Page 46 - SO 1/2019

SPECIAL OPS UZB R O JENIE wersja rozwojowa tych pistoletów, Sauer Behördenmo-

dell M1930 (czyli Model Urzędowy dla strażników leśnych
i policji, eksportowany później m.in. do Chin), a nieco
wcześniej najmniejsze pistolety Sauera kalibru 6,35 mm,
o długości całkowitej zaledwie 106–108 mm i odmiennej
już budowie: Westentaschenmodel (WTM) M1919, M1925
i M1928. Któż dziś pamięta, że zanim Glock spopulary-
zował automatyczny bezpiecznik-blokadę w języku spu-
stowym, takie rozwiązanie było standardem pół wieku
wcześniej w Behördenmodell firmy Sauer?
Najbardziej znany i uznany okazał się 7,65 mm pisto-
let Sauer & Sohn M1938 i jego wersja z bezpiecznikiem
nastawnym M1938(H), opracowane przez głównego in-
żyniera-konstruktora zakładów Fritza Zehnera i jego
syna Hansa, z kurkiem zakrytym i specjalną dźwignią
po lewej stronie szkieletu, która służyła do jego ręcz-
nego napięcia, a także zwalniania bez strzału (pomysł
SIG Sauer P229R. zaadaptowany w 1970 r. do pistoletu Heckler & Koch
P9). Do 1945 r. w Suhl wyprodukowano około 750 ty-
go napinania iglicy, podobny do znanego później z pistoletu Roth- sięcy pistoletów marki Sauer, z czego ponad 250 tysięcy stanowiły
-Steyr M1907, a dziś spopularyzowany przez pistolety Glock. Od 1913 r. M1938(H) dostarczane SA, Wehrmachtowi i policji, w końcowych se-
rusza w Suhl produkcja własnych modeli kieszonkowych o oryginalnej riach pozbawione dla uproszczenia produkcji skrzydełka bezpiecznika
konstrukcji pomysłu inż. Friedricha Zehnera, na amunicję 6,35 mm nastawnego. Ostatnie małe partie padły łupem amerykańskich żołnie-
i 7,65 mm Browning. Pierwsze z nich otrzymały później miano „starych rzy gen. Pattona, zanim wycofali się oni za Łabę pozostawiając rejon
modeli”, a kolejne modyfikacje określano jako „modele normalne”. wschodniemu aliantowi.
Wszystkie nosiły jednak taką samą nazwę: Sauer M1913. Pistolety Koniec przegranej przez Niemcy II wojny światowej oznaczał rów-
Sauer zostały bardzo dobrze przyjęte na rynku europejskim, dzięki nież koniec firmy Sauerów w Suhl. Miasto znalazło się w strefie okupo-
celności, niezawodności i bardzo wysokiej jakości wykonania (w tym wanej przez armię radziecką, która przejęła natychmiast i szybko wy-
czasie firma jest także jednym z producentów lkm Maxim 08/15). Po wiozła cały park maszynowy wytwórni uzbrojenia. Ówczesny właściciel
przegranej I wojnie światowej pistolety te, po drobnym liftingu, nadal firmy, Rolf-Dieter Sauer został zmuszony początkowo do pozostania
były sprzedawane na rynku cywilnym jako M1926 i M1929, a także dla we Wschodnich Niemczech i strzeżenia terenu zakładów. Podczas gdy
służb i marynarki wojennej Holandii. W latach 30. pojawiła się kolejna inne niemieckie firmy wkrótce rozpoczęły nową działalność na terenie
Niemiec Zachodnich, R.D. Sauerowi nie pozostało nic oprócz
Zakłady w Eckernförde dysponują nazwiska. Stracił linie produkcyjne, nieruchomości i źródło
najnowocześniejszymi urządzeniami
do precyzyjnej obróbki części, dochodów. Firmę Sau-
sterowanymi numerycznie.
er & Sohn uratowała
jednak utrzymywana
przez wiele lat renoma
doskonałej marki. Na
początku lat 50. za-
chodnioniemiecki ar-
mator Heinz Schlieven
postanowił odtworzyć
zakłady o tak pięk-
nych tradycjach, a na
nową siedzibę wybrał
dla nich nadbałtycką
wypoczynkową miej-
scowość Eckernförde,
w Szlezwiku-Holszty-
nie nad Zatoką Kiloń-
ską (miasto znane tak-
że jak baza okrętów
podwodnych i płetwo-
nurków bojowych Bun-
desmarine). W 200.
rocznicę powstania,
3 marca 1951 r. firma
J.P. Sauer & Sohn za-

46
SPECIAL OPS 1/2019