Paramedyk 2016

Do bazy PARAMEDYKA dotarliśmy chwilę po tym, jak zawodnicy zakończyli panele naukowe, ucząc się postępowania w zdarzeniach masowych, przypominając postępowanie zgodne z protokołem badania urazowego MARCHE, a także zastosowanie opasek zaciskowych i hemostatyków. Dało się odczuć pewną dozę nieufności i badawcze spojrzenia ludzi w czarnych i oliwkowych mundurach. Zważywszy na  ich pracy i zamknięty charakter imprezy – było to dla nas zrozumiałe. Z zaciekawieniem obserwowaliśmy oznaki jednostek, widniejące na ramionach ich mundurów. Zaskoczyło nas kilka znajomych twarzy z wcześniejszych, podobnych imprez.

Zobacz koniecznie: PARAMEDYK 2016 - dodatkowa galeria zdjęć

Następnego dnia, wczesnym rankiem, dostaliśmy szczegółową, godzinową rozpiskę startu drużyn. Miło było patrzeć na operatorów w pełnym wyposażeniu bojowym, szykujących się „na robotę”. Moją uwagę przyciągała zwłaszcza broń – były to głównie pm MP-5, ale także UMP, PM-98 oraz Glocki 17/19 i P99. Ponadto różne typy oporządzenia indywidualnego oraz zawieszeń do broni.

Pierwsza konkurencja zastała nas pod hotelem Otomin (baza PARAMEDYKA). Już podchodząc do drewnianego domku, w sezonie letnim przeznaczonego na grilla – dało się odczuć swąd rozkładającego się mięsa. Był to element pozoracji zdarzenia o charakterze masowym, które miało miejsce w tym obiekcie. Sędziowie wyjaśnili nam założenia. Oddział prewencji dostał sygnał od mieszkańców, że z jednego z domków bardzo śmierdzi. Wysłany na miejsce patrol zniknął i nie ma z nim kontaktu. Wysłany na miejsce oddział antyterrorystyczny zastaje pusty radiowóz prewencji, a przed domkiem i w jego środku ludzi ubranych w ochronne kombinezony, kilku poszkodowanych, zastrzelonego policjanta prewencji, a także dziwnie wyglądające beczki ze znakiem „biohazard”. Należało przeprowadzić szybką segregację medyczną poszkodowanych i pomóc tym najbardziej potrzebującym pomocy. Lecz przede wszystkim – wyeliminować zagrożenie, a „medycynę” wykonać w sposób bezpieczny.

Zawodnicy stawili czoła dziewięciu konkurencjom, które odbyły się w ciągu jednego dnia na terenie Gdańska, Kartuz i Ostrzyc. Zadania częściowo inspirowane były realnymi wydarzeniami. Dla przykładu zespoły musiały zmierzyć się ze zbrojnym napadem na konwojentów w ERGO Arenie. Po opanowaniu sytuacji okazało się, iż dwóch ochroniarzy zostało postrzelonych przez napastnika. Więc znów, jak mówili zawodnicy: „medyka” przeplatała się z „taktyką”.

Kolejne zadania czekały na nas przy ul. Harfowej 60, w siedzibie OPP Gdańsk i SPAP Gdańsk. W „killing house” na terenie podziemnej strzelnicy zaczęło się zadanie „Dziecko” – sytuacja zakładnicza według scenariusza nawiązującego do rzeczywistej sytuacji. Aby móc udzielić pierwszej pomocy poszkodowanemu, który miał krwotok z tętnicy pachwinowej, należało taktycznie zdobyć pomieszczenie. Tym samym po uzyskaniu przewagi ogniowej wyeliminować „tango”. Jak się okazało, najtrudniejsze było wsparcie psychiczne kilkuletniego dziecka, na którego oczach najprawdopodobniej zabito ojca.

„Pulsoksymetr” miał za zadanie sprawdzić poprawność założenia opaski uciskowej – jego założeniem było doprowadzenie do braku wyczuwalnego tętna na tętnicach obwodowych. Zawodnicy taktycznie poruszali się wąskim, ciemnym i zadymionym korytarzem. Po otrzymaniu kontaktu z przodu zamontowane na ścianie LED-owe dyski sygnalizacyjne w różnych kolorach symulowały postrzał w kończynę. Operatorzy na nogach i rękach mieli założone kolorowe taśmy i w ten sposób wiedzieli, gdzie zostali postrzeleni. Należało odpowiedzieć na kontakt, schować się do pomieszczenia, trzymać dalej sektory i zająć się autoratowaniem. Urozmaiceniem i zarazem utrudnieniem tego zadania była dynamicznie zmieniająca się sytuacja, krótkie serie z broni maszynowej oraz zmieniające się kolory LED-ów.

Czytaj też: PARAMEDYK 2014 >>>

Najbardziej widowiskowa okazała się konkurencja o wdzięcznej nazwie „Łajba”.

Patrol policji otrzymał informację o strzałach z broni palnej i prawdopodobnym wybuchu na łodzi. Wysłano tam nurków w celu sprawdzenia miejsca – niestety kontakt z nimi się urwał.

Na miejscu zespoły zastawały na brzegu dwóch poszkodowanych ubranych w suche kombinezony nurkowe (tzw. „suchary”). Jeden z raną postrzałową przedramienia, a także prawdopodobnie z urazem klatki piersiowej – poszkodowany z każdą minutą coraz bardziej się dekompensował. Było mu trudniej oddychać, należało jak najszybciej odbarczyć odmę prężną. Przy fantomie, który służył do tego zabiegu, jak mantra było słychać ratowniczą regułkę: „druga przestrzeń międzyżebrowa, w linii środkowoobojczykowej, nad trzecim żebrem”. I kaniula lądowała w opłucnej.

