GLOCK 17 po francusku

Zaproszenie do składania ofert na nowy pistolet wraz z akcesoriami dla francuskich sił zbrojnych zostało ogłoszone 2 marca 2019 r. dla firm lub konsorcjów firm występujących wspólnie jako pojedynczy dostawca, by wykazać się wymaganym obrotem rocznym nie mniejszym niż 30 mln euro. W ciągu 10 dni zatwierdzono listę kandydatów zaproszonych do przetargu jako spełniających warunki formalne i oferujących odpowiedni stosunek jakości produktów do ich ceny, spośród których miało być wyłonionych trzech docelowych finalistów, a następnie na przełomie 2019/2020 r. ostateczny zwycięzca, zobowiązany do zrealizowania dostaw blisko 75 tysięcy pistoletów z osprzętem w ciągu maksymalnie 48 miesięcy (choć termin ten finalnie skrócił się za porozumieniem stron o połowę), za kwotę blisko 44 mln euro.

Rok 2019 był bardzo udany dla Glocka, który wygrał m.in. kontrakt na dostawy dla US Custom and Border Protection wart 85 mln USD i dla armii portugalskiej za 10 mln euro, co zrekompensowało prześcignięcie przez SIG-Sauera w prestiżowym amerykańskim konkursie MHS na broń krótką dla sił zbrojnych USA w 2017 r. i w rywalizacji o wybór na nowy pistolet dla armii duńskiej w 2018. Zwycięstwo we francuskim przetargu to największy sukces finansowy i wizerunkowy Glocka od 2013 r., gdy G17 Gen 4 został wybrany przez siły zbrojne Wielkiej Brytanii na następcę słynnych browningów HP jako L131A1 General Service Pistol.

Powszechna wymiana broni krótkiej we francuskich siłach zbrojnych na nowy typ pistoletu wpisuje się w ich szeroko zakrojone zmiany modernizacyjne, zwłaszcza w zakresie wyposażenia osobistego, rozpoczęte – jeśli pominąć stopniowe zastępowanie od 2011 r. krajowych 7,62 mm karabinów maszynowych AA-52 (ANF1) przez 10 881 belgijskich FN MAG i 200 Minimi 7,62 – w 2017 r. To głośna decyzja o wprowadzeniu na miejsce słynnego 5,56 mm kbk FA MAS, będącego od lat 70. wręcz symboliczną bronią żołnierzy Francji z Legią Cudzoziemską włącznie, niemieckich HK417F, niedawny wybór na nową broń francuskich strzelców wyborowych ponad 2600 belgijskich 7,62 mm karabinów smaopowtarzalnych FN SCAR-H PR (Precision Rifle), wprowadzenie nowego umundurowania polowego F3, zakup 25 000 nowych hełmów oraz ponad 133 000 kamizelek kuloodpornych nowej generacji w latach 2018–2025.

Francja dojrzała do wymiany pistoletów na nowocześniejsze, nie tylko z racji tego, że we współczesnych konfliktach (dynamicznych działaniach, w rejonach zabudowanych i w obliczu przeciwnika kryjącego się wśród ludności cywilnej) zaczęto bardziej doceniać broń zapasową, a profesjonalne szkolenie wojskowe dużo poważniej traktuje posługiwanie się bronią krótką, ale także dlatego, iż jej żołnierze eksploatują w dużej mierze wzory wprowadzone 25, a nawet 70 lat temu. W użyciu wciąż pozostaje krajowy 9 mm pistolet MAC/MAS 50, skonstruowany pod koniec lat 40., z kurkowym mechanizmem uderzeniowym bez samonapinania i magazynkiem jednorzędowym na 9 nabojów, na stalowym szkielecie, co przekłada się na masę 1100 g (z pełnym magazynkiem). Do zakończenia jego produkcji w 1978 r. zakłady Manufacture d’Armes de Châtellerault (MAC) i Saint-Etienne (MAS) wypuściły 341 900 egzemplarzy, z czego ok. 300 000 trafiło od 1953 r. do francuskich sił zbrojnych jako PA MAC Mle 50 (Pistolet Automatique firmy MAC model 1950). Do lat 70. uznawany był za jeden z najlepszych pistoletów wojskowych, ale nie przyniósł sukcesów eksportowych, ponieważ świat był zalany nadwyżkami z okresu II wojny światowej (we Francji do 1965 r. w użyciu były amerykańskie Colty M1911A1 oraz poniemieckie P38 i P08), a na rynkach dostępne były tanio różne odmiany M1911 oraz radzieckich TT.

