Tokushusakusengun

Guerrillas warfare – amerykańska wersja doktryny wojny partyzanckiej, jest formą wojny nieregularnej, w której małe grupy walczących, w tym personel paramilitarny i uzbrojeni cywile, stosują taktyki wojskowe, w tym zasadzki, sabotaż, rajdy, szybkie ataki – taktykę uderzenia i ucieczki oraz dużej mobilności, aby walczyć z większą, ale mniej mobilną tradycyjną armią. Ta wojskowa formacja bazuje na doświadczeniach oraz przy współpracy i pod nadzorem amerykańskiej Delta Force. JSFG stacjonują w bazie Camp Narashino razem z Pierwszą Brygadą Spadochronową w niewielkim mieście Funabashi, wchodzącym w skład aglomeracji tokijskiej. Co ciekawe, miasto o ponad sześćsettysięcznej populacji ma tzw. miasta siostrzane w USA (Hayward, California), Danii (Odense) oraz Chińskiej Republice Ludowej (Xi’an), czyli w państwie potencjalnego przeciwnika.

Cywilnym odpowiednikiem wojskowej Japońskiej Grupy Sił Specjalnych są również utworzone policyjne Specjalne Grupy Uderzeniowe, które odpowiadają za zabezpieczenie antyterrorystyczne na poziomie lokalnym. Sama kwestia sił wojskowych i cywilnych (policyjnych) nie jest w przypadku Japonii jednoznaczna, ponieważ w świetle przepisów narzuconych Japonii po II wojnie światowej, nie ma ona sił zbrojnych, a żołnierze są de facto w świetle prawa lokalnego cywilami, którzy jedynie mają stopnie wojskowe ze względu na pełnione funkcje w Siłach Samoobrony.

Informacje na temat jednostek policyjnych są objęte ścisłą tajemnicą, a jednostki antyterrorystyczne nazywane są po prostu jednostkami specjalnymi Policji (Tokushu Butai). Istnienie tych formacji ujawniono dopiero w 1996 roku. Zwyczajowo, jednostki te biorą swoje nazwy od nazw departamentów policji, do których są przydzielone.

Czytaj też: GZD MUSC >>>

Ze względu na restrykcyjne przepisy dotyczące utrzymania anonimowości członków jednostki – wizerunków i personaliów – wszyscy jej członkowie cały czas maskują swoją tożsamość przy użyciu kominiarek (balaklava’s) i mogą je zdejmować jedynie na wyraźny rozkaz oficera. Ponadto, miejsce bazowania jest wydzielone w ramach całego kompleksu sił powietrzno-desantowych i odgrodzone od reszty budynków murem, a na zdjęciach satelitarnych obszar jest również maskowany. Tak restrykcyjne podejście może również świadczyć o tym, że siły te mogą być również wykorzystywane do działań wewnętrznych, np. przeciwko syndykatowi Yakuza

Jednostka japońskich komandosów liczy około 300 operatorów i specjalizuje się głównie w działaniach antyterrorystycznych. W swojej strukturze Japońska Grupa Sił Specjalnych ma trzy kompanie podzielone na cztery plutony każda, kolejne plutony mają specjalizacje co do terenu, w jakim działają:

• pluton pierwszy – inżynieryjno-szturmowy,
• pluton drugi – operacje morskie,
• pluton trzeci – działania wysokościowe i górskie,
• pluton czwarty – walka w terenie zurbanizowanym.

Praktycznie wszyscy operatorzy JSFG odbywali wcześniej służbę w pierwszej brygadzie spadochronowej i są wysoko kwalifikowanymi skoczkami spadochronowymi. Szczątkowe informacje na temat sposobu działania i struktury organizacyjnej JGSS pojawiają się jednak w mediach australijskich, jest to wynikiem ścisłej współpracy sił japońskich z australijskim i nowozelandzkim SAS.

Oficjalna symbolika zawiera w sobie cztery elementy: rozpostarte skrzydła, otwartą czaszę spadochronu, diament oraz wieniec laurowy i wyraźnie nawiązuje do powietrzno-desantowego rodowodu formacji oraz jej wyjątkowego umiejscowienia w siłach samoobrony Japonii.

Jeżeli chodzi o wyposażenie, nie odbiega ono od standardów NATO i jest z nimi kompatybilne, chociaż pojawiają się także rodzynki, jak np. pistolet maszynowy Minebea PM-9 – będący japońską wariacją na temat IWI Mini UZI (wprowadzony na uzbrojenie na początku lat 90., zastępując dość archaiczny, będący w użyciu od wczesnych lat 40. M3 Grase Gun), pistolet Minebea 9 mm (licencjonowana kopia SIG Sauer 220) oraz rodzima konstrukcja, karabinek szturmowy HOWA typ 89 (konstrukcja zbliżona do AR-18, konkurenta AR-15, mająca możliwość stosowania zamiennie standardowych magazynków od karabinka M16, od stycznia 2020 r. zastępowany przez nowoczesny, modułowy karabinek produkcji japońskiej Howa Typ 20, występujący także pod nazwą HOWA 5,56). Zwrócić należy uwagę na fakt, że ze względu na całkowity zakaz eksportu japońskiej broni ww. elementy uzbrojenia produkowane są w Japonii i znajdują się tylko na wyposażeniu JGSDF (Japan Ground Self-Defense Force).

Od marca 2007 r. Tokushusakusengun wraz z 1. Brygadą Spadochronową, 1. Brygadą Śmigłowcową oraz 101 NBC jednostką ochrony stanowi element sił szybkiego reagowania Japońskich Sił Samoobrony.

Czytaj też: GZD MUSC >>>

Ze względu na defensywny charakter sił zbrojnych, operatorzy JSFG w trakcie swojej obecności w Iraku w latach 2004–2006 byli faktycznie ochraniani przez operatorów australijskiego SAS, z którymi zresztą blisko współpracują w obliczu koreańskiego, rosyjskiego i chińskiego zagrożenia.

Nie bez wpływu na stan wyszkolenia i wyposażenia japońskich jednostek specjalnych pozostaje fakt, że pomimo konstytucyjnego ograniczenia wydatków na obronność japoński budżet mieści się w światowej pierwszej dziesiątce, a siły samoobrony zajmują zaszczytne piąte miejsce w rankingu Globalfirepower.com.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!