Mazurskie BORSUKI

BWP (Bojowy Wóz Piechoty) 

BWP (Bojowy Wóz Piechoty) - uzbrojony, opancerzony pojazd gąsienicowy lub kołowy przeznaczony do transportu oraz wsparcia ogniowego żołnierzy na polu walki. Do późnych lat 50. bojowy wóz piechoty był tylko i wyłącznie środkiem transportu na pole walki, mającym śladowe uzbrojenie wspierające desantowanych żołnierzy (gąsienicowe amerykańskie wozy M-113, brytyjskie BV-432, niemieckie Schützenpanzer Lang HS.30, szwedzkie Pansarbandvagn 301, austriackie Saurer 4K 4FA-G2, francuskie AMX-VCI). 

Przełomem w konstruowaniu i wyznaczaniu nowych standardów dla przyszłych bojowych wozów piechoty okazał się radziecki transporter opancerzony BMP-1 (Bojewaja Maszina Piechoty) od początku projektowany jako gąsienicowy, pływający silnie uzbrojony pojazd do walki na terenach objętych wyprzedzającymi taktycznymi uderzeniami jądrowymi.

BMP-1 był pierwszym pojazdem dostarczającym żołnierzy bezpośrednio na pole walki z wielopoziomowym wsparciem ogniowym zwalczającym zarówno siłę żywą, jak i pojazdy opancerzone oraz czołgi przeciwnika (niskociśnieniowa 73 mm armata 2A28 Grom, kierowane przewodowo kumulacyjne pociski przeciwpancerne 9M14 „Malutka”).

Radziecki wóz wchodząc do służby był rewolucją zarówno w kwestii zastosowanych technologii, jak i rozwiązań konstrukcyjnych definiujących na nowo sposób działania wojsk zmechanizowanych, taktyki użycia bojowych wozów piechoty (dzięki nowej koncepcji pojazdu bojowe wozy piechoty i czołgi mogły w końcu równocześnie uzupełniać się, wypełniając wzajemnie braki w szybkości działania, poziomie opancerzenia oraz sile ognia). 

Nowy wóz został zaprezentowany na defiladzie w Moskwie w 1967 r., wprowadzając w osłupienie zaproszonych obserwatorów z USA oraz państw NATO. Pod wpływem tego defiladowego impulsu w RFN skonstruowano BWP „Marder”, w USA BWP „Bradley”, a w Wielkiej Brytanii BWP „Warrior”.

Wóz BMP-1 charakteryzował się niską sylwetką i niespotykaną mobilnością (nawet jak na dzisiejsze standardy), utrudniającą wykrycie i zniszczenie, a przede wszystkim możliwością pokonywania przeszkód wodnych z marszu. 

Na chwilę obecną po prawie 50 latach użytkowania BWP-1 w polskiej armii pojazd nie spełnia w zasadzie żadnych wymagań współczesnego pola walki (chociaż w warunkach konfliktu asymetrycznego jest idealnym przykładem wozu mogącego „wszystko” za sprawą kreatywności załogi).

O tym, że BWP-1 wymaga pilnego zmodernizowania (poszukiwania ewentualnego następcy) wiadomo było od dawna, już w 1992 r. sztabowcy Wojska Polskiego mieli tego świadomość, niestety proces ten był regularnie odkładany (finansowanie, brak koncepcji i kierunku modernizacji) doprowadzając do sytuacji, w której brygady zmechanizowane WP nadal mają na wyposażeniu ponad tysiąc praktycznie bezużytecznych (w kwestii zwalczania wozów bojowych przeciwnika) pojazdów.

Od starego BeWuPa po rewolucyjnego Borsuka

Droga do obecnego BWP „Borsuk” była długa i nieefektywna, obejmowała kilka projektów modernizacji platformy BWP-1 oraz parę bardzo ciekawych, innowacyjnych konstrukcji. 

•  BWP-40

Propozycja Huty Stalowa Wola, polegająca na osadzeniu na podwoziu BWP-1 nowej wieży uzbrojonej w 40 mm armatę Bofors Weapons Systems (szwedzkiego bojowego wozu piechoty CV90). BWP-1 w tym wariancie modernizacyjnym utracił pływalność. W 1993 r. po przeprowadzonych testach odstąpiono od modernizacji BWP-1 do standardu BWP-40.