Armia francuska poszukiwała następcy PA 50 już pod koniec lat 60., ale spełzły one na niczym (jeśli nie liczyć pojawienia się pistoletu MAB PA15 z dwurzędowym magazynkiem, który jednak do armii nie trafił). Postęp nastąpił dopiero w wyniku starań o nową broń krótką ze strony Żandarmerii Narodowej, formalnie również należacej do sił zbrojnych, choć wykonującej zadania policyjne.

Od 1989 r. zaczęły do niej trafiać Beretty M92G (jedynie z bezpiecznikiem wewnętrznym, skrzydełko na zamku odgrywa wyłącznie rolę zwalniacza kurka), wyprodukowane na licencji włoskiej przez MAS jako PAMAS G1 i G1S w liczbie 100 000 sztuk. W 1992 r. broń ta, dość ciężka (1225 g z 15 nabojami w magazynku), ale w tamtym okresie zaliczana do najbardziej udanych pistoletów XX wieku i ciesząca się statusem niemal ikony (jak M1911 i Glock), została wprowadzona w siłach powietrznych a w 1999 r. w wojskach lądowych i marynarce wojennej Francji. Ta ostatnia zakupiła dodatkowo w 2002 r. ok. 5000 niemieckich pistoletów HK USP, które zastąpiły MAC 50 jako PA HK Marine, głównie w wersji standardowej, ale także Compact dla personelu latającego i Tactical, które wraz ze standardowymi stały się przepisowymi pistoletami morskich komandosów. Była to najnowocześniejsza broń krótka we francuskich siłach zbrojnych, bo konstrukcyjnie z lat 90., oparta na polimerowym szkielecie, znana z niezawodności, ale dość masywna (1025 g z 15 nabojami), z kurkowym mechanizmem uderzeniowym i skrzydełkowym bezpiecznikiem nastawnym.

Od 2000 r. francuskie siły specjalne, w tym Commandos Marine, ale i grupy komandosów-spadochroniarzy GCP z wojsk powietrznodesantowych, żołnierze rozpoznania wojskowego, a po 2014 r. także płetwonurkowie z jednostek saperskich, wyposażeni są także w Glocki 17 Gen 3 – łącznie w co najmniej 5000 egzemplarzy (Glocki 17, 19, 26 są też szeroko używane przez jednostki specjalne policji i Żandarmerii Narodowej obok pistoletów SIG 2022).

Udział Glocka w konkursie na PANG (Pistolet Automatique de Nouvelle Génération), który zastąpi często już bardzo zużyte, mimo regularnych remontów MAC 50 i większość PAMAS, był więc oczywisty.

Francuskie ministerstwo obrony nie upublicznia szczegółówych informacji na temat postępowań przetargowych w zakresie uzbrojenia, dlatego nie wiadomo, z kim konkurował na pierwszym etapie, ale do przetargu z różnych względów nie zgłosiły akcesu tak znane marki jak belgijska FN (z potencjalnie mającym spore szanse FN509), ani niemiecka Heckler & Koch z SFP9 lepszymi od glocków, choć droższymi, ani SIG-Sauer z wybranym już m.in. przez siły zbrojne USA i Danii P320.

We wrześniu 2019 r. wybrano trzech finalistów, z których każdy zaliczany jest do bardzo udanych konstrukcji. Odpowiedzialna za ocenianie Sekcja Techniczna Uzbrojenia Wojsk Lądowych STAT (Section Technique de l’Armée de Terre) nieprzypadkowo zawęziła rywalizację do pistoletów na szkielecie polimerowym z bijnikowym mechanizmem uderzeniowym, bez bezpieczników nastawnych, a jedynie z automatycznymi. Jest to wynik doświadczeń z operacji bojowych, w których współcześni, zawodowi żołnierze potrzebują do samoobrony broni szybkiej w obsłudze i lekkiej (złe doświadczenia z nieudanym polskim WIST-em skłoniły tymczasem WP do promowania konstrukcji kurkowej na szkielecie metalowym, jak w latach 80./90. ubiegłego wieku).

