Następca Honkera poszukiwany

Poza wymienionymi powyżej modelami w Wojsku Polskim są jeszcze używane inne konstrukcje zaliczane do kategorii samochodów ciężarowo-osobowych: Land – Rover Defender 110 (148 szt. z czego 138 szt. w ŻW), Mercedes-Benz G-klasa (ok. 140 -150 szt. różnych generacji 290 GD, 290 GD Wolf, 280 CDI), HMMVW ( ok. 250 szt. różnych wersji: M1043A2, M1045A2, M1025A2, M1035A2, M1097A2, M1151A1,  M1165A1 Special Ops) oraz inne (Toyota Hilux, Toyota Land Cruiser, Range Rover, Land Rover Discovery 4).
Większość z w/w floty, którą stanowią przede wszystkim Honkery (1500 szt., w tym: Tarpan Honker, Honker 2324, Honker 2000, Honker Skorpion 3), jest już wyeksploatowana i zestarzała moralnie. Problemem i sporym wyzwaniem dla służb odpowiedzialnych za obsługę i utrzymanie pojazdów w gotowości jest spore zróżnicowanie pomiędzy poszczególnymi seriami produkcyjnymi Honkera oraz konieczność poszukiwania zamienników dla części i podzespołów produkowanych przez firmy, które upadły lub zaprzestały dalszego wytwarzania danego elementu.
Ostatni zakupy, dosyć kontrowersyjny i szeroko komentowany w fachowych mediach, pojazdów tej klasy został dokonany w 2010 roku i dotyczył on 20 szt. Land Roverów Discovery 4 TDV6 HSE oraz 60 szt. Honker 2000 typ 2N.
Konieczność podjęcia działań prowadzących do wyboru następcy eksploatowanych Honkerów i Uazów była podnoszona już od dawna i należy się cieszyć, choć oczywiście na razie jest to bardzo wstępny etap i jeszcze wszystko (znając polskie realia przetargowe) może się wydarzyć, że ktoś w końcu postanowił zmierzyć się z tym problemem.Wstępne założenia
W ramach dialogu technicznego IU chce poznać ceny proponowane przez producentów, harmonogram dostaw, koszty pakietu logistycznego, koszty szkolenia kierowców i mechaników oraz koszty wycofania pojazdów z eksploatacji.
Do informacji o zamiarze przeprowadzenia dialogu technicznego załączona jest ankieta dotycząca samochodów ciężarowo-osobowych wysokiej mobilności, w której zawarto również wymagania taktyczno-techniczne stawiane pojazdowi pozyskiwanemu dla Sił Zbrojnych RP. Poszukiwany jest samochód z układem napędowy 4x4 i reduktorem w wersji nieopancerzonej oraz opancerzonej. Część parametrów, określających m.in. zdolność pokonywania terenu (np. minimalny prześwit od 300 do 400 mm, głębokość brodzenia bez przygotowania i z przygotowaniem (od 0,5 do 0,8 m/ od 0,7 do 1 m), zasięg po drodze utwardzonej (min. 650 km) czy zdolność do holowania przyczepy o masie do 750 kg, są wspólne dla obu odmian. Takie same są również wymagania dotyczące możliwości transportowania nowych samochodów ciężarowo-osobowych wysokiej mobilności transportem lądowym (kolejowym i drogowym), morskim oraz lotniczym (min. Na pokładzie C-130). Wspólny jest też zakładany okres docelowej eksploatacji wynoszący min. 20 lat oraz 24-miesięczna gwarancja, jaką mają być objęte wszystkie wozy.
Jednak pojazdy te według wyspecyfikowanych wymagań będą różnić się od siebie i w zasadzie muszą to być dwie odmienne platformy podwoziowe, choć możliwe jest wykorzystanie w nich tych samych podzespołów.
Wersja opancerzona - wymagany poziom ochrony balistycznej to min. 2 wg STANG 4569 oraz 2b dla ochrony przeciwminowej - musi być zdolna do transportu pięćiu osób, jej ładowność określono na min. 600 kg a moc silnika wysokoprężnego (przystosowanego do zasilania dwoma rodzajami paliwa: olej napędowy F-54 i jednolite paliwo pola walki F-34) to min 200 kW.  
Dla wersji nieopancerzonej, która ma występować w dwóch odmianach nadwoziowych (hard top i soft top) określono m.in. maksymalną DMC – 3500 kg, możliwość przewozu dziewięciu osób, ładowność od 1000 do 2000 kg, moc silnika to min 100 kW (również przystosowanego do zasilania paliwami F-54 i F-34).

Jaki i do czego ten samochód?
Jak już wcześniej wspomniałem, jest to bardzo wstępny etap prac nad pozyskaniem następcy Honkera. Zapewne założenia taktyczno-techniczne będą się zmieniały, choćby pod wpływem informacji pozyskanych na drodze dialogu technicznego z firmami oferującymi tego typu samochody. Można oczywiście w opublikowanych przez IU WZTT znaleźć zarówno wymagania jak najbardziej słuszne (np. opancerzenie na poziomie 2 wg STANG 4569), jak również te które będą trudne do spełnienia (np. prześwit od 300 do 400 mm niedostępny w seryjnych samochodach terenowych o DMC do 3,5 t., nawet w militarnych odmianach), czy zupełnie niepotrzebne i nieprzystające do realiów współczesnej armii (np. możliwość przewozu dziewięciu osób w wersji nieopancerzonej). Zabrakło też wskazania większej ilości odmian podwoziowych, np. podwozie z kabiną pod zabudowy kontenerowe, na bazie których mogłyby powstać różnego rodzaju wersje specjalistyczne: wóz łączności, wóz dowodzenia, wóz ewakuacji medycznej, mobilny warsztat, mobilne laboratorium, pojazd saperski (dla patroli rozminowania), itd.
Tak naprawdę, dużo będzie zależało od odpowiedzi na pytanie „do czego planowane do pozyskania samochody mają służyć?”. Czy tylko do szeroko rozumianego transportu personelu/żołnierzy, czy również jako nośnik różnego rodzaju wyposażenia, systemów, w tym również uzbrojenia?
Obecnie bardziej poszukiwane są wyspecjalizowane pojazdy, w tym opancerzone, najczęściej większe i cięższe niż uniwersalny „dżip”. Z kolei wiele zadań, szczególnie na terenie jednostek czy macierzystego kraju stacjonowania można realizować przy pomocy mniej wyspecjalizowanych komercyjnych konstrukcji, które są poddane jedynie pewnej militaryzacji (malowanie, doposażenie w środki łączności, itp.). Jest to tańsze i bardziej ekonomiczne rozwiązanie, na które decyduje się wiele armii.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!