FUERZAS COMANDO 2015

Głównym organizatorem i sponsorem zawodów dla komandosów z armii oraz służb policyjnych tego regionu jest  US Southern Command oraz amerykańskie Dowództwo Operacji Specjalnych „Południe” SOCSOUTH/COESUR  (US Special Operations Command South/hiszp. Comando de Operaciones Especiales Sur) z Homestead na Florydzie, wraz z podległą mu operacyjnie 7th Special Forces Group (Airborne) „Zielonych Beretów” US Army z Eglin AFB na zachodzie tego stanu.

Zawody, rozgrywane prawie corocznie od 2004 r. w kolejnych krajach, są jedną z form zacieśniania kontaktów szkoleniowych i wymiany doświadczeń między formacjami specjalnymi dla wzmacniania wspólnego bezpieczeństwa w regionie.

Gospodarzem Fuerzas Comando 2015, zorganizowanych w dniach 15–23 lipca 2015 r. była Gwatemala. W ośrodku szkoleniowym tamtejszych sił specjalnych Fuerzas Especiales „Kaibil” z brygady im. gen. Pablo Nuila Hub w miejscowości Poptún, w departamancie Petén, 500 km na północ od stolicy kraju, przy granicy z Belize, zmierzyli się w tym roku przedstawiciele wojskowych i policyjnych jednostek specjalnych z 19 krajów obu Ameryk i regionu Karaibów.

Spośród uczestników wcześniejszych edycji zabrakło z różnych powodów Kanadyjczyków, reprezentantów Barbadosu, Brazylii, Ekwadoru, Nikaragui oraz Trynidadu i Tobago, a tradycyjnie zawody ignorują państwa pozostające w oziębłych stosunkach z USA, czyli Kuba i Wenezuela.

Poszczególne jednostki wystawiały w tym roku siedmioosobowe zespoły, w tym parę snajperską. Przebieg zawodów był podobny do wcześniejszych, opisywanych już  w SPECIAL OPS nr 4/2012 i 5/2014, dlatego przypomnimy tylko, że jak zwykle całość rozpoczęły tradycyjnie kwalifikacyjne sprawdziany fizyczne (najsprawniejsi okazali się gospodarze), a konkurencje tym razem obejmowały dwie grupy testów:

– fizyczne (tor przeszkód, pokonywanie przeszkody wodnej i marszobieg) oraz test strzelecki cqb w pomieszczeniach – w ostatnim triumfowały „Zielone Berety” z USA, ale we wszystkich pozostałych gwatemalscy Kaibiles, zaraz za którymi uplasowali się łączną liczbą punktów Meksykanie i Kolumbijczycy,

– snajperskie (strzelania dzienne, nocne, test FBI, skryte podchodzenie do celu) – najlepszymi strzelcami okazali się komandosi z Hondurasu, Salwadoru i Peru, – sześć zadań dla zespołów szturmowych, w tym dwa strzeleckie – aż w trzech nie mieli sobie równych reprezentanci Jamajki, wysuwając się w tej grupie na pierwsze miejsce, a kolejne miejsca zajęli Amerykanie i Urugwajczycy, choć w dwóch testach najlepsi byli komandosi z Gwatemali i Kolumbii.

Podsumowanie punktów z wszystkich testów zapewniło jednak czołową pozycję zespołowi z głównej kolumbijskiej jednostki kontrterrorystycznej Agrupación de Fuerzas Especiales Urbanas (SPECIAL OPS nr 4/2012 – zespół złożony z operatorów sił specjalnych wojsk lądowych oraz po jednym z sił powietrznych i policji), drugą zajęli żołnierze US Army Special Forces, a trzecią Salwadorczycy. Gospodarze musieli zadowolić się czwartym miejscem, niestety już poza podium.

Tak było 3 lata temu - warto przeczytać: FUERZAS COMANDO 2012 >>>

Fuerzas Comando to każdorazowo przede wszystkim okazja do poznania jednostek sił specjalnych z zachodniej półkuli, w tym wielu mało znanych, z bardzo egzotycznych krajów, przyjrzenia się trendom w ich uzbrojeniu i umundurowaniu. Przedstawiamy kilkunastu ich przedstawicieli spośród tegorocznych uczestników Fuerzas Comando – kolejne zawody planowane są w 2016 r. w Panamie.

