywałaby wysoką niezawodność i szybkostrzelność w trudnych warunkach, działała równie dobrze z tłumikiem lub bez niego korzystając z amunicji różnych odmian i pochodzenia, a to wszystko nawet przy krótkiej lufie, wygodnej w walce na bliskich odległościach/w ograniczonych przestrzeniach.

Powstanie HK416 to efekt kontaktów nawiązanych już w latach 90. przez Larry’ego Vickersa, jako przedstawiciela „Delty”, z niemiecką firmą Heckler & Koch GmbH – producentem typów broni cenionych w jednostkach specjalnych.

Czytaj też: HK MP7 >>>

Współpraca HK z sierż. Vickersem miała początkowo na celu przygotowanie, w oparciu m.in. o uwagi profesjonalistów z „Delty”, zestawu konwersyjnego, który eliminowałby problemy z niezawodnością kbk M4, jakimi posługiwali się żołnierze tej formacji. Specjaliści z amerykańskiej filii niemieckich zakładów HK wykorzystali doświadczenia nabyte przy projektowaniu 5,56 mm kbk HK G36, prototypowego XM8 rozwijanego dla US Army oraz modernizacji kbk SA80 armii brytyjskiej, w tym niektóre zastosowane w nich rozwiązania. 

W 2004 r. zaprezentowano na amerykańskich targach broni SHOT Show radykalnie ulepszoną tą drogą odmianę M4, w której bezpośrednie napędzanie zespołu ruchomego gazami podawanymi z lufy przez cienką rurkę gazową zamieniono na o wiele bardziej niezawodny układ z tłokiem gazowym o krótkim skoku, przekazującym energię na suwadło z zamkiem za pośrednictwem popychacza z własną sprężyną – wzorowany na sprawdzonym już w wyżej wymienionych konstrukcjach niemieckich (a wcześniej w brytyjskim SA80, którego system gazowy i zamka był również oparty na rozwiązaniach amerykańskiego AR18). Zmiana ta, nowe, solidniej zbudowane stalowe magazynki HK oraz kilka dodatkowych, drobnych, lecz istotnych modyfikacji sprawiły, że prezentowany karabinek rzeczywiście okazał się znacznie bardziej niezawodny (zwłaszcza przy intensywnym użytkowaniu w bardzo trudnych warunkach – podczas testów fabrycznych bez przeszkód wystrzelono z niego 10 000 nabojów) i o większej żywotności od klasycznych M4, choć nieco cięższy.

Duże zainteresowanie propozycją HK skłoniło firmę do niepoprzestawania na usłudze dla sił specjalnych, ani na oferowaniu na wolnym rynku tylko zestawów konwersyjnych do M4, lecz rozpoczęciu produkcji kompletnych karabinków (z lufami długości 10, 14,5, 16,5 i 20 cali), łączących zalety popularnego modelu amerykańskiego z ulepszeniami wynoszącymi go na o wiele wyższy poziom niezawodności. Nadaną mu wstępnie nazwę Heckler & Koch M4 szybko zmieniono – drogą połączenia numerowych oznaczeń M4 i M16 – na HK416D (D od Defense, choć niektórzy wierzą, że to na pamiątkę współpracy z „Deltą”), by nie naruszać praw firmy Colt Defense, będącej wówczas głównym producentem „emczwórek”.

Już w 2004 r. do „Delty” i innych jednostek podległych JSOC trafiły pierwsze takie krótkolufowe (10,5 cala) karabinki, jeszcze z kolbą poprzednika, ale m.in. z solidnym samonośnym łożem szynowym HK, kutą na zimno lufą o żywotności co najmniej 20 000 strzałów, przyrządami celowniczymi podobnymi do tych w MP5 (z celownikiem obrotowym) oraz bardziej ergonoomicznym chwytem pistoletowym.

Wkrótce pojawiła się własna, sześciopołożeniowa kolba HK E1 z lepiej wkomponowaną dźwignią odblokowującą, stopką w postaci gumowego amortyzatora oraz dwoma rurowymi schowkami wewnętrznymi, np. na zapasowe baterie do celowników. Pominiemy tu dalsze szczegóły konstrukcyjne, ponieważ poza wymienionymi są zbieżne ze znanymi z broni rodziny AR i były one już wielokrotnie dokładnie opisywane w polskich czasopismach bronioznawczych.

