Tactical Prison Rescue 2015

Głównym celem przedsięwzięcia było wypracowanie procedur ratowniczych na wypadek wystąpienia zdarzeń masowych na terenach jednostek penitencjarnych i poza nimi, a także próba wykreowania nowych rozwiązań w całościowym systemie bezpieczeństwa publicznego. W dobie nowych zagrożeń Służba Więzienna dokłada starań, by jej Grupy Interwencyjne były jak najlepiej przygotowane nie tylko do samodzielnego działania, ale także do współpracy z innymi służbami współodpowiedzialnymi za bezpieczeństwo wewnętrzne kraju i organami administracji rządowej w czasie wystąpienia sytuacji nadzwyczajnych, zagrażających życiu ludzkiemu.

Kolejne warsztaty „Tactical Prison Rescue” służyły sprawdzeniu wyszkolenia taktycznego i ratowniczego uczestników oraz umiejętności współdziałania z jednostkami systemu ratownictwa medycznego, a także dały okazję do tworzenia wspólnych procedur na wypadek różnych zdarzeń kryzysowych. Główną część zorganizowano na terenie ośrodka Golina, strzelnicy w Wołowie, hali sportowej w Brzegu i okolicznym terenie, a ostatnie, kulminacyjne ćwiczenie – na Stadionie Miejskim we Wrocławiu.

Po raz drugi czteroosobowe zespoły uczestniczyły w konkurencjach, w których oceniano taktyczne rozwiązania sytuacji trudnych, umiejętności udzielania poszkodowanym zaawansowanej pomocy przedmedycznej według najnowszych wytycznych TCCC (Tactical Combat Casualty Care) oraz współdziałanie z innymi organami i służbami.

Zaproszenia do udziału w warsztatach rozesłano do jednostek specjalnych wszystkich służb i choć obowiązki służbowe nie pozwoliły niestety pojawić się w tym roku przedstawicielom wielu z nich, to stawiła się blisko setka uczestników. Poza reprezentacjami Grup Interwencyjnych z wszystkich piętnastu Okręgowych Inspektoratów Służby Więziennej w kraju przybyły również zespoły ze Straży Granicznej i Żandarmerii Wojskowej. Organizację zawodów wsparły m.in. warszawskie Centrum Treningu i Symulacji Ratunkowych REAGO, wrocławska firma szkoleniowa Eagle-Med System, harcerska Grupa Ratownictwa Specjalistycznego „Cichociemni”, Lotnicze Pogotowie Ratunkowe oraz policja i Państwowa Straż Pożarna z Wołowa. Do współpracy zaproszono również dr Magdalenę El Ghamari z Instytutu Badań nad Terroryzmem rzeszowskiej WSIiZ, która przedstawiała zagadnienia związane z działalnością organizacji terrorystycznych, ale także doskonale odegrała rolę terrorystki-samobójczyni w jednym z zadań, z jakimi musieli zmierzyć się zawodnicy.

Organizatorzy przygotowali dla nich następujące, niełatwe scenariusze na ośmiu „stacjach”:

1. „Test łosia” – jadący w kolumnie konwój Służby Więziennej wpada w zasadzkę. Dostaje się pod ciężki ostrzał, który unieruchamia jadące na czele samochody. Zamykająca kolumnę więźniarka, która podejmuje próbę odwrotu, odbiera prośbę o pomoc jedynego ocalałego konwojenta z pierwszego pojazdu. Funkcjonariusze podejmują działania ratownicze we wciąż niebezpiecznych okolicznościach. To w pełni realistyczna sytuacja, jaka może zdarzyć się GISW podczas typowych dla nich zadań konwojowych.

2. „Śmigło” – funkcjonariusze SW (lub inni uczestnicy warsztatów) w drodze na szkolenie są świadkami poważnego wypadku komunikacyjnego z udziałem dwóch busów. Rozmiar katastrofy oraz obrażenia rannych, w tym małego dziecka, wymagają jak najszybszego podjęcia działań ratowniczych oraz powiadomienia specjalistycznych służb. Na miejsce zdarzenia zadysponowany zostaje zespół Lotniczego Pogotowia Ratunkowego.