Glock wygrał ostatecznie z podobnym czeskim CZ P10 o lepszym mechanizmie spustowym i ergonomii oraz z SF19 oferowanym przez firmę Sunrock Defense z Villebon sur Yvette w regionie Île-de-France wraz z chorwacką HS Produkt, czyli ulepszoną wersją HS9 z obustronnym przyciskiem zwalniania zamka – nieco cięższą od Glocka, ale z 19-nabojowym magazynkiem, wskaźnikiem napięcia bijnika i obecności naboju w komorze nabojowej oraz dodatkowym bezpiecznikiem chwytowym.

Ocena dotyczyła nie tylko broni, ale i wszystkich wymaganych akcesoriów, końcowy wynik określono zaś za pomocą siatki punktacji opartej na sumowaniu współczynników przypisanych każdemu parametrowi pistoletu i oferty, a nie w oparciu o atrakcyjność cenową. Swoje zrobiła jednak na pewno też renoma 5 milionów glocków sprawdzonych bojowo na całym świecie.

Francuska Dyrekcja ds. Zakupów Uzbrojenia DGA (Direction générale de l’armement) zamówiła 74,596 PSA (pistolets semi-automatiques) Glock 17 Gen 5 FR, z których 80 procent trafi do wojsk lądowych, 10 procent do sił powietrznych, a 8 procent do marynarki wojennej. Około 35 000 pozostałych potencjalnych użytkowników broni krótkiej w siłach zbrojnych Francji (nie licząc Żandarmerii Narodowej i rezerwistów) zachowa na razie PAMASy, starsze Glocki 3 generacji i HK USP.

Nowe austriackie pistolety będą dostarczone przez dystrybutora glocków we Francji (wyłącznego dostawcę do ministerstw obrony, spraw wewnętrznych i sprawiedliwości), Zbrojownię Bourse, będącą spadkobiercą słynnych zakładów Lefaucheux, którą w realizacji zamówienia wsparła firma Cybergun, światowy lider w branży airsoft, a dokładnie jej sektor Spartan M&LE zajmujący się „poważniejszym” wyposażeniem dla sił bezpieczeństwa.

Francuscy żołnierze otrzymają glocki ze szkieletami w kolorze ziemnym (coyote/FDE), ale zachowano czarne wykończenie zamka o wyższej odporności niż pokrycie odmiennej barwy, jakie zamówiła np. Portugalia. 15 000 egzemplarzy nowego PSA ma być przystosowanych do montażu miniaturowego celownika kolimatorowego (wersja MOS – Modular Optic System), choć zamówienie nie objęło samych celowników. Przewidziano natomiast ukompletowanie 15 000 latarkami ze wskaźnikami laserowymi (pracującymi także w podczerwieni), 9 000 szwajcarskimi tłumikami BT Impuls IIP Revision 7, taką samą liczbą zestawów UTM do strzelania amunicją barwiącą oraz 9 000 pistoletów szkolnych, 800 urządzeń do ustawiania laserowych wskaźników celu i 25 000 skrzynek transportowych. Do każdego pistoletu 4 magazynki z pomarańczowym donośnikiem oraz do większości odblokowywana kciukiem polimerowa kabura Blackhawk T-Series L3D Quick Disconnect z platformą udową, montażem na kamizelkę PALS/Molle i obniżonym na pas – jednak tylko dla praworęcznych, bez wycięć na MOS i zamiast uniwersalnych jedynie 10 000 w wersji do broni z modułami oświetleniowymi. Czeski producent Sellier & Bellot ma dostarczyć do nowych PSA 45 mln standardowych nabojów 9 mm x 19, 2 mln nabojów poddźwiękowych i 4 mln nabojów specjalnych.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!