Powrót kątówki

Firma Energizer jest powszechnie znana z produkcji różnego typu baterii i ogniw zasilających, ale wśród oferowanych produktów znajduje się też znaczna liczba różnych modeli latarek, zarówno niewielkich i dość tanich, ale także dobrej jakości czołówek przeznaczonych do trekkingu, jak i „poważnych” modeli do zastosowań profesjonalnych. Dla użytkowników ze służb mundurowych przeznaczona jest linia nazwana Hard Case Tactical. Uważni Czytelnicy zapewne pamiętają opisywane niedawno na łamach „SPECIAL OPS” nr 5/6 2010 bardzo oryginalne podejście do latarki nahełmowej Helmet Light, zawierającej wiele ciekawych rozwiązań.

Dawno, dawno temu, czyli na początku lat 90. ubiegłego wieku, gdy krajowy rynek wyposażenia militarnego zdominowany był przez amerykański demobil, ogromną popularnością cieszyła się latarka kątowa typu Fulton, w Polsce zwana popularnie kątówką. Historia tych latarek jest jednak znacznie dłuższa i sięga czasów II wojny światowej, gdy US Army wprowadziła do wyposażenia latarkę oznaczoną jako TL-122, wykonaną początkowo z metalu, a później już z tworzywa sztucznego. Jej kolejnym wcieleniem były zmodernizowane MX-99/U i MX-199/U, produkowane głównie przez firmę Fulton, używane w trakcie wojny wietnamskiej, które były już całkowicie wodoodporne, a wymienne kolorowe filtry oraz żarówka przenoszone były w dole chwytu. Najbardziej charakterystyczną cechą latarek był kształt odwróconej litery L, umożliwiający mocowanie jej na oporządzeniu, dzięki czemu można było ją obsługiwać bez użycia rąk. I choć konstrukcja liczy sobie już wiele lat, to wciąż cieszy się popularnością, szczególnie wśród wszelkich entuzjastów militariów. Co ciekawe, amerykański rząd wciąż zleca jej produkcję – ostatnie zamówienie firma Fulton otrzymała w 2010 roku.

Zasilanej dwiema dużymi bateriami LR20 latarce MX-199/U, z dającą dość niewiele światła pojedynczą klasyczną żarówką, daleko do nowoczesnych, kieszonkowych latarek z diodami LED, emitującymi strumienie światła zdolne niemal wypalić oczy. Projektanci z firmy Energizer postanowili wziąć na warsztat starą kątówkę i zbudować na jej podstawie nowoczesną latarkę napakowaną różnymi funkcjami. Pierwsze podejście, z 2007 roku, nie było może najszczęśliwsze, ale rok później zaprezentowano znacznie zmodyfikowany model Swivel Light, wchodzący w skład linii Hard Case Tactical.

KONSTRUKCJA

To, co rzuca się w oczy, to solidna obudowa wykonana z wytrzymałego i odpornego na wstrząsy (można zrzucać nawet z wysokości 3 metrów) oraz wilgoć (wedle normy IPX7) tworzywa sztucznego w kolorze piaskowym (lub czarnym) z oliwkowymi (lub czarnymi) gumowanymi elementami. Korpus jest poziomo żebrowany po bokach, aby chwyt nawet mokrej latarki był pewny. Na tyle obudowy przykręcono klips, pozwalający na montaż na pasie lub oporządzeniu. W jej dolnej części znajduje się gumowana pokrywa przedziału baterii – jest zabezpieczona blokadą, aby uniknąć przypadkowego otwarcia. Zasilanie Swivel Light to dwie baterie typu AA, czyli popularne paluszki, choć producent zaleca wykorzystywanie baterii litowych – dwa takie ogniwa znajdują się w zestawie ze światłem.

Latarka może funkcjonować zarówno z dwiema bateriami, jak i z tylko jedną – skróci to oczywiście czas jej pracy, ale w pewnych warunkach jest to cecha niezwykle przydatna. Cechą, na którą zwrócimy szczególną uwagę podczas wkładania baterii, jest brak jakichkolwiek oznaczeń związanych z kierunkiem ich włożenia – nie ma tu żadnych „plusów” czy „minusów”. Nie jest to jednak niedoróbka producenta, po prostu źródła zasilania można włożyć dowolnie i nie wpłynie to w żaden sposób na pracę latarki. Docenimy to w momencie, gdy będziemy musieli zmieniać baterie w ciemnościach, choć tak naprawdę nie powinniśmy do tego dopuścić i sprawdzić stan baterii przed przystąpieniem do działania.