3. „The Hurt Locker” – podczas normalnego dnia widzeń w jednostce penitencjarnej do jednego z osadzonych pochodzenia arabskiego przychodzi żona. W pewnym momencie kobieta wstaje od stolika i wykrzykując słowa w niezrozumiałym dla funkcjonariusza języku odsłania przeniesiony na sobie „pas szahida” z ładunkiem wybuchowym. Z sali widzeń zostają ewakuowani ludzie, zostaje ogłoszony alarm, wszczyna się procedury związane z aktem terrorystycznym. Funkcjonariusze GISW zabezpieczają teren jednostki czekając na przyjazd saperów oraz negocjatorów policyjnych. W pewnym momencie dochodzi jednak do niekontrolowanej eksplozji w miejscu zagrożenia i funkcjonariusze zmuszeni są do interwencji.

4. „Wir” – dochodzi do ucieczki z terenu jednostki penitencjarnej niebezpiecznego więźnia skazanego za handel bronią. Zostaje zaalarmowana policja oraz formuje się grupy pościgowe złożone z funkcjonariuszy SW. Jeden z zespołów dostaje informację, że uciekinier może ukrywać się w domku w lesie należącym do jego brata. Dojeżdżając w miejsce domniemanego przebywania zbiegłego więźnia trafia na leśniczego, który wskazuje im rejon, gdzie po lesie kręci się dwóch podejrzanych mężczyzn. Grupa pościgowa wraz z leśniczym rusza w tym kierunku, ale już po drodze trafia pod ostrzał i musi wykazać się umiejętnościami udzielania pomocy rannym w warunkach bojowych.

5. „Cela” – w jednostce penitencjarnej jest zwykły dzień pracy, gdy w jej pobliże podjeżdża samochód z kilkoma osobami, które z ulicy nawołują osadzonych umieszczonych w zlokalizowanej od tej strony trzyosobowej celi mieszkalnej. Podczas kontaktu słownego padają słowa dyskredytujące jednego z przebywających w tej celi mężczyzn wraz z nawoływaniem współwięźniów do linczu. Strażnik pełniący służbę na oddziale widzi przez wizjer, jak dwóch osadzonych przytrzymuje trzeciego, próbując zarzucić mu pętlę na szyję.  W związku z przewagą liczebną oraz dużą agresją osadzonych oddziałowy prosi o wsparcie GISW. Konieczna jest nie tylko siłowa interwencja w celu opanowania sytuacji, ale także sprawne udzielenie pomocy poszkodowanemu więźniowi.

6. „Halo tu Brzoza” – w czasie spotkania z wychowawcą w zakładzie karnym osadzony, który otrzymał dodatkowe wyroki za ciężkie przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, rzuca się niespodziewanie na niego. Rani go ostrym narzędziem w szyję, po czym przyduszając zadaje mu następny cios w plecy. Do próbujących interwencji funkcjonariuszy ochrony krzyczy, że każda próba wejścia do pomieszczenia skończy się śmiercią zakładnika. Żąda pozostawienia mu jednej krótkofalówki i rozmowy z kierującym jednostką penitencjarną. Podczas gdy barykaduje się w pomieszczeniu, stan rannego wychowawcy ulega dramatycznemu pogorszeniu. Wezwana grupa interwencyjna musi rozwiązać tę krytyczną sytuację, w tym oczywiście udzielić fachowej pomocy przedmedycznej rannemu.

7. „REAGO” – Konwój SW, przewożący skazanego, będącego ostatnim świadkiem w toczącej się sprawie sądowej, został zatrzymany na drodze przez toczące się roboty drogowe. Gdy jeden z funkcjonariuszy wysiada z samochodu, by dowiedzieć się, jak długo potrwa blokowanie drogi, padają strzały oraz wybuchają granaty gazowe. Kierowcom udaje się wycofać samochody, ale grupa wsparcia funkcjonariuszy GISW musi ewakuować swojego rannego kolegę, leżącego w strefie ostrzału. Ten scenariusz rozegrano na strzelnicy, w połączeniu ze strzelaniem.