Argentyna

W tym roku reprezentowana przez zespół z jednostki kontrterrorystycznej Fuerzas Especiales „Alacran” (Skorpion) tamtejszej Żandarmerii Narodowej GNA (Gendarmeria Nacional Argentina). Na zdjęciu w umundurowaniu w kamuflażu Selva Digital, podczas zawodów występowali również w jednolicie jasnozielonych mundurach żandarmerii argentyńskiej z kapeluszami dżunglowymi MultiCam oraz w popularnej w tamtejszych formacjach kopii amerykańskiego wzoru Marpat Woodland i hełmach PASGT produkcji izraelskiej (RBR). Broń krótka argentyńskich „Skorpionów” to 9-mm austriackie Glocki 17, długa – amerykańskie 5,56-mm kbk M4 (M720 ze stałym chwytem transportowym na komorze zamkowej), wyposażone w celowniki kolimatorowe M4 Trijicon 1x42 mm Reflex. Snajperzy posługiwali się 7,62-mm Remingtonami M24 SWS (USA).

Belize

Z tego niewielkiego kraju przybyła reprezentacja „Czarnych beretów” z kontrterrorystycznej grupy sił zbrojnych BSAG (Belize Special Assinment Group, szkolonej przez amerykańskie i kanadyjskie siły specjalne), w mundurach w kamuflażu MultiCam i hełmach PASGT. Posługiwała się 5,56-mm kbk M4 A1 (M927) z celownikiem optycznym Trijicon ACOG 4x32, systemem uniwersalnych szyn RIS zamiast łoża i dodatkowym chwytem przednim VFG oraz 9-mm włoskimi pistoletami Beretta M92FS (US M9), popularnymi w Ameryce Południowej i Środkowej za sprawą aktywnego marketingu producenta pod koniec ubiegłego wieku, ale także amerykańskiej pomocy wojskowej i wzoru US Army. Snajperzy z Belize strzelali z amerykańskich 7,62-mm Remingtonów M24 SWS, prawdopodobnie otrzymanych z amerykańskiego programu pomocowego JCET.

Chile

Ponownie reprezentowała ekipa „Czarnych beretów” z Brigada de Operaciones Especiales „Lautaro”, a dokładnie: Compañía de Comandos N° 6 „Iquique” i Compañía de Comandos N° 5 „Lientur”. Nowocześnie wyposażeni komandosi chilijskich wojsk lądowych nosili umundurowanie w amerykańskim kamuflażu Desert Marpat i hełmy MICH Mid-cut lub Ops-Core FAST Ballistic High-cut, uzbrojeni byli w przyjęte niedawno nowe, włoskie 9-mm pistolety Beretta PX4 Storm oraz 5,56-mm kbk M4A1 z systemem uniwersalnych szyn TDI Arms X6X, wyposażone w celowniki holograficzne HWS EOTech 552 i lekkie kolby Magpul MOE lub inne, indywidualnie dobierane typy. Snajperzy z chilijskiej BOE używali szwajcarskich 7,62-mm karabinów powtarzalnych BT APR308.

Dominikana

Dominikana jak zwykle skierowała na zawody operatorów w czerwonych beretach z wojskowej jednostki Commando Especial Contra Terrorismo/Secretaria de las FAD (Fuerzas Armadas de Dominicana). Umundurowani w klasyczne BDU Woodland (na uroczystości otwarcia i zamknięcia w swych tradycyjnych czarnych BDU), i stare hełmy PASGT w czarnym kolorze, posługiwali się izraelskimi 9-mm pistoletami Jericho 941F, 5,56-mm subkbk Colt M4 Commando z lufą długości 11,5 cala, zwykłym łożem i tylko mechanicznymi przyrządami celowniczymi (celownikiem w chwycie transportowym) oraz snajperskimi 7,62-mm karabinami powtarzalnymi Remington M700 BDL, oczywiście jak prawie wszystkie karabiny innych par z dwójnogiem Harrisa.