Czytaj też: FNH SCAR >>>

Jeszcze w 2005 r. HK ulepszyła „czterystaszesnastkę”, dodając w nowej wersji A1 blokadę iglicy, chroniącą przed przypadkowym zbiciem przez nią spłonki pod wpływem bezwładności oraz zawieszaniem się jej w pozycji wysuniętej przy dużym zanieczyszczeniu zamka, a także wykonując otwory drenażowe w suwadle i tulei urządzenia powrotnego, by po wyciągnięciu broni z wody szybko wyciekała, nie utrudniając funkcjonowania karabinka. Sukces tych prac oraz gwałtowne zainteresowanie ze strony sił specjalnych z różnych stron świata zaskoczyły do tego stopnia firmę Heckler & Koch, że musiała świadomie opóźniać wejście tej broni na rynek europejski, by nie podłożyć nogi sprzedaży własnego kbk G36. Nie uniknęła zresztą tego całkowicie, ponieważ Norwegia w ostatniej chwili wycofała się z kontraktu na specjalnie dla nich modyfikowane G36N, ale za to w 2007 r. zamówiła pierwsze 8200 HK416N (z regulatorem gazowym o dwóch położeniach: do strzelania w warunkach normalnych i z tłumikiem), wprowadzając go od następnego roku jako podstawową broń indywidualną żołnierzy wszystkich jednostek pierwszoliniowych i z czasem także Gwardii Narodowej HV (dostawy są kontynuowane, także wersji krótkolufowej HK416K i wyborowej HK416S).

Rok wcześniej pierwsze „czterystaszesnastki” kupiła jednostka kontrterrorystyczna malezyjskiej policji Pasukan Gerakan Khas, za przykładem której od 2010 r. poszły kolejne siły specjalne tego kraju, poczynając od morskiej PASKAL.

W 2007 r. partię 2500 egzemplarzy HK416D nabyło francuskie Dowództwo Operacji Specjalnych COS, a polskie MON 350 pierwszych egzemplarzy HK416A1 dla JW GROM: w wersjach subkarabinkowych HK416D10RS z lufą długości 10,5 cala (264 mm) oraz w mniejszej liczbie HK416D145RS z najbardziej typową dla M4 długością lufy 14,5 cala (3638 mm). Jednostka przeprowadziła własne, wymagające testy, w trakcie których HK416 wykazały wyraźną przewagę pod względem niezawodności w trudnych warunkach nad karabinkami firm Bushmaster i Colt Canada z pierwotnym rozwiązaniem systemu gazowego. Część z nich doposażono w 40 mm granatniki podwieszane AG-HK416 (HK M320 GLM bez szyn bocznych i składanego chwytu przedniego, choć w jego miejsce bywa dołączony VFG), dość masywne standardowe kolby HK operatorzy GROM często zastępują lekkimi kolbami MOE FDE firmy Magpul, czasem też CTR lub STR, można również zauważyć zamiast nich inne, np. LMT SOPMOD oraz pochodzące z wcześniej używanych kbk Bushmaster i KAC.

Pod łożem dodawany jest zazwyczaj dodatkowy chwyt, wg preferencji użytkownika: Magpul AFG, AVG2, prostopadły VFG lub Magpul RVG, czasem charakterystyczny chwyt zachowany z pierwszych kbk firmy KAC z latarką taktyczną albo Grip Pod GPS-02 z wysuwanym minidwójnogiem.

Stalowe magazynki HK ustępują często miejsca lżejszym polimerowym EMAG (Export MAGazine) firmy Magpul, z przezroczystym podłużnym oknem inspekcyjnym po lewej stronie do szybkiej oceny ilości amunicji wewnątrz, a ostatnio jeszcze lżejszym magazynkom L5 AWM Advanced Warfighter Magazine firmy Lancer Systems (USA), z półprzezroczystego tworzywa.

W celu zapewnienia równie łatwej obsługi broni prawą i lewą ręką, kbk bywają zaopatrywane w Ambi-catch firmy Norgon Inc do zwalniania magazynka również przyciskiem po lewej stronie gniazda oraz w Magpul BAD Lever Extended Bolt Catch, czyli dźwignię do zwalniania zamka zatrzymanego w tylnym położeniu placem wskazującym prawej dłoni obejmującej chwyt. HK416 żołnierzy GROM mogą być wyposażane w tłumiki dźwięku kilku typów, oryginalne mechaniczne przyrządy celownicze HK, składane MBUS firmy Magpul oraz różne typy celowników optoelektronicznych, oświetlenia taktycznego i wskaźników laserowych.

