AFGANISTAN WHO is WHO (1)

Pierwszymi strukturami tego typu, sformowanymi pod kątem udziału w operacji „Enduring Freedom” (OEF) przez amerykańskie dowództwo operacji specjalnych, odpowiedzialne za Bliski i Środkowy Wschód Special Operations Command-Central (SOCCENT), były dwa Połączone Zadaniowe Zespoły Operacji Specjalnych Joint Special Operations Task Force-North (JSOTF-N) i JSOTF-South oraz Zespół Zadaniowy Task Force Sword. Pierwszy gotowość operacyjną osiągnął 5 października 2001 r. zespół północny pod dowództwem
płk. Franka Kisnera, zainstalowany w poradzieckiej bazie lotniczej Karshi Khanabad (K2) w Uzbekistanie.

Początkowo miał zająć się misjami ratowniczymi w przypadku strącenia którejś z maszyn biorących udział w nalotach na siły talibów, ale wkrótce powierzono mu zadania niekonwencjonalne w północnej części Afganistanu, aż po drogę z Heratu do Kabulu. Trzon bojowy, któremu nadano kryptonim Task Forces Dagger, utworzono na podstawie personelu 5th Special Forces Group (Airborne) z Fort Campbell, w stanie Kentucky, przygotowywanego pod kątem działań w Centralnej Azji, a w skład JSOTF-N wszedł także 2. batalion z jednostki lotnictwa sił specjalnych US Army „Night Stalkers” (160th Special Operations Aviation Regiment) oraz 16th Special Operations Wing z sił powietrznych.

Na czele TF Dagger stanął dowódca 5. Grupy płk John Mulholland. Od 9 października do 18 listopada przerzucono do Afganistanu dziesięć wydzielonych zespołów operacyjnych ODA (Operational Detachment Alpha) w celu nawiązania współpracy z antytalibskimi ugrupowaniami afgańskimi z tzw. Sojuszu Północnego i Wschodniego. W ślad za nimi do Afganistanu trafiły dwa zespoły operacyjne Charlie (ODC), czyli elementy dowódcze szczebla batalionowego.

SNAJPERZY SPECIAL OPS EXTRA Wydanie specjalne 1/2016 Wydawca: Grupa MEDIUM Rok: 2016
SPRAWDŹ CENĘ »
KUP w Księgarni Militarnej »

Przeczytaj także: Awans MJK

Wsparcie inwazji na południową część Afganistanu miał zapewnić zorganizowany w listopadzie 2001 r. Combined Joint Special Operations Task Force – South (CJSOTF-S), kryptonim Task Force K-Bar, pod dowództwem kpt. marynarki Roberta Harwarda. Oparty na personelu sił specjalnych marynarki wojennej Naval Special Warfare Group One z Coronado (SEAL Teams 1, 3, 5, SDV Team 1), został uzupełniony o elementy z US Army 4th Psychological Operations Group, USAF 22nd Special Tactics Squadron, a do dyspozycji otrzymał także śmigłowce wojsk lądowych i piechoty morskiej.

Pierwsza operacja CJSOTF-S, poza ubezpieczaniem wyładunku Marines na wybrzeżu Pakistanu, pod Pasni, polegała na lądowaniu 20 listopada grupy awangardowej SEAL z pustynnymi pojazdami DPV na opuszczonym lotnisku Objective Rhino, gdzie mieli zostać przerzuceni Marines z 15th Marine Expeditionary Unit/Task Force 58. W skład TF K-Bar jeszcze w 2001 r. weszły również siły z koalicyjnych jednostek specjalnych (stąd do JSOTF-S dodano przedrostek Combined): australijskiego Special Air Service Regiment (jako TF 64), nowozelandzkiej SAS, kanadyjskiej JTF2, norwescy jegrzy z FSK/HJK i MJK.

Później dołączyli do nich Duńczycy z Jaegerkorpset i Froemandkorpset (TF Ferret), Niemcy z KSK i Turcy z MAK. Ich zadaniem były misje CSAR, w zakresie rozpoznania specjalnego, także typu sensitive site exploitation oraz akcje bezpośrednie, prowadzone również na granicy z Pakistanem, w tym naprowadzanie uderzeń powietrznych. Komandosi przeprowadzili m.in. 42 operacje rozpoznawcze i 23 akcje bezpośrednie, podczas których zlikwidowali 115 terrorystów, schwytali 107 wyższej rangi talibów oraz zniszczyli setki ton materiałów wybuchowych i amunicji.

Przeczytaj także: Task Force-49/Task Force-50

Nad wyżej wymienionymi jednostkami amerykańskimi teoretycznie kontrolę operacyjną sprawowało SOCCENT, ale szybko rozwijająca się ofensywa wojsk lądowych i Marines sprawiała, że siły specjalne wykonujące na ich rzecz zadania na terenie Afganistanu w praktyce częściej składały raporty i przyjmowały zadania od Centralnego Dowództwa USA na Bliskim Wschodzie (CENTCOM).

Dlatego już w grudniu 2001 r., SOCCENT zdecydował utworzyć pod CENTCOM pośredni szczebel dowodzenia, kontroli i koordynacji działań sił specjalnych na afgańskim teatrze działań wojennych: Combined Joint Special Operations Task Force – Afghanistan (CJSOTF-A), ze sztabem w bazie lotniczej Bagram, 60 km od stołecznego Kabulu. Na przełomie lutego i marca 2002 r.

JSOTF-N oraz CJSOTF-S zostały rozwiązane, a wchodzące w ich skład siły wcielono do nowego CJSOTF-A. Podległe mu Zadaniowe Zespoły Bojowe (Task Forces) składały się w następnych latach głównie z rotacyjnie zmieniających się „Zielonych Beretów” z 3. i 7. Grupy (SFG), uzupełnianych pododdziałami z 20. i 19. SFG Gwardii Narodowej. Dwa Task Forces wystawiły wojska konwencjonalne, a jeden w późniejszych latach zorganizowano opierając się na Navy SEAL i nowej formacji specjalnej piechoty morskiej MARSOC.