Gujana

Żołnierze z 31. Special Forces Squadron GDF (Guyana Defence Force) z bazy Camp Stephenson, którzy w ubiegłym roku, nie czując się na siłach do rywalizacji, pojawili się tylko w roli obserwatorów, tym razem wystawili zespół wyróżniający się umundurowaniem w oryginalnej odmianie lokalnej wzoru tiger stripes, uzupełnionym o zielone hełmy PASGT. Uzbrojenie przedstawicieli Gujany składało się z 9-mm pistoletów Glock 17, 5,56-mm kbk M4 z 16-calową lufą, systemem szyn STAR-R firmy Samson Manufacturing Corp i dodatkowym, składanym (kilkupozycyjnym) chwytem przednim ATI Forend Pistol Grip, zaopatrzonych w celowniki holograficzne HWS EOTech 552 oraz z 7,62-mm powtarzalnych karabinów snajperskich Remington M700 BDL.

Gwatemala

Gospodarze występujący w mundurach w lokalnej odmianie kolorystycznej amerykańskiego kamuflażu Marpat Woodland i czarnych hełmach MICH high-cut, zaskoczyli 5,56-mm włoskimi kbk automatycznymi ARX w najnowszej wersji 160A3, w kolorze piaskowym i czarnym, z celownikami holograficznymi HWS EOTech – mimo że w ostatnich latach standardową bronią Kaibiles stały się izraelskie kbk Tavor TAR-21. Broń krótką gwatemalskich „Czerwonych beretów” stanowiły popularne 9-mm austriackie Glocki 17, a snajperzy prowadzili ogień z „customowych” odmian Remingtonów M700 z kolbami McMillan A4 i lufami przystosowanymi do montażu tłumika dźwięku, prawdopodobnie firmy G&A Precision (zbliżone do jej modelu FBI HRT).

Haiti

Kraj  ten nieposiadający regularnych sił zbrojnych, reprezentowany był przez zespół Special Weapons and Tactics (SWAT) PNH (Polícia Nacional do Haiti), szkolony m.in. przez antyterrorystów z francuskiej policji i Żandarmerii Narodowej, w mundurach w „miejskim” kamuflażu cyfrowym o odcieniach typowych dla firmy Propper i US Navy Working Uniform. Uzbrojenie policjantów z Republiki Haiti składało się z 5,56-mm kbk M4A1 RIS ze szwedzkimi celownikami kolimatorowymi Aimpoint CompM2 (M68 CCO) i popularnej 9-mm Beretty M92FS (US M9). Snajperzy dysponowali natomiast 7,62-mm samopowtarzalnymi karabinami wyborowymi SCAR MK 20 SSR (Sniper Support Rifle) belgijskiej firmy FNH.

Poznaj także i ten tekst: Tactical Prison Rescue 2015 >>>

Honduras

Kraj ten jak zawsze wystawił wojskowy zespół z Primer Batallón de Fuerzas Especiales Dowództwa Operacji Specjalnych COES (Comando de Operaciones Especiales), w tym żołnierzy z zaszczytnym tytułem specjalisty-rangera TESON (Tropa Especializadas en Selvas y Operaciones Nocturnas). Nosili mundury w lokalnej odmianie kolorystycznej amerykańskiego kamuflażu Marpat Woodland, a uzbrojeni byli w 9-mm pistolety Beretta M92FS (US M9) oraz 5,56-mm kbk M4A1 RIS z izraelskimi celownikami kolimatorowymi Meprolight M21. Zwycięscy snajperzy z tego kraju (francotiradores), najlepsi m.in. podczas testu FBI i dziennych strzelań w stresie, mieli na wyposażeniu popularne amerykańskie 7,62-mm karabiny powtarzalne Remington M24 SWS.

