WPWS z Antypodów, czyli Hawkei w Polsce

Kilka dni później ten sam wóz był prezentowany podczas kieleckiego XXII Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego.Ta promocyjno-informacyjna ofensywa dotycząca pojazdu Hawkei związana jest zarówno z rozpoczętym w 2012 r. programem Pegaz, jak i ogłoszonym przez Inspektorat Uzbrojenia 21 sierpnia 2014 r. zapytaniem o informacje (RFI) w sprawie możliwości pozyskania Wielozadaniowego Pojazdu Wojsk Specjalnych (WPWS).

Przeczytaj także: Jaki pojazd dla sił specjalnych?

Z tego powodu głównie wóz ten był prezentowany jako idealny kandydat na WPWS, choć możliwości jego zastosowania są znacznie szersze. Australijski pojazd z zainteresowaniem był również oglądany przez przedstawicieli Żandarmerii Wojskowej, w tym z Oddziałów Specjalnych z Warszawy oraz Mińska Mazowieckiego, które obecnie eksploatują m.in. opancerzone Dziki-2 „Gucio” produkcji AMZ Kutno.

Projekt Overlander

Hawkei to interesująca konstrukcja, zarówno ze względu na zastosowane rozwiązania techniczne, jak i przyczyny jej powstania oraz rozwoju, które wiążą się z realizacją istotnego dla armii australijskiej wieloletniego i wieloetapowego programu wymiany pojazdów różnych kategorii. W ramach poszczególnych faz projektu Overlander – Land 121 zakupionych zostanie w sumie ok. 7500 szt. wozów różnych klas i towarzyszących im przyczep o wartości 7,5 biliona AUD. Jego celem jest nie tylko wymiana generacyjna pojazdów, ale również zwiększenie możliwości operacyjnych armii australijskiej, dostosowanie jej sprzętu do warunków współczesnego pola walki oraz poprawienie poziomu ochrony sił własnych.

Przeczytaj także: Pojazdy M-ATV dla polskich specjalsów?

Hawkei został wybrany w grudniu 2011 r., w ramach programu Land 121 faza 4 – Protected and Unprotected Light Vehicles, jako preferowany następca części z obecnie eksploatowanych nieopancerzonych Land Roverów 4×4 i 6×6 (1300 szt.), które również są zastępowane Mercedesami G-klasa (wersje 4×4 i 6×6) zakupionymi w liczbie 2146 szt. w 2007 (faza 3A) i 2011 r. (faza 5A).

Jak na tę klasę pojazdów udało się konstruktorom Thalesa uzyskać relatywnie niski profil wozu, co ułatwi zarówno jego maskowanie, jak i skryte działanie, a to ważne cechy z punktu widzenia użytkowników z jednostek specjalnych czy rozpoznawczych.

 Największą ładowność ma wersja Utility – ok. 3500 kg, w pozostałych wartość ta zależy od masy zamontowanego wyposażenia oraz wagi dodatkowego opancerzenia. Jednak zapas ponad 3000 kg ładowności, jakim dysponuje Hawkei, jest wystarczający do przewożenia odpowiedniej ilości amunicji, wyposażenia, paliwa i wody, także podczas długotrwałych działań/patroli. W połączeniu z dużą objętością kabiny, zewnętrznych schowków oraz przestrzeni ładunkowej daje to możliwość zaspokojenia szerokiego spektrum potrzeb przyszłych użytkowników i tworzenia różnych konfiguracji pojazdu.

Wszystkie wersje mogą również holować przyczepę o masie do 4 ton oraz są zdolne do holowania drugiego wozu. Każdy Hawkei z przodu i z tyłu posiada szybkozłącza do instalacji pneumatycznej i elektrycznej, co pozwala na połączenie np. układu hamulcowego pojazdu holującego z holowanym. W bardzo trudnych warunkach terenowych możliwe jest połączenie za pomocą sztywnych trójkątnych holów i szybkozłączy kilku wozów, dzięki czemu będą one pokonywały przeszkodę, współpracując ze sobą.