Niektóre HK416D145RS występują w konfiguracji parawyborowej, a wszystkie „czterystaszesnastki” mogą zostać dostosowane na czas treningów do strzelania amunicją barwiącą UTM. Na wzór GROM kbk HK416 wprowadzono od 2008 r. jako podstawowy typ długiej broni indywidualnej również w JW Komandosów i JW Agat, także w wersji HK416D165RS z dłuższymi 16,5- calowymi/419 mm lufami (Formoza nieco wcześniej, gdy taka broń nie była jeszcze dostępna, przyjęła HK G36).

Również w 2007 r. pierwsze małe zamówienie na 18 sztuk kbk HK416D10RS złożyła Komenda Główna Policji. Trafiły one do Sekcji Realizacyjnej Wydziału Specjalnego Zarządu Operacji Specjalnych CBŚ KGP, która już w połowie 2006 r. wypróbowywała pierwsze dostępne w Polsce modele (u ówczesnego przedstawiciela HK w naszym kraju, czyli warszawskiej firmy Cenrex), jeszcze z amerykańską kolbą. Dopiero jednak w czerwcu 2008 r. po raz pierwszy w mediach pokazały się zdjęcia uzbrojonych w nowe subkarabinki szturmowców CBŚ z akcji uderzeniowej na nielegalne laboratoria produkujące narkotyki. Używane przez nich krótkolufowe egzemplarze zaopatrzone były w szwedzkie celowniki kolimatorowe Aimpoint Comp M3, dodatkowe chwyty przednie z oświetleniem taktycznym Millenium M910A (Vertical Foregrip Weapon Light), wskaźniki laserowe oraz tłumiki dźwięku szwajcarskiej firmy Brugger & Thomet.

Czytaj też: Steyr SSG M1 >>>

Operatorzy centralnej „realizacji” CBŚ korzystają także z wynalazku amerykańskiej firmy Redi-Mag w postaci zamocowanego obejmą na gnieździe magazynka dodatkowego uchwytu na drugi magazynek, co ułatwia bardzo szybką wymianę podczas strzelania opróżnionego na pozostający tuż obok drugi, pełny. Dokładnie rzecz biorąc jest to ulepszona, lżejsza wersja Lightweight Redi-Mag II (Redi-Mod) z oferty Blue Force Gear, ze wspólnymi dla obu magazynków przyciskami zwalniającymi po obu stronach broni. Decyzją nr 112 Komendanta Głównego Policji z 27 lutego 2008 r. (Dz.Urz. KGP nr 5, poz. 35) HK416 we wszystkich odmianach został oficjalnie wprowadzony do uzbrojenia policji, co było zapowiedzią dalszych zakupów takiej broni – jeszcze w tym samym roku MSWiA dołączyło się do nowego zamówienia MON na łącznie 370 sztuk HK416. Zgodnie z informacją KGP, w 2009 r. policja otrzymała z niego następnych 40 egzemplarzy 5,56 mm subkarabinków HK416D10RS, które stopniowo zastąpiły G36 w arsenale BOA KGP. „Czterystaszesnastki” trafiły także do arsenału grupy realizacyjnej Centralnego Biura Antykorupcyjnego.

