Pierwszymi
strukturami tego typu, sformowanymi pod kątem udziału w operacji
„Enduring Freedom” (OEF) przez amerykańskie dowództwo operacji
specjalnych, odpowiedzialne za Bliski i Środkowy Wschód
Special Operations Command-Central (SOCCENT), były dwa Połączone
Zadaniowe Zespoły Operacji Specjalnych Joint Special Operations Task
Force-North (JSOTF-N) i JSOTF-South oraz Zespół Zadaniowy Task
Force Sword. Pierwszy gotowość operacyjną osiągnął 5
października 2001 r. zespół północny pod dowództwem
płk.
Franka Kisnera, zainstalowany w poradzieckiej bazie lotniczej
Karshi Khanabad (K2) w Uzbekistanie.
Początkowo miał zająć się misjami ratowniczymi w przypadku strącenia którejś z maszyn biorących udział w nalotach na siły talibów, ale wkrótce powierzono mu zadania niekonwencjonalne w północnej części Afganistanu, aż po drogę z Heratu do Kabulu. Trzon bojowy, któremu nadano kryptonim Task Forces Dagger, utworzono na podstawie personelu 5th Special Forces Group (Airborne) z Fort Campbell, w stanie Kentucky, przygotowywanego pod kątem działań w Centralnej Azji, a w skład JSOTF-N wszedł także 2. batalion z jednostki lotnictwa sił specjalnych US Army „Night Stalkers” (160th Special Operations Aviation Regiment) oraz 16th Special Operations Wing z sił powietrznych.
Na czele TF Dagger stanął dowódca 5. Grupy płk John Mulholland. Od 9 października do 18 listopada przerzucono do Afganistanu dziesięć wydzielonych zespołów operacyjnych ODA (Operational Detachment Alpha) w celu nawiązania współpracy z antytalibskimi ugrupowaniami afgańskimi z tzw. Sojuszu Północnego i Wschodniego. W ślad za nimi do Afganistanu trafiły dwa zespoły operacyjne Charlie (ODC), czyli elementy dowódcze szczebla batalionowego.
![]() |
---|
SNAJPERZY SPECIAL OPS EXTRA Wydanie specjalne 1/2016 Wydawca: Grupa MEDIUM Rok: 2016 |
SPRAWDŹ CENĘ » |
KUP w Księgarni Militarnej » |
Przeczytaj także: Awans MJK
Wsparcie inwazji na południową część Afganistanu miał zapewnić zorganizowany w listopadzie 2001 r. Combined Joint Special Operations Task Force – South (CJSOTF-S), kryptonim Task Force K-Bar, pod dowództwem kpt. marynarki Roberta Harwarda. Oparty na personelu sił specjalnych marynarki wojennej Naval Special Warfare Group One z Coronado (SEAL Teams 1, 3, 5, SDV Team 1), został uzupełniony o elementy z US Army 4th Psychological Operations Group, USAF 22nd Special Tactics Squadron, a do dyspozycji otrzymał także śmigłowce wojsk lądowych i piechoty morskiej.
Pierwsza operacja CJSOTF-S, poza ubezpieczaniem wyładunku Marines na wybrzeżu Pakistanu, pod Pasni, polegała na lądowaniu 20 listopada grupy awangardowej SEAL z pustynnymi pojazdami DPV na opuszczonym lotnisku Objective Rhino, gdzie mieli zostać przerzuceni Marines z 15th Marine Expeditionary Unit/Task Force 58. W skład TF K-Bar jeszcze w 2001 r. weszły również siły z koalicyjnych jednostek specjalnych (stąd do JSOTF-S dodano przedrostek Combined): australijskiego Special Air Service Regiment (jako TF 64), nowozelandzkiej SAS, kanadyjskiej JTF2, norwescy jegrzy z FSK/HJK i MJK.
Później dołączyli do nich Duńczycy z Jaegerkorpset i Froemandkorpset (TF Ferret), Niemcy z KSK i Turcy z MAK. Ich zadaniem były misje CSAR, w zakresie rozpoznania specjalnego, także typu sensitive site exploitation oraz akcje bezpośrednie, prowadzone również na granicy z Pakistanem, w tym naprowadzanie uderzeń powietrznych. Komandosi przeprowadzili m.in. 42 operacje rozpoznawcze i 23 akcje bezpośrednie, podczas których zlikwidowali 115 terrorystów, schwytali 107 wyższej rangi talibów oraz zniszczyli setki ton materiałów wybuchowych i amunicji.
Przeczytaj także: Task Force-49/Task Force-50
Nad wyżej wymienionymi jednostkami amerykańskimi teoretycznie kontrolę operacyjną sprawowało SOCCENT, ale szybko rozwijająca się ofensywa wojsk lądowych i Marines sprawiała, że siły specjalne wykonujące na ich rzecz zadania na terenie Afganistanu w praktyce częściej składały raporty i przyjmowały zadania od Centralnego Dowództwa USA na Bliskim Wschodzie (CENTCOM).
Dlatego już w grudniu 2001 r., SOCCENT zdecydował utworzyć pod CENTCOM pośredni szczebel dowodzenia, kontroli i koordynacji działań sił specjalnych na afgańskim teatrze działań wojennych: Combined Joint Special Operations Task Force – Afghanistan (CJSOTF-A), ze sztabem w bazie lotniczej Bagram, 60 km od stołecznego Kabulu. Na przełomie lutego i marca 2002 r.
JSOTF-N oraz CJSOTF-S zostały rozwiązane, a wchodzące w ich skład siły wcielono do nowego CJSOTF-A. Podległe mu Zadaniowe Zespoły Bojowe (Task Forces) składały się w następnych latach głównie z rotacyjnie zmieniających się „Zielonych Beretów” z 3. i 7. Grupy (SFG), uzupełnianych pododdziałami z 20. i 19. SFG Gwardii Narodowej. Dwa Task Forces wystawiły wojska konwencjonalne, a jeden w późniejszych latach zorganizowano opierając się na Navy SEAL i nowej formacji specjalnej piechoty morskiej MARSOC.
Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera! |