Page 41 - SPECIAL OPS 2/2019
P. 41

długo rywalizował z Remingtonem 700, który
                                                                              zdobył ostatecznie przewagę głównie dzięki
                                                                              cięższej  lufie,  zapewniającej  lepsze  skupie-
                                                                              nie jedynie na dystansie 700–800 m.
                                                                                Poza  „wojskową”  wersją  PI  z  kolbą  i  ło-
                                                                              żem z zielonego polimeru oraz dodatkowymi
                                                                              mechanicznymi  przyrządami  celowniczymi
                                                                              snajperski  Steyr  oferowany  był  od  1988  r.
                                                                              w „policyjnej” odmianie PII bez takich przy-
                                                                              rządów, z czarną osadą, nieco masywniejszą
                                                                              lufą (standardową długości 650 mm i w PIIK
                                                                              skróconą  do  508  mm)  oraz  odmienną  for-
                                                                              mą  rączki  zamkowej  z  dużym  uchwytem.
                                                                              W  1992  r.  pojawił  się  PIII  przeznaczony
                                                                              przede  wszystkim  na  rynek  amerykański,
                                                                              gdzie działała filia Steyr Mannlicher USA Inc.
                                                                              z West Point, wyposażony w ciężką lufę dłu-
                                                                              gości 600 mm, szynę pod celowniki optycz-
                                                                              ne nad komorą zamkową i syntetyczną kol-
                                                                              bę (z regulowaną baką) firmy HS Precision
                                      Wersje SSG 69: „wojskowa” PI oraz „policyjne”  lub McMillan ze Stanów Zjednoczonych. Dla
                                      PII i PIV bez tłumika i z tłumikiem dźwięku.
                                                                              snajperów  jednostek  antyterrorystycznych,
                                                                              operujących  na  krótszych  dystansach,  po-
          rozgrzaniu, a następnie schładzaniu, w związku z czym wymiana jest   wstała dodatkowo wersja PIV, nazywana czasem SSG SD, z krótką
          możliwa tylko w macierzystym zakładzie. Po prawej stronie komory,   lufą długości 409 mm i 10-calowym skokiem gwintu pod kątem strze-
          tuż za zagiętą w dół rączką zamkową, znajduje się duży dwupozycyjny   lania amunicją poddźwiękową z użyciem tłumika dźwięku nasuwane-
          bezpiecznik suwakowy. Przesunięcie w przód odbezpiecza broń, w tył   go na jej węższy odcinek końcowy aż do łoża lub zamiennie równie
          zaś blokowuje zamek i mechanizm spustowy.          długą osłoną, przechodzącą na końcu w integralny tłumik płomieni.
           Podstawowa wersja, oznaczona symbolem PI (P z jedynką rzymską)   Na rynek cywilny produkowano prócz tego odmiany PI dostosowane
          zaopatrzona była w mechaniczne przyrządy celownicze: prostą szczer-  do amunicji .243 Winchester i .22-250 Rem., czasem oznaczane jako
          binkę wyzerowaną na 100 m i muszkę w osłonie. Miały one oczywiście   SSG Sport.
          charakter wyposażenia awaryjnego – przed i za oknem wyrzutowym   SSG  69  okazał  się  wielkim  sukcesem  i  –  zanim  na  rynku  pojawi-
          na grzbiecie komory zamkowej wykonano nacięcia do osadzania fir-  ły się takie tuzy jak Sako TRG („SPECIAL OPS” 1/2016) czy Accuracy
          mowych pierścieni montażowych dla celownika optycznego. W cza-  International-Arctic Warfare („SPECIAL OPS” 4/2012) – zdobył bardzo
          sach przed pojawieniem się uniwersalnych szyn do mocowania takich   wielu nabywców na całym świecie. Poza armią austriacką, zakupiono tę
          akcesoriów było to standardowe rozwiązanie, zmuszające zazwyczaj   broń m.in. dla snajperów holenderskiej piechoty morskiej, sił zbrojnych
          do korzystania z dedykowanych produktów tego samego producenta.   Arabii Sudyjskiej, Argentyny, Chile, Chorwacji, Indii, Indonezji, Jorda-
          Austriacki karabin snajperski zaopatrywany był w krajowe celowniki   nii, Libanu Nigerii, Pakistanu, Peru, Salwadoru, Syrii, Togo i Tunezji.
          optyczne Kahles ZF69 (6 x 42) lub Kahles Helia 6S2, a w późniejszych   Karabin snajperski Steyr Mannlicher trafił również szybko do arsenałów
          latach w ZF84 (10 x 40). Gdy powstawał, armia wymagała celności   licznych policyjnych jednostek specjalnych, od Austrii, Niemiec, Wiel-
          zapewniającej prawdopodobieństwo trafień 80 procent strzałów w cel   kiej Brytanii i Irlandii, przez kraje bałkańskie, Grecję, Turcję, Koreę
          wielkości głowy na dystansie do 400 m, w popiersie do 600 m i syl-  i RPA, po warszawski Wydział Zabezpieczenia/Antyterrorystyczny czy
          wetkę człowieka do 800 m. W praktyce oznaczało to możliwość osią-  BORTAC  amerykańskiej  straży  granicznej.  Rozwój  broni  snajperskiej
          gnięcia do 300 m skupienia poniżej 9 cm i poniżej 40 cm do 600 m,   na świecie sprawił jednak, że mimo renomy utrwalonej przez pierwsze
          a SSG 69 szybko zdobył opinię jednego z najbardziej precyzyjnych   ćwierć wieku służby, od lat 90. austriackiemu karabinowi co raz trudniej
          karabinów  wyborowych  świata  lat  70./80.  Niedługo  po  wprowadze-  było konkurować z nowymi i nowocześniejszymi konstrukcjami. Nie po-
          niu do uzbrojenia Bundesheer austriacki oficer pobił przy jego użyciu   mogło zaopatrywanie w najpierw krótkie, a potem wydłużone do końca
          światowy  rekord  w  strzelaniu  precyzyjnym,  a  podczas  poszukiwań   łoża szyny Picatinny, ani takie rozwiązania jak gniazdo Styria Arms MX
          nowej broni snajperskiej przez amerykańskie siły zbrojne SSG 69 PI   na klasyczne, metalowe magazynki pudełkowe AICS. Oferta wymagała











                                                                                           Steyr-Mannlicher SSG 04 A1
                                                                                           ze złożonym dwójnogiem Harrisa.



                                                                                                                41
                                                                                              magazyn ludzi akcji
   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46