Od 2007 r. HK wprowadziła antykorozyjne pokrycie magazynków, a dwa lata później wygrała konkurs na zrealizowanie do 2013 r. dostawy dla amerykańskiej piechoty morskiej blisko 4500 sztuk nieznacznie zmodyfikowanych HK416D165RS, z lufą o pogrubionym profilu, nieco dłuższym zespołem szyn montażowych i osadzaną na ich końcu składaną muszką (zamiast składanej podstawy muszki na lufie), plus zaczepem do bagnetu. Weszły one do arsenału USMC jako ręczny kbk maszynowy M27 Infantry Automatic Rifle (IAR), odgrywający rolę drużynowej broni wsparcia („SPECIAL OPS” nr 3/21012) do prowadzenia intensywniejszego ognia niż ze standardowych kbk marines M16A4 MWS. Przy okazji okazało się, że podczas strzelania ogniem pojedynczym z M27 wyposażonego w przewidziany do niego celownik ACOG TA11SDO 3,5×35 mm firmy Trijicon (SU-258/PVQ Squad Day Optic), cechuje go o tyle lepsza celność od M16A4, że zaczął być traktowany również jako substytut broni wyborowej średniego zasięgu (SAMR – Squad Advanced Marksman Rifle). W grudniu 2017 r. USMC zdecydował o wyposażeniu każdej drużyny Korpusu w M27, a wielu marines uważa, że ta odmiana kbk HK powinna stać się ich podstawowym uzbrojeniem zamiast cięższych, mniej celnych i mniej trwałych M16A4.

W USA HK416 zostały wybrane przez wiele policyjnych jednostek specjalnych, poczynając od US Capitol SWAT, SWAT NASA w Kennedy Space Center, Kentucky State Police SRT, Los Angeles Metropolitan Division (samopowtarzalne a dla LAPD SWAT samoczynno-samopowtarzalne), Fairfax County i Trussville PD SWAT. Trafiły również do uzbrojenia morskich sił specjalnych Holandii i Indonezji, MARSOG piechoty morskiej Filipin, irlandzkich rangerów, komandosów z Chorwacji, Czarnogóry, Korei Południowej (UDT/SEAL), Serbii, Singapuru, Słowacji i Włoch, policyjnych antyterrorystów z Indonezji, Kosowa, Luksemburga oraz Słowenii.

Tymczasem HK wdrożyła do produkcji ulepszoną wersję rozwojową swego kbk, oznaczoną symbolem A3, z gniazdem pozwalającym korzystać także z komercyjnych magazynków polimerowych, takich jak PMAG firmy Magpul oraz wzbogaconą wzorem norweskiej o dwupołożeniowy regulator gazowy, którego przestawienie z pozycji N (Normal) na S (Silenced) podwyższa niezawodność działania przy szybkim strzelaniu z wykorzystaniem tłumika. HK416A3 od 2012 r. trafiły do uzbrojenia m.in. brazylijskich komandosów z brygady sił specjalnych wojsk lądowych BFE, jednostki płetwonurków bojowych marynarki GRUMEC i oddziału kontrterrorystycznego Policia Federal COT (Comando de Operações Táticas). Od 2008 r. konstruktorzy HK pracowali już natomiast nad kolejną, ulepszoną wersją, która ostatecznie pojawiła się po 2010 r. jako propozycja do programu poszukiwania przez US Army następcy M4A1, Individual Carbine. Armia Stanów Zjednoczonych po trzech latach wycofała się z tego programu, a nowa wersja HK416 oznaczona jako A5 trafiła na przełomie 2012/2013 r. do oferty firmy z Oberndorfu, bardzo szybko znajdując klientów spośród sił specjalnych wielu państw.

A5 jest oferowana w kolorze czarnym lub z pokryciem większości elementów w tonacji RAL-8000 Green-Brown, zbliżonej do Coyote Brown/Flat Dark Earth. Otrzymała ulepszony, dwupołożeniowy regulator gazowy, który dzięki wyprowadzeniu w przód jest łatwo dostępny i nie wymaga do przestawiania użycia żadnych narzędzi. Związane z jego wprowadzeniem przekonstruowanie węzła gazowego wymusiło usunięcie z niego składanej podstawy muszki, którą przeniesiono w przód, na lufę, wydłużając przy okazji linię celowniczą (tylko w najkrótszej wersji muszka pozostała na grzbiecie łoża, po złożeniu wkomponowując się w biegnącą po nim szynę). Z drugiej strony, ta modyfikacja pozwala stosować w kbk różne długości luf, włącznie z najkrótszą 11-calową, bez dodatkowych modyfikacji na tym odcinku. Zmianie uległ mechanizm bezpiecznika-przełącznika rodzaju ognia – w A5 można zabezpieczać także broń nieprzeładowaną (z nienapiętym kurkiem). Po rozwinięciu produkcji HK416A5 wprowadzono w nim również obustronne przyciski do zwalniania magazynka oraz zamka zatrzymanego w tylnym położeniu po ostatnim strzale.