Opancerzona kabina – kapsuła Hawkeia to samonośna konstrukcja typu monocoque wykonana ze stali pancernej i zapewniająca ochronę bazową na poziomie 1 wg STANG 4569. Od spodu jest ona osłonięta integralnym deflektorem w kształcie litery V.

Konstrukcja kabiny – cytadeli stworzonej specjalnie dla Hawkeia jest dziełem firmy Plasan, która odpowiadała również za cały proces testowania projektowanych rozwiązań, poczynając od metod obliczeniowych, a kończąc na próbach poligonowych modeli i prototypów kabin oraz całych pojazdów (testy odporności balistycznej i przeciwwybuchowej). Testom odporności na wybuch zostało poddanych kilka prototypów Hawkeia.

Do budowy nadwozia australijskiego pojazdu wykorzystana została stworzona i opatentowana przez firmę Plasan technologia Kitted Hull. Jej charakterystyczną cechą jest łączenie elementów opancerzenia jedynie za pomocą śrub oraz specjalnego spoiwa (podobne rozwiązania stosowane są w lotnictwie), co zarówno upraszcza produkcję samego pojazdu i logistykę (kabiny są dostarczane w częściach bezpośrednio na linię produkcyjną) oraz redukuje koszty (brak spawania, a co za tym idzie, konieczności posiadania odpowiedniego oprzyrządowania i wykwalifikowanych spawaczy). Rozwiązanie firmy Plasan daje też spore możliwości w zakresie transferu technologii i współpracy z lokalnym przemysłem, oczywiście przy uwzględnieniu opłacalności takiego przedsięwzięcia, na którą m.in. wpływ ma wielkość planowanej produkcji. Także zamontowane w pojeździe fotele przeciwwybuchowe dostarczane są przez izraelskiego producenta.

W Hawkeiu istnieje możliwość skalowania poziomu ochrony w zależności od potrzeb. Jeżeli więc bazowe opancerzenie jest niewystarczające, można zamontować dodatkowe osłony, w tym również kuloodporne szyby. Dzięki zastosowaniu specjalnych zapięć – szybkozłączy operację dopancerzenia pojazdu może wykonać dwóch ludzi w czasie do 30 minut w warunkach polowych bez konieczności użycia narzędzi. Użyte rozwiązanie pozwala również na szybką i bezproblemową wymianę uszkodzonych elementów, co w znaczący sposób wpływa na redukcję czasu wyłączenia z użytku operacyjnego uszkodzonego wozu.

Opancerzenie Hawkeia zapewnia wysokie poziomy ochrony balistycznej, przeciwminowej i przeciwodłamkowej. Pojazd jest odporny na eksplozje min oraz improwizowanych urządzeń wybuchowych (IED) o sile wybuchu odpowiadającej od 6 do 8 kg TNT.

Załogi Hawkeia nie chroni sam pancerz, wysoka mobilność, fotele przeciwwybuchowe czy wewnętrzna wykładzina przeciwodłamkowa (spall-liner), a cały system, w skład którego wchodzą wymienione elementy. Dodatkowo przy projektowaniu pojazdu, a zwłaszcza jego kabiny-cytadeli, szczególną uwagę przywiązano do kwestii zarządzania energią wybuchu, tak aby zminimalizować jej negatywne oddziaływanie na znajdujących się w wozie żołnierzy.

Do kabiny-cytadeli z przodu i z tyłu przymocowane są pomocnicze ramy rurowe, do których z kolei zamontowane są elementy zawieszenia oraz układu napędowego pojazdu.

Ciekawie rozwiązano również konfigurację układu napędowego Hawkeia instalując wzdłużnie do osi pojazdu obok siebie silnik oraz skrzynię biegów wraz z przekładnią rozdzielczą. Dzięki temu poza wałem napędowym tylnej osi, żaden inny element nie wnika w strukturę kabiny, co zmniejsza ryzyko powstawania dodatkowych odłamków wskutek eksplozji ładunku pod wozem. Silnik połączony jest ze skrzynią krótkim wałem napędowym z kątowymi przekładniami.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!