EAGLE w Polsce

Prezentowany pojazd to już piąta generacja szwajcarskich „orłów” produkowanych przez założoną w 1950 r. w szwajcarskim Kreuzlingen firmę General Dynamics European Land Systems – MOWAG (dawniej MOWAG Motorwagenfabrik AG).

Od Humvee do DURO

Pierwsza generacja „orłów” – EAGLE I, II i III powstała w latach 90. ubiegłego stulecia (w produkcji od 1995 do 2003 roku) i bazowała na podwoziu Humvee, na którym zostało zamontowane opancerzone nadwozie, opracowane i wyprodukowane w Kreuzlingen. Dwie pierwsze wersje to opancerzone pojazdy rozpoznawcze, różniące się od siebie masą oraz ładownością, co wynikało z zastosowania innych wersji podwozia HMMWV. Armia szwajcarska zakupiła 156 EAGLE I (od 1995 roku) oraz 175 EAGLE II (od 1999 roku) i przyjęła je do uzbrojenia jako: Aufklärungsfahrzeug 93 i Aufklärungsfahrzeug 97. W latach 1995–1997 również Siły Zbrojne Danii zakupiły 36 sztuk EAGLE I, które otrzymały oznaczenie: Spejdervogn M/95 i były używane m.in. przez duńskie kontyngenty w Bośni, Albanii oraz Iraku.

EAGLE III, w którym także wykorzystano podwozie Humvee, to wóz rozpoznawczy/obserwacyjny artylerii przeznaczony do rozpoznania i namierzania celów oraz koordynowania ognia, wyposażony m.in. w odbiornik satelitarnego systemu pozycjonowania oraz wysuwany maszt, na którym zamontowana została głowica obserwacyjna BAA Rheinmetall Defence (dawniej STN ATLAS Elektronik). Armia szwajcarska zamówiła 120 EAGLE III. Pierwsze wozy, oznaczone lokalnie Schiesskommandant enfahrzeug 93, zostały dostarczone w 2002 roku.

Na początku 2003 roku rozpoczęto w MOWAG-u prace nad nowym lekkim pojazdem taktycznym – EAGLE IV, oferującym zarówno wysoką mobilność niezależnie od warunków terenowych, a także wysoki poziom ochrony, który dzięki modułowej konstrukcji nadwozia będzie można dostosować do potrzeb użytkownika, wynikających z konkretnej sytuacji operacyjno-taktycznej.

W nowej konstrukcji wykorzystano podwozie w układzie 4×4 z rodziny taktycznych pojazdów transportowych DURO (DUrable and RObust), do której prawa MOWAG nabył rok wcześniej od firmy Bucher-Guyer AG. Ich produkcja rozpoczęła się w 1976 roku, a pierwsze duże zamówienie na 3000 ciężarówek złożyła armia szwajcarska w 1994 roku. Wozy DURO oraz kolejne generacje – DURO II i DURO III trafi ły również do Bundeswehry (Rheinmetall YAK), a także sił zbrojnych Wenezueli, Wielkiej Brytanii, Malezji, Danii i Irlandii.

Wykorzystanie podwozia DURO pozwoliło na stworzenie zupełnie innego pojazdu, zarówno pod względem możliwości terenowych, poziomów ochronnych, jak i objętości nadwozia i ładowności, niż wcześniejsze odmiany EAGLE.

Jednym z charakterystycznych elementów podwozia DURO/EAGLE jest zawieszenie z systemem osi DeDion, które łączy w sobie cechy układu zależnego i niezależnego (małe masy nieresorowane i stałość geometrii kół). Nie ma tu oddzielnych osi i wahaczy, a jest jeden element odgrywający rolę zarówno osi, jak i prowadzącego ją wahacza. Każdy z nich ma jeden punkt podparcia w postaci przegubu kulowego zamontowanego mniej więcej w połowie długości pojazdu. Wahacze obu osi są połączone ze sobą centralnym, zintegrowanym stabilizatorem, którego zadaniem jest kompensacja przechyłów bocznych i równomierna „dystrybucja” nacisku na wszystkie koła. Każda z osi posiada także poprzeczne drążki reakcyjne, które wspomagają pracę głównego stabilizatora. Za tłumienie drgań oraz amortyzację odpowiadają sprężyny śrubowe oraz gazowo-olejowe amortyzatory teleskopowe.