Po prawidłowo wykonanej medycznej czynności ratunkowej stan nurka wyraźnie się poprawiał.

Drugi poszkodowany nie reagował na dźwięki. Częścią zadania było ustalenie, czy to wypadek nurkowy, czy może uraz ciśnieniowy powstały w wyniku fali uderzeniowej. Następnie zespół bojowy motorówką musiał udać się na wydawać by się mogło opuszczoną łódź. Niestety „tango” już dawno zwiali, zostawiając jedynie postrzelonego właściciela jednostki pływającej. Należało jak najszybciej założyć opaskę uciskową i zabezpieczyć pacjenta.

Kolejne zadanie rozpoczęte na Komendzie Policji w Kartuzach było podzielone na kilka części.

Długi korytarz na ścianach zdobiła taśma ostrzegawcza zawieszona na wysokości ok. 1 m. Zespoły musiały przemieszczać się od pomieszczenia do pomieszczenia trzymając się nisko, poniżej taśmy.

Z tyłu czekał sędzia – strzelec z markerem do paintballa. Gdy tylko zauważył ruch ponad taśmą, puszczał serię, a zadanie kończyło się wówczas niepowodzeniem. Warunki były trudne, na ścianach znajdowała się masa sztucznej krwi, do tego kawałki śmierdzącego mięsa. Dodatkowym utrudnieniem były stroboskopowe błyski i działająca na pełnych obrotach wytwornica dymu.

W pokojach czekały niespodzianki, np. poszkodowany – fantom w oporządzeniu taktycznym, o wadze porównywalnej z dorosłym mężczyzną. Na ten tor przeszkód grupy miały tylko 10 min.

Czytaj też: Medyczne zestawy taktyczne >>>

Czas płynął nieubłaganie. Największą niespodzianką było to, że każdemu z operatorów zaklejono srebrną taśmą całe dłonie bądź kilka palców. Mimo to musieli oni prowadzić celny ogień, pomagać poszkodowanemu i ewakuować go z miejsca zdarzenia.

Jako ratownicy medyczni byliśmy ciekawi konkurencji na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym w Kartuzach. Jak się okazało, był to finał multikonkurencji.

Ekipy dostawały sygnał o zabarykadowanym miłośniku broni w jednym z mieszkań. Po wejściu do środka dostawali kontakt z przodu. Po kilku chwilach jeden z operatorów był ranny, a także pojawiał się dodatkowy strzelec z tyłu. Stąd nazwa zadania „360”. Na myśl przychodziła mi obrona okrężna.

Niespodzianką dla zawodników była ich siła ogniowa. Mieli do dyspozycji łącznie trzynaście 30-nabojowych magazynków. Czteroosobowe zespoły musiały wykorzystać całą swoją siłę ognia. W przerwie między krótką podróżą do szpitala powiatowego należało ewakuować poszkodowanego kolegę z zespołu i udzielić mu pomocy.

PARAMEDYK 2016 zdominowała Warszawa. Po rywalizacji zostali wyróżnieni policjanci z Wydziału Realizacyjnego Komendy Stołecznej Policji, żołnierze z Oddziału Specjalnego Żandarmerii Wojskowej w Warszawie oraz funkcjonariusze Wydziału V Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Z naszej strony ogromne podziękowanie należy się ekipom SPAP Poznań i SPAP Łódź. A w szczególności chłopakom ze SPAP Szczecin – za wzięcie pod skrzydła dwójki głodnych wrażeń medyków, długie taktyczno-ratownicze rozmowy i nieocenioną pomoc w powrocie do domu.

Jak przyznają sędziowie, z roku na rok świadomość uczestników w dziedzinie TCCC rośnie. Kiedyś punktowane na zawodach było jedynie użycie opaski uciskowej czy opatrunku hemostatycznego. Czynności te wydawały się dość egzotyczne. Natomiast teraz operatorzy z automatu korzystają z owych sprzętów ratujących zdrowie i życie – tak więc organizatorzy skupiają się na trudniejszych aspektach przy konstruowaniu zadań.

Taka impreza to doskonała okazja do wspólnego treningu i współdziałania z innymi jednostkami. Możliwość zobaczenia innych sposobów rozwiązywania problemów. Jak przyznają zawodnicy – czasem to jedna z niewielu okazji w ciągu roku, by realnie ćwiczyć TCCC i uczyć się od najlepszych. Wykorzystując przy tym wszelki dostępny sprzęt. Tym samym z każdym kolejnym Paramedykiem funkcjonariusze uświadamiają sobie, ile potrafią i jak wiele treningu jeszcze przed nimi.

Widać także, jak na przestrzeni lat spotkania taktyczno-ratownicze rozwijają się i to w znaczący sposób. Z początku startowały z założeniem, że będzie to przedsięwzięcie raczej niewielkie. W celu wymiany doświadczeń, przećwiczenia kilku scenariuszy i porozmawiania o problemach. PARAMEDYK od początku żyje swoim życiem i przybiera różne formy. Taką myślą dzieli się z nami jeden z pomysłodawców i organizatorów kom. Jarosław Przyjemczak, zastępca dowódcy SPAP w Gdańsku, zdradzając jednocześnie plany na jubileuszową X edycję PARAMEDYKA. Organizatorzy pragną zaprosić kilka zespołów z zagranicy, gdyż impreza stała się już rozpoznawalną marką w Europie i na świecie. Poprzeczka rośnie, pozostaje tylko szkolić się i przygotować na wysoki poziom kolejnej edycji zawodów.

Czytaj też: Warsztaty taktyczno-medyczne dla policyjnych antyterrorystów >>>

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!