W oczy rzuca się przede wszystkim zastosowanie nowej kolby SlimLine, podobnej do wprowadzonej w 7,62 mm HK G28 Patrol – węższej, lżejszej, bez wewnętrznych schowków i obustronnych uszek do pasa nośnego oraz z mniej masywnym gumowym trzewikiem. Nowy, bardziej ergonomiczny chwyt pistoletowy Battle Grip V2 ma wewnątrz zamykany klapką schowek na zestaw narzędzi przydatnych przy obsłudze broni. Jedno z nich służy do odkręcania heksagonalnej śruby SW11 mocującej łoże, która zastąpiła poprzednie rozwiązanie, wymagające użycia nielubianej przez użytkowników wkrętakowej końcówki na zaczepie pasa nośnego lub rygla zamkowego. Lufa mocowana jest dłuższą nakrętką, zapewniającą lepsze i sztywniejsze trzymanie w komorze zamkowej.

W A5 wprowadzono łukowy profil kabłąka osłony spustu, ułatwiając dostęp do niego nawet w rękawicach, choć można go też odchylić w dół, poprawiono także uchwyt listwy napinającej na wzór tych w M27 oraz cywilnych wersjach HK416, czyli MR556A1 i MR223A1. Pojawił się też nowy typ awaryjnego celownika mechanicznego, lekki i podobnie jak podstawa muszki szybko składany.

W marcu 2014 r. krótki HK416 A5 z lufą długości 279 mm został formalnie przyjęty do uzbrojenia Bundeswehry jako G38C, dla komandosów KSK (Kommando Spezialkräfte) i żandarmerii wojskowej Feldjägertruppe – na faktyczne wprowadzenie „czterystaszesnastek” w niemieckich siłach specjalnych na miejsce G36K trzeba było jednak jeszcze poczekać. W 2015 r. natomiast polska Policja ogłosiła przetarg na 135 sztuk nowych HK416A5 dla BOA KGP, w czerwcu br. zaś na kolejne 546 dla SPAP KWP (SPKP). Taką broń wprowadziły też policyjne jednostki interwencyjne Brazylii (GPI i COT Policia Federal), Czech (URNA i praska ZJ), Holandii (DSI, KMar BSB), Irlandii (ERU), Korei (KNP SOU i CAT Służby Ochrony Prezydenta), Niemiec (SEK Południowej Bawarii, ZUZ), Wielkiej Brytanii (Northumbria FSU, Greater Manchester CTSFO), Włoch (NOCS i GIS Korpusu Karabinierów) oraz siły specjalne wielu państw: Francji (13. RDP), Hiszpanii (FGNE), Holandii (KCT), Irlandii, Jordanii, Litwy, Polski, Portugalii, Turcji, Tajlandii, Włoch (Col Moschin, GOI) itd.

Największym odbiorcą HK416 stała się Francja, która w 2016 r. zdecydowała się rozpocząć stopniowe zastępowanie nimi używanych w jej siłach zbrojnych od lat 70. 400 tysięcy kbk FA MAS F1 i G2. Do 2028 r. spółka joint venture niemieckiej HK i miejscowej Heckler & Koch France SAS ma dostarczyć do francuskich jednostek 102 tysiące (a być może 117 000) 5,56 mm kbk HK416F, czyli wersji ze starszą kolbą HK E1, ale obustronnymi manipulatorami jak w A5, przystosowanych do wystrzeliwanie granatów nasadkowych: AIF-S (Arme Individuelle Future-Standard) z lufą długości 368 mm oraz krótkich AIF-C (Courte lub Commando) z lufą długości 280 mm, plus 10 767 granatników podwieszanych HK269F. Do francuskich wojsk lądowych trafi jako podstawowa broń indywidualna 38 505 AIF-S i 54 575 AIF-C, z czego 77 000 do wojsk operacyjnych (Force Opérationnelle Terrestre, FOT), a pozostałe do innych jednostek oraz rezerwistów. W czerwcu 2017 r. 150 sztuk z pierwszej partii 400 HK416F odebrał 1. Pułk Strzelców (1. RTir), a w październiku pozostałe 250 przekazano 13. Półbrygadzie Legii Cudzoziemskiej. Kolejne otrzymali spadochroniarze 8. RPIMa i 2. REP Legii.

