Plan B czyli go-bag od Hazard4

Przeczytaj także: Future Soldier 2012

Jednym z problemów, z jakimi można się zetknąć podczas przejazdu samochodem czy transporterem opancerzonym, jest fakt, że plecak jest niedostępny dla żołnierza, bo – ze względu na swoje rozmiary i szczupłość miejsca w pojeździe – na ogół jest przewożony w bagażniku albo na zewnątrz pojazdu, solidnie przymocowany. W momencie nagłego ataku (zasadzka, eksplozja IED) i konieczności szybkiego opuszczenia pojazdu nie ma czasu ani na szukanie plecaka, ani tym bardziej na jego wyjmowanie z bagażnika lub odpinanie od pancerza. Jeżeli zaatakowano jeden pojazd z konwoju, a pozostałe mają możliwość podjęcia jego załogi, to sytuację można łatwo opanować. Jeśli jednak zaatakowano samotny pojazd lub kolumna poszła w rozsypkę, to żołnierze z rozbitego wozu pozostają z tym, co mają przy sobie, a to czasem może nie wystarczać w przypadku dłuższej walki.

W takiej sytuacji pomocny okazuje się tzw. go-bag, czyli niewielka torba, którą da się umieścić we wnętrzu pojazdu w zasięgu rąk, i w którym spakowane są dodatkowe ilości niezbędnego wyposażenia, które może pomóc przetrwać do czasu nadejścia pomocy lub przebicia się do własnych sił. Na ogół go-bagi są wykonywane w formie podłużnej torby, o prostokątnym przekroju, wyposażonej w kilka różnej wielkości kieszeni, czasem obszyte taśmami PALS, z miejscem na system hydracyjny, i z reguły wyposażone w tylko jedną szelkę.

Taka konstrukcja systemu nośnego nie została zastosowana przypadkiem – jedną szelkę można znacznie szybciej przerzucić przez ramię, bez konieczności plątania się z dwiema szelkami plecaka. Torba noszona w ten sposób jest też łatwiejsza do ułożenia na kamizelce zintegrowanej z dopiętymi modułami i mniej koliduje z oporządzeniem, choć z całą pewnością nie będzie podczas biegu tak stabilna i wygodna, jak klasyczny plecak. Pamiętajmy jednak, że zasadniczym jej przeznaczeniem jest zapewnienie rzeczy niezbędnych do ucieczki i przetrwania.

Przeczytaj także: Szary wilk z wielkiego miasta

Go-bagi są różne – od bardzo prostych do mocno rozbudowanych. Poniżej przedstawiamy przedstawiciela tej drugiej grupy, torbę firmy Hazard4, o bardzo adekwatnej nazwie Plan B.

Plan B ma formę prostopadłościanu o wymiarach 50×22×16 cm i jest wykonany w całości z Cordury 1000D. Na zewnątrz, na bokach posiada po 9 rzędów taśm PALS, po 3 sekcje każdy. Trzy dolne rzędy po obu stronach naszyte są na warstwie materiału, która tworzy kieszonkę, w której można przenosić płaskie, długie przedmioty. Na przedzie torby naszyte są dwie kieszenie: górna – mniejsza i dolna – większa. Górna kieszeń ma formę zbliżoną do kieszeni medycznej z oporządzenia MOLLE II. Zamykana jest dwubiegowym żyłkowym zamkiem błyskawicznym, zakrytym listwą. Wewnątrz nie ma żadnych przegródek, a do środka bardzo dobrze wchodzi kilka sztuk opatrunków osobistych. Jest też łatwo dostępna, co sprzyja wykorzystaniu jej jako kieszeni na dodatkowe medykamenty. Na klapce tej kieszeni naszyty jest rzep, który odpowiada wielkością przeciętnemu Morale Patch.

Poniżej znajduje się większa (mniej więcej dwukrotnie) kieszeń, zamykana identycznie jak opisana wcześniej. Kieszeń ta posiada wewnątrz organizer, który pozwala na przenoszenie długopisów, latarki lub podobnych wymiarowo rzeczy. Jest też specjalny uchwyt, zamykany dwoma klapkami z rzepem, który może posłużyć nam do przenoszenia PDA lub GPS-u. Na klapce tej kieszeni naszyto pięć rzędów taśm PALS, po trzy sekcje każdy.

Przeczytaj także: Zestawienie noży

Główna komora Planu B jest jedną, dużą kieszenią. Na jej tylnej ściance, w pobliżu dna, naszyto siatkową kieszonkę na płaskie przedmioty, sięgającą do połowy wysokości komory głównej. Druga kieszeń z siatki, tym razem zamykana suwakiem, znajduje się na szczycie klapy, od jej wewnętrznej strony. Powierzchnie górna, dolna i boczne wnętrza komory głównej obszyte są miękką dzianiną, do której dobrze przyczepia się ostry rzep.

Zastosowanie takiego materiału nie jest przypadkowe, gdyż na wyposażeniu torby znajduje się przegródka wypełniona pianką, do której „skrzydełek” przyszyto właśnie ostre części rzepa. To daje nam możliwość w zasadzie dowolnego podzielenia wnętrza torby na dwie sekcje. We wnętrzu komory głównej możemy przenosić na przykład racje MRE, amunicję w pudełkach, dodatkową odzież, czyli rzeczy, które uznamy za niezbędne w przypadku konieczności pozostawienia zasadniczego plecaka w pojeździe. Po lewej stronie komory głównej, w jej górnej ściance, wykonano otwór zamykany żyłkowym suwakiem. Możemy przez niego wyprowadzić na zewnątrz na przykład antenę radiostacji, przewód zestawu słuchawkowego, itp.