Zacznijmy jednak od podziału na kategorie ćwiczeń stosowanych w kulturystyce. Szczegółowy podział zawiera rysunek 1. Oczywiście najważniejszą kategorią są ćwiczenia stymulujące, których główną funkcją jest pobudzanie mięśni do wzrostu.
Ćwiczenia stymulujące
To kategoria ćwiczeń stanowiąca „chleb codzienny” kulturysty, czyli dość wolne ruchy, średnie lub dość duże obciążenia wykonywane w wielu seriach, najczęściej w zakresie powtórzeń od 6 do 12 z przerwami pomiędzy seriami od 60 do 120 sekund. Te ćwiczenia najsilniej stymulują mięśnie do wzrostu. Aby jednak możliwy był wzrost mięśni w wyniku ćwiczeń stymulujących, muszą one zostać odpowiednio „zmęczone” zarówno objętością pracy (liczba ćwiczeń i serii), jak i dostatecznie dużym obciążeniom stosowanym w ćwiczeniach.
Dowiedz się więcej: Sekrety budowy masy mięśniowej metodą SuperSlow - bardzo powoli, ale dokładnie - część 1
„Złotym środkiem” jest stosowanie obciążeń wynoszących około 70-80% 1CM (1CM to ciężar z którym możemy wykonać jedynie jedno poprawne technicznie powtórzenie). Obciążenie w tym zakresie gwarantuje zarówno odpowiedni stres dla włókien mięśniowych, wynikający zarówno z ciężaru, jak i czasu napięcia mięśni. W przypadku większych obciążeń, bliskich 90-95% 1CM czas napięcia mięśni ulega znacznemu skróceniu, a trenowana jest głównie siła mięśni.
Ćwiczenia izometryczne
Ta kategoria ćwiczeń stanowić może dodatkowy element treningu kulturystycznego. Utrzymywanie silnie napiętego mięśnia bez ruchu, w stanie dużego obciążenia ciężarem, wpływa korzystnie na rozwój przede wszystkim siły. Wpływ ćwiczeń izometrycznych na rozwój masy mięśniowej jest stosunkowo nieduży, ale zauważalny [4]. Ta kategoria ćwiczeń stosowana może być również w przypadkach kontuzji uniemożliwiających wykonywanie pełnego zakresu ruchu jako ćwiczenie o charakterze rehabilitacyjnym. Należy zauważyć, że bardzo powolne ruchy w trakcie wykonywania ćwiczenia upodabniają ćwiczenia nieco do ćwiczenia izometrycznego, czyli wpływają na rozwój siły.
Sprawdź szczegóły: Superserie i serie kombinowane kluczem do uzyskania beztłuszczowej masy mięśniowej i poprawy wydolności – część 1
Niektórzy praktykują nieco inne podejście, wprowadzające element izometryczny do ćwiczenia – zatrzymują na 2-3 sekundy ruch w niektórych fazach ruchu np. w połowie. Typowe jest natomiast zatrzymanie ruchu w maksymalnych skurczu oraz maksymalnym rozkurczu mięśnia. To bardzo cenne elementy w ćwiczeniu. Ćwiczenia izometryczne są również bardzo cenne, gdy chcemy wyeliminować tzw. „słabe punkty” czyli fazę ruchu, w której mięśnie są za słabe, aby wykonać ćwiczenie.
Przykładowo, jeśli unosimy sztangę oburącz w staniu trenując bicepsy może wystąpić moment, gdy nie jesteśmy w stanie wyżej unieść sztangi. W takim przypadku ćwiczenia izometryczne, w których napinamy mięsień w bezruchu w tej dokładnie fazie ruchu na 5-10 sekund (powtarzając czynność 2-3 razy z przerwą 2-3 minuty), pomoże wzmocnić mięsień i usprawnić jego siłę w tej właśnie fazie ruchu. Typowo problemem jest faza początkowa ruchu, czyli zaczynająca się od maksymalnego rozkurczu. Banalny przykład – przysiad ze sztangą. Tutaj najtrudniej rozpocząć ruch w górę, gdy nogi są maksymalnie ugięte a pośladki dotykają niemal stóp. Z kolei przy wyciskaniu sztangi najtrudniej również rozpocząć ruch od dolnego położenia sztangi, gdy gryf niemal dotyka do klatki piersiowej.
Przeczytaj ciąg dalszy artykułu >>
Bibliografia
[1] Thibaudeau C.: High Treshold Muscle Building, F. Lepine Publishing, 2007
[2] Kielak D., Pac-Pomarnacki A.: Ćwiczenia plyometryczne – ich istota i znaczenie (I), Sport Wyczynowy, 2002, nr 11/12 str. 455-456,
[3] Colado J. et. al.: Muscle Activation during Push-Ups with Different Suspension Training Systems, J Sports Sci Med. 2014 Sep; 13(3): 502–510,
[4] Piotrowski P.: „Niestabilność w ćwiczeniach pomaga w rozbudowie mięśni”, miesięcznik KiF Sport, nr 7/8/2016 (189)