Jamajka

Reprezentowali ją operatorzy i snajperzy z wojskowej jednostki kontrterrorystycznej CTOG (Counter Terrorism Operations Group), którzy pojawili się w nowych mundurach Digital Combat Uniform (DCU), opracowanych specjalnie dla JDF (Jamaica Defence Force) przez wyspecjalizowaną w projektowaniu nowoczesnych kamuflaży firmę Hyperstealth. Jak większość zespołów nosili kewlarowe hełmy starego typu PASGT i nowsze MICH w kolorze czarnym. Uzbrojeni byli w amerykańskie 5,56-mm kbk M4A1 RIS ze szwedzkimi celownikami kolimatorowymi Aimpoint CompM2 (M68 CCO) bądź holograficzne HWS EOTech 552 i 9-mm pistolety Glock 17. Para snajperska strzelała z karabinów samopowtarzalnych kalibru 7,62 mm: starego amerykańskiego M21 z dwójnogiem Harrisa z celownikiem Schmidt & Bender PMII oraz belgijskiego FNH SCAR MK 20 Mod. 0 SSR.

Kostaryka

Ponieważ kraj ten nie dysponuje armią, więc przysłał, podobnie jak we wcześniejszych latach zespół z jednostki antyterrorystycznej UEI (Unidad Especial de Intervención) podporządkowanej służbie bezpieczeństwa i wywiadu DIS (Dirección de Inteligencia y Seguridad Nacional). Operatorzy z tego kraju byli wyposażeni w czarne hełmy Ops-Core FAST, część konkurencji zaliczał on w umundurowaniu Marpat Woodland, inne w ACU UCP. Jak większość, posługiwali się 9-mm pistoletami Beretta M92FS, natomiast bronią długą UEI były 5,56-mm kbk SIG 516 z celownikami Aimpoint CompM3 (takiej broni z celownikiem Trijicon ACOG używał także kolumbijski policjant ze zwycięskiego zespołu AFEAU) i kolbami Magpul MOE. Kostarykańscy snajperzy strzelali z klasycznych Remingtonów M700 na dwójnogach Harrisa.

Panama

Ten kraj reprezentował zespół złożony z funkcjonariuszy głównej jednostki kontrterrorystycznej Policji Narodowej UFEC (Unidad de Fuerzas Especiales Contraterrorismo), noszących mundury w „miejskim” kamuflażu pikselowym jak haitański SWAT i jednego z sił specjalnych służby granicznej SENAFRONT (Servicio Nacional de Fronteras – Agrupación de Fuerzas Especiales), który występował w mundurze w kamuflażu zbliżonym do amerykańskiego Marpat Woodland. Wszyscy wyposażeni byli w 9-mm pistolety Beretta M92FS i 5,56-mm kbk M4A1, głównie z amerykańskimi celownikami optycznymi Trijicon ACOG, a snajperzy w 7,62-mm powtarzalne karabiny Remington M700 z zielonymi kolbami McMillan A4 i lufami przystosowanymi do montażu tłumika dźwięku.

Paragwaj

Żołnierze z jednostki Comandos de las Tropas Especiales z Cerrito umundurowani byli we wprowadzone nieco ponad rok temu uniformy firmy Pilar w krajowym kamuflażu pikselowym, ale nosili również mundury amerykańskiego wzoru BDU Woodland, a do tego zielone hełmy MICH. Oni również uzbrojeni byli w 9-mm pistolety Beretta M92FS i 5,56-mm kbk M4A1 (produkcji amerykańskiej, choć Paragwaj zakupił także w mniejszje liczbie chińskie kopie Norinco CQ-A) z celownikami holograficznymi HWS EOTech 553, a broń snajperską Paragwajczyków stanowiły amerykański Remington w wersji M700 P Urban Sniper Rifle z szynami MARS oraz nowy Remington MSR (PSR Mk 21) dostosowane do naboju 7,62 mm NATO.