Najważniejsza część latarki to jej ruchoma głowica świetlna – Swivel Light nie jest bowiem klasyczną, jednopozycyjną kątówką. Głowica może być przekręcana w zakresie 125° – na boku znajduje się przycisk, który ją odblokowuje i umożliwia ustawienie pod dowolnym wybranym kątem; w pozycjach 90° i 180° głowica blokuje się samoczynnie. Projektanci zdecydowali się wyposażyć latarkę w pięć popularnych diod elektroluminescencyjnych LED emitujących jasne światło przy dużo niższym poborze energii elektrycznej niż klasyczne żarówki i zapewniających znacznie dłuższy czas pracy.

Podstawową jest dioda o mocy 1 W, emitująca światło białe o trzech stopniach natężenia – maksymalnie 70 lumenów. Kolejne trzy 5-mm diody LED, również o trzech stopniach natężenia każda, święcą w kolorach czerwonym i zielonym – do czytania map, oraz niebieskim – przydatnym w trakcie opatrywania ran, gdyż w tym świetlne bardzo dobrze widać krew. Ostatnia dioda to IR, emitująca światło podczerwone o długości fali 880 nm, niewidoczna gołym okiem, a jedynie w urządzeniach noktowizyjnych. Dioda ta może operować w trybie świecenia ciągłego lub w trybie pulsacyjnym, jako stroboskop.

Wybór trybu działania dokonywany jest za pomocą kilku przycisków, co z początku będzie wymagało odrobiny treningu, aby opanować obsługę latarki. Tuż pod głowicą świetlną z diodami LED znajduje się przełącznik o trzech położeniach. Pierwsze od lewej to IR, uruchamiające tryb działania w podczerwieni, a jednocześnie blokujące światła widzialne tak, aby przypadkiem nie oślepić użytkownika korzystającego z gogli noktowizyjnych. Gdy w tym trybie przyciśniemy duży przyciski znajdujący się w dole obudowy latarki, dioda IR zacznie pulsować. Położenie środkowe przełącznika całkowicie wyłącza latarkę. Skrajne prawe, z oznaczeniem otwartej kłódki, umożliwia pracę wszystkimi trybami widzialnymi.

Tuż poniżej przełącznika znajdują się trzy okrągłe przyciski odpowiadające kolejno za włączanie, wyliczając od lewej, diody niebieskiej, czerwonej oraz zielonej. Każda z nich po włączeniu świeci z największą mocą, szybkie przyciśnięcie przełącza na tryb średni, a kolejne na słaby. Jeszcze jedno kliknięcie wyłącza diodę kolorową. Wszystkie kolorowe LED-y mogą świecić równocześnie, każda w innym trybie. Najmocniejsza dioda, odpowiedzialna za emisję światła białego, uruchamiana jest dużym przyciskiem znajdującym się na dole obudowy, na pokrywie przedziału baterii. Podobnie jak z diodami kolorowymi, kolejne kliknięcia zmieniają natężenie światła. Wyłączenie, bez „przeskakiwania” przez kolejne tryby, jest możliwe po odczekaniu około 2,5–3 sekundy od ostatniego kliknięcia lub poprzez przesunięcie przełącznika na środkową pozycję.

PODSUMOWANIE

Trzeba przyznać, że latarka Hard Case Tactical Swivel Light to bardzo udany model i godny następca klasycznej kątówki. Jest odporna na wilgoć i wstrząsy, dlatego można ją swobodnie wykorzystywać w terenie, bez obawy, że ją uszkodzimy. Znaczna liczba źródeł światła działających w różnych trybach zaspokoi nawet wybrednych użytkowników. Pokaźna liczba diod może stanowić też wadę, przynajmniej początkowo, gdyż ich obsługa może wydać się nieco skomplikowana – szczególnie zapamiętanie układu, gdzie jest przycisk odpowiedzialny za poszczególną funkcję. Wymaga to po prostu treningu.

Latarka jest bardzo uniwersalna – przyda się zarówno w trakcie służby, gdzie niebieska dioda pomoże znaleźć źródło krwawienia w ciemności, jak i w warunkach cywilnych, na przykład podczas pokonywania górskiego szlaku, gdzie nocą tryby czerwony lub zielony pozwolą nam odnaleźć drogę na mapie, nie pogarszając nocnego widzenia.

Latarki otrzymaliśmy dzięki uprzejmości Jo Sullivan z firmy Stryke Logistical Group.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!