Heckler & Koch wprowadził w tym czasie do oferty lekkie łoże SlimLine, znane już z patrolowego G28, z uniwersalnymi szynami montażowymi NAR (NATO Accessory Rail, zgodne ze STANAG 4694) na grzbiecie i od dołu oraz rzędami po 9 otworów montażowych HKey na bocznych powierzchniach, do przykręcania w razie potrzeby dodatkowych odcinków o wybranej długości. Można je zamówić do HK416 A5, jak zrobił to SEK z Monachium, a w tym roku policja landu Hesja, która zamówiła 2000 sztuk G38 z 14,5-calową lufą w łożu SlimLine jako broń średniego zasięgu MDW (Mitteldistanzwaffe): 391 z celownikami optycznymi Steiner M54Xi, a pozostałe z kolimatorowymi Aimpoint Comp M4.

Na targach IWA 2017/ EnforceTac w Norymberdze firma HK zaprezentowała pod nazwą HK337 krótką odmianę G38 z takim łożem, dostosowaną do cieszącej się ostatnio dużym zainteresowaniem wśród jednostek specjalnych amunicji .300 BLK (7,62 mm x 35 – „SPECIAL OPS” 2/2018). Nowe łoże stało się standardem w kolejnej wersja HK416 A7, produkowanej z pokryciem ceramiczym Cerakote w kolorze ziemnym, zamiast zastosowanego w poprzedniku piaskowego RAL8000, a w najnowszej odmianie ze skokiem skrzydełek bezpiecznika-przełącznika rodzaju ognia zmniejszonym z co 90 do co 45 stopni, poprawionym chwytem pistoletowym o wymiennym grzbiecie oraz wydłużonym łożem, które może mieć łatwą w obsłudze blokadę dźwigniową.

Czytaj też: PDX Maxime Defence >>>

A7 to modyfikacja poprzedniej wersji przygotowana dla Bundeswehry jako propozycja Sturmgewehr Spezialkräfte leicht dla jej sił specjalnych. Po przebadaniu dostarczonych w listopadzie 2017 r. 40 egzemplarzy HK416A7 urząd zakupów obronnych Bundeswehry BAAINBw podpisał wiosną br. umowę ze spółką Heckler & Koch na dostawę 1745 takich kbk z 14,5-calową lufą, celownikiem holograficznym EOTech EXPS3-0 z powiększalnikiem G33 oraz laserowym modułem Rheinmetall VTAL. Już w tym roku pierwsze mają trafić do jednostek KSK i morskiej KSM (Kommando Spezialkräfte Marine – „SPECIAL OPS” 2/2014) jako G95K.

Na koniec warto przypomnieć najmniej popularny kbk z rodziny HK416, a właściwie subkarabinek z lufą długości zaledwie 228 mm, oznaczony symbolem C. Jego prototyp po raz pierwszy pokazano na londyńskiej wystawie Defence and Security Equipment International w 2009 r., a powstał w ramach rywalizacji o zamówienie brytyjskich sił specjalnych i zespołów ochrony Royal Military Police na następcę 9 mm pm MP5 – broń CQL (Close Quarter Lethality), strzelającą amunicją 5,56 NATO, o długości całkowitej nie przekraczającej 560 mm z kolbą złożoną. HK416C otrzymał osadzoną na skróconej tulei mechanizmu powrotnego kolbę wysuwaną, o dwóch prętowych ramionach zakończonych szczątkową stopką z tworzywa sztucznego. Szybkostrzelność zmniejszono w nim z 850 do około 700 strz./min, a krótka lufa zapewniała pociskom 5,56 mm prędkość wylotową 730 m/s i celność 4 MOA (12 cm na 100 m). Oferowany od lipca 2010 r. nie zdobył szerszego uznania, choć pojedyncze egzemplarze spotykane są w rękach np. funkcjonariuszy grup specjalnych brytyjskiej policji, francuskich komandosów, sił specjalnych Republiki Filipin, czy ochroniarzy przywódców państwa malezyjskiego. W maju 2011 r. KGP zamówiła pięć sztuk dla CBŚ.

Obserwując ostatnio duże zainteresowanie podobnymi wersjami subkbk klasy PDW, do działań cqb i low-profile, trudno nie odnieść wrażenia, że najkrótsza „czterystaszesnastka” wyprzedziła swój czas.   

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!