Peru

Kraj ten reprezentował zespół złożony z pięciu żołnierzy w czarnych beretach z 1. Brigada de Fuerzas Especiales wojsk lądowych, jednego z jednostki specjalnej sił powietrznych GRUFE (Grupo de Fuerzas Especiales) i jednego w zielonym berecie z Batallon de Comandos piechoty morskiej. Podczas uroczystości otwarcia i zakończenia zawodów nosili mundury w kamuflażu MultiCam, na czas konkurencji zastąpione peruwiańską odmianą Marpatu, typową dla piechoty morskiej tego kraju (plus chorwackie hełmy Sestan Busch BK-3). Posługiwali się pistoletami Beretta M92FS i belgijskimi 5,56-mm kbk SCAR-L Short i Standard (z lufami o długości 10 i 14 cali, także w wersji wyborowej z celownikiem S&B PMII), wyposażonymi w celowniki holograficzne EOTech 552 lub optyczne Trijcon ACOG, a para snajperska 7,62-mm karabinami powtarzalnymi AW brytyjskiej firmy Accuracy International.

Salwador

Jak co roku reprezentował go zespół z obchodzącej w tym roku trzydziestolecie służby wojskowej jednostki do walki z terroryzmem CEAT (Comando Especial Antiterrorista), umundurowany i wyposażony podobnie jak przedstawiciele wielu innych krajów regionu z programu pomocowego FMS (Foreign Military Sale) amerykańskiego Departamentu Obrony: w lokalnej wersji Marpat Woodland, czarnych hełmach MICH, z 9-mm pistoletami Beretta M92FS (M9) oraz amerykańskimi 5,56-mm kbk Colt M4A1 RIS z celownikami optycznymi Trijicon ACOG 4x32 i dodatkowym chwytem przednim VFG. Salwadorska para snajperska strzelała z amerykańskich kb powtarzalnych Remington M24 SWS i okazała się najlepsza podczas nocnej konkurencji rażenia celów pojawiających się znienacka na krótko, na różnych dystansach.

Surinam

Kraj ten od niedawna próbuje swych sił na zawodach Fuerzas Comando nie zrażając się zajmowaniem ostatnich miejsc. Zespół komandosów z Korps Speciale Troepen (KST), z sił zbrojnych tego kraju Surinaams Nationaal Leger (SNL), nosi nadal mundury starego amerykańskiego wzoru BDU Woodland i hełmy PASGT w pokrowcach w tym samym kamuflażu. Uzbrojony był również w 9-mm pistolety M9 i 5,56-mm kbk M4A1 RIS, jeszcze z najstarszymi kolbami Colt Type 4 i szwedzkimi celownikami kolimatorowymi Aimpoint CompM2 (M68 CCO). Znacznie nowocześniejszą bronią dysponowała natomiast para snajperska surinamskich „Zielonych beretów” – 7,62-mm samopowtarzalnymi karabinami FNH SCAR MK 20 SSR produkcji belgijskiej. Chociaż mierząc się ze znacznie lepiej dofinansowanymi, uznanymi i często doświadczonymi bojowo jednostkami większych państw regionu komandosi z Surinamu nie mają dużych szans, to słusznie postrzegają udział w międzynarodowych zawodach jako cenną okazję do weryfikacji własnego poziomu, szukania profesjonalnych wzorów, zapoznania się z wyposażeniem, uzbrojeniem i szczegółami sposobów działania odpowiedników z innych krajów oraz nawiązania ciekawych kontaktów.

Urugwaj

Podobnie jak w poprzednich latach, w zawodach wystartował wojskowy zespół z Compañía Especial Contraterrorista (dawniej Compańía de Comandos) „Escorpión”, ze składu jednostki spadochronowej Batallón de Infantería Paracaidista Nº14, który przybył w mundurach (m.in. combat-shirtach) w kamuflażu US Woodland i lekkich izraelskich hełmach RBR Attack koloru czarnego. Wyróżniał się bronią niemieckiej firmy Heckler & Koch GmbH: 5,56-mm kbk G36C z celownikami holograficznymi HWS EOTech 552 oraz pistoletami – po jednym HK P7M13 i po jednym HK P30 na każdego zawodnika. Snajperzy CECT wyposażeni byli w 7,62-mm karabiny powtarzalne AW brytyjskiej firmy Accuracy International Ltd. oraz jeden samopowtarzalny HK MSG-90. Urugwajskie „Skorpiony” okazały się najlepsze w drużynowych strzelaniach dynamicznych w warunkach nocnych.

Warte przeczytania: BT SPR300 – miejski szept >>>

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!