Zasięg rośnie (część 2)

Dowództwo Operacji Specjalnych sformułowało już zasadnicze oczekiwania, co do nowego karabinu dla snajperów z podległych mu jednostek, w dokumencie z 16 maja 2008 roku, ale dopiero po przygotowaniu jeszcze dokładniejszej specyfi kacji, ponad pół roku później, pojawiło się oficjalne zaproszenie (Solicitation No. H92222-09-PSR), do zgłaszania się w okresie od 13 lutego do 3 marca 2009 roku firm zainteresowanych udziałem w konkursie na nową broń wyborową dla US SOCOM.

Ma ona zastąpić w arsenale sił specjalnych używane obecnie powtarzalne karabiny snajperskie na standardowy nabój 7,62×51 mm NATO oraz 7,62×67 mm Winchester Magnum (M40, M24, Mk 13 – wszystkie bazujące na popularnym M700 fi rmy Remington), a także, choć zapewne nie całkowicie, antysprzętowe ciężkie karabiny wyborowe kalibru 12,7 mm.

Zachowując gabaryty typowe dla tych pierwszych, PSR winien przede wszystkim zwiększyć możliwości precyzyjnego likwidowania celów żywych z dotychczasowych 800–1200 m do co najmniej 1500 m i chronionych osłonami balistycznymi klasy III NIJ do 750 m, a przy użyciu specjalnej amunicji zapewnić na podobnych dystansach również skuteczne rażenie sprzętu.

Warto zauważyć, że w amerykańskich planach nie ma mowy o rezygnacji z samopowtarzalnych M110 SASS na nabój 7,62 mm NATO (w innych przewiduje się ewentualnie zastępowanie ich przez podobną wersję karabinu FN SCAR-H), które nadal będą odgrywały rolę uniwersalnej broni wyborowej do strzelania na dystansie do 800–1000 m, przydatnej zwłaszcza w szczególnie dynamicznych działaniach („SPECIAL OPS” nr 11/12 (1) i 3/4 (3) 2010).

Nowy karabin służyłby zaś, zgodnie z nazwą, do precyzyjnego strzelania snajperskiego nawet na znacznie większą odległość i to mocniejszą amunicją. Raporty z działań w Afganistanie potwierdziły bowiem konieczność wyposażenia snajperów w typ karabinu, którym mogliby razić także cele znajdujące się poza zasięgiem skutecznym standardowych środków strzeleckich małego i średniego kalibru własnych pododdziałów oraz pozostając poza zasięgiem takiej broni przeciwnika, a także likwidować wrogów chroniących się za osłonami powstrzymującymi pociski kalibru 5,56 i 7,62 mm.

Talibowie często wykorzystują w działaniach obronnych osłony terenowe, okopy, lekkie umocnienia z ziemi,  drewna i gruzu oraz prowadzą ogień z zabarykadowanych stanowisk w budynkach wiejskich compoudów i zza otaczających je murów. Otwierają go z dużych odległości, co pozwala im ignorować nieskuteczny ostrzał z lekkiej broni strzeleckiej, która nie zapewnia wówczas ani wystarczającej celności, ani przebijalności.

SNAJPERZY SPECIAL OPS EXTRA Wydanie specjalne 1/2016 Wydawca: Grupa MEDIUM Rok: 2016
SPRAWDŹ CENĘ »
KUP w Księgarni Militarnej »

Jeszcze większe wyzwanie stanowią prowadzone w takich uwarunkowaniach działania antysnajperskie, gdy pojedynczy przeciwnik szachuje w terenie całe pododdziały. Pewnym rozwiązaniem w wyżej podanych sytuacjach było korzystanie z ciężkich karabinów wyborowych dalekiego zasięgu na nabój .50 Browning, ale ze względu na dużą masę i wymiary takiej broni oraz używanej do niej amunicji uznano je za zbyt nieporęczne, jak na przenośną broń wyborową do likwidowania celów żywych (ang. soft target interdiction – anti-personnel).

Założenia taktyczno-techniczne (Draft Performance Specification) stawiane w programie PSR nie wskazały konkretnego rodzaju zasadniczej amunicji do nowego karabinu dla snajperów US SOCOM, a nawet jej kalibru, określają jednak, że ma on strzelać komercyjnie produkowanym nabojem „non-wildcat”, spełniającym standardy międzynarodowych organizacji SAAMI (Small Arms and Ammunition Manufacturers’ Institute) lub CIP (Commission Internationale Permanente pour l’Epreuve des Armes a Feu Portatives) i dostępnym na żądanie w pełnej wyborze odmian niezbędnych siłom specjalnym, w tym z pociskami przeciwpancernymi, smugowymi i poddźwiękowymi.

Wildcat to używane w USA określenie eksperymentalnej amunicji o specjalnym wykonaniu, bez sprecyzowanych i zatwierdzonych przez wspomniane instytucje parametrów, zapewniających bezpieczeństwo stosowania, z reguły nieosiągalnej w szerokim handlu. Zawarte na wstępie specyfikacji PSR zastrzeżenie oznacza więc, że w konkursie nie mogą wziąć udziału karabiny strzelające np. specjalnym nabojem .408 CheyTac o rewelacyjnych osiągach – zarejestrowanym, ale jak dotąd nieusankcjonowanym przez SAAMI i CIP.