8. „Meksykańska fala” – około godz. 23 na teren nowoczesnego, wielkiego stadionu we Wrocławiu wjeżdża 10-osobowy zespół techników prywatnej firmy, który ma przygotować oprawę wystąpienia ważnego polityka, zaplanowaną na następny dzień. W czasie prac ochroniarz obiektu zauważa, że jeden z nich próbuje zainstalować ładunek wybuchowy. Ginie zastrzelony przez terrorystę, ale huk wystrzałów alarmuje dwóch policjantów pełniących tam służbę – dochodzi do wymiany ognia, obaj zostają ranni. Napastnik ucieka po obiekcie oddając kolejne strzały w kierunku przebywających tam osób.

Warto też przeczytać: Międzynarodowe konsultacje instruktorów wyszkolenia strzeleckiego >>>

O zdarzeniu zostaje poinformowana najbliższa jednostka policji prowadząca akurat ćwiczenia zgrywające z funkcjonariuszami SW – jako najbliższe siły wszyscy zostają natychmiast alarmowo skierowani na miejsce. W tym ćwiczeniu wzięło udział blisko stu funkcjonariuszy, którzy musieli szybko się zorganizować, rozpoznać sytuację i podjąć próbę jej opanowania, z naciskiem na udzielanie pomocy rannym oraz ewakuację postronnych osób, przy jednoczesnym poszukiwaniu zamachowca i neutralizacji zagrożeń (niektóre zespoły musiały działać w aparatach oddechowych Fenzy), we współdziałaniu z innymi służbami.

Lokalne media uspokajały okolicznych mieszkańców, że nocne wybuchy i strzały na stadionie to tylko trening jednostek specjalnych, stanowiący element „Tactical Prison Rescue 2015”.

Ten scenariusz, oparty na doświadczeniach z głośnych ataków terrorystycznych ostatnich lat w różnych częściach świata, pokazał, że na wypadek aktu terroru o charakterze masowym oraz w dużych obiektach, gdzie może przebywać wielu ludzi, do interwencji powinny być przygotowane wszystkie dostępne siły. Konieczność jak najszybszego reagowania obliguje wówczas do zaangażowania w celu ratowania obywateli także jednostek, które teoretycznie mają inny zakres zadań, ale poziom ich wyszkolenia i specjalistycznych umiejętności w pełni uzasadnia podjęcie przez nie natychmiastowej interwencji.

Po tych bardzo intensywnych, ocenianych ćwiczeniach praktycznych przy niezbyt sprzyjającej pogodzie, ostatni dzień warsztatów poświęcono zajęciom szkoleniowym. Uczestnicy brali udział m.in. w wykładach na temat metod i technik werbunku stosowanych przez organizacje terrorystyczne oraz przeciwdziałania improwizowanym urządzeniowym wybuchowym. Mogli także zapoznać się z najnowszymi trendami z zakresu medycyny pola walki oraz przetestować najnowszy sprzęt, używany przez jednostki specjalne.

II Warsztaty i Zawody GISW zakończyło ogłoszenie wyników i wręczenie nagród od licznych sponsorów.

Najlepszymi drużynami okazały się GISW z Krakowa, Katowic i Wrocławia, a spoza Służby Więziennej – Zespół Interwencji Specjalnych Placówki Straży Granicznej w Krakowie-Balicach.

Nagrodę specjalną otrzymał zespół z GISW Koszalin, który w dniach zawodów przeprowadził prawdziwą akcję ratowniczą podczas napotkanego wypadku drogowego.

Zorganizowana z rozmachem druga edycja „Tactical Prison Rescue” była świetną okazją do wymiany doświadczeń i doskonalenia umiejętności w dziedzinie ratownictwa taktycznego. Pokazała też, że Służba Więzienna poprzez swoje GISW, odgrywa ważną rolę w systemie bezpieczeństwa wewnętrznego kraju.

Warto przeczytać: EOG >>>

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!