•  BWP-95

Kolejna nieudana próba (a raczej kolejne podejście do nakreślenia koncepcji modernizacji wozów BWP-1) podjęta w 1995 r. przez Hutę Stalowa Wola w kooperacji z Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Maszyn Ziemnych i Transportowych oraz Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Sprzętu Mechanicznego, polegająca podobnie jak w przypadku BWP-40 na wymianie wieży na nową, wyposażoną w 23 mm armatę 2A14 (produkcji Zakładów Mechanicznych Tarnów S.A.), działa bezodrzutowego SPG-9 kal. 73 mm oraz karabinu maszynowego PKT 7,62 mm.

Wóz poza modernizacją uzbrojenia posiadał pakiet ochrony balistycznej w postaci paneli kompozytowo-reaktywnych CEAWA-1 (72 szt. paneli o łącznej masie 900 kg, rozmieszczonych zarówno na kadłubie, jak i wieży), system ochrony przeciwpożarowej i przeciwwybuchowej Deugra, nowy pasywny przyrząd obserwacyjny dowódcy POD-72 Liswarta, pasywny przyrząd obserwacyjny kierowcy PNK-72 Radomka oraz system samoobrony Obra-1.

Pomimo wzrostu masy pojazdu wóz zachował pełną zdolność pływania za sprawą nowych osłon górnego biegu gąsienic znacząco zwiększających wyporność kadłuba.

• BWP-2000

Poza usiłowaniem efektywnego zmodernizowania wozów BWP-1 poszukiwano alternatywnego sposobu pozyskania pojazdu mogącego zastąpić konstrukcję BWP-1, jedną z takich możliwości był BWP-2000 zaproponowany przez Bumar-Łabędy z Gliwic, który stanowił połączenie kadłuba polskiego ciągnika gąsienicowego SPG-1 Kalina i włoskiej wieży OTO Melara T60/70A. BWP-2000 na tle BWP-1 wyróżniał się potężnym uzbrojeniem w postaci stabilizowanej armaty kalibru 60 mm oraz dwukomorowej wyrzutni pocisków przeciwpancernych TOW.

Wóz charakteryzował się ponadwymiarowymi gabarytami i masą aż 29 t (przy oczywistym braku pływalności), niepowiązaną w znaczący sposób z ochrona balistyczną. Pojazd jako nieperspektywiczny został odrzucony (tym bardziej że w tym samym czasie priorytetem okazał się projekt lżejszego, bardziej zaawansowanego technicznie pływającego kołowego transportera opancerzonego, obecnego wozu Rosomak).

• BWP-1M Puma

Celem modernizacji BWP-1 do standardu BWP-1M Puma było maksymalne podniesienie potencjału wozu przy jednoczesnym ograniczeniu kosztów (przy zachowaniu pierwotnego uzbrojenia wozu w postaci 73 mm armaty 2A28 Grom). Modernizacja wozu nie doszła do skutku, podobnie jak wcześniejsze propozycje).

• UPG ANDERS

Projekt nowej innowacyjnej Uniwersalnej Platformy Gąsienicowej UPG (będącej polską wizją pojazdu pola walki - wzorem amerykańskiego programu Future Combat Systems) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych „OBRUM” Gliwice zaprezentował na MSPO Kielce w 2010 r. Pojazd pokazano w dwóch wariantach: WWO - Wozu Wsparcia Ogniowego z wieżą uzbrojoną w szwajcarską armatę gładkolufową RUAG CTG (Compact Tank Gun) kal. 120 mm oraz BWP - Bojowego Wozu Piechoty (z wieżą Hitfist-30P użytkowaną już na KBWP Rosomak).

W 2011 r. na kolejnym MSPO zaprezentowano BWP Anders w konfiguracji z bezzałogową wieżą Hitfist-OWS (znacznie lżejszą, o prawie 500 kg, od załogowej wieży Hitfist-30P). Konstrukcja Anders w szeregach MON nie wywołała większego zainteresowania i była bardziej traktowana jako demonstrator technologii na drodze do stworzenia nowego bojowego wozu piechoty idąc w kierunku założeń taktyczno-technicznych pływającej platformy Borsuk.

• BWP-1M RCWS-30/ORCWS-30

BWP-1M RCWS-30/ORCWS-30 jest modernizacją BWP-1M Puma, polegającą na zabudowie nowej lekkiej bezzałogowej stabilizowanej wieży RCWS-30 RAFAEL (uzbrojonej w karabin maszynowy 7,62 mm o kącie opuszczenia/podniesienia lufy -20°/+60°) oraz wyposażenia wozu w nowy napęd (powerpack). BWP-1M RCWS-30/ORCWS-30 nadal pozostaje w ofercie WZM na modernizację wozów BWP-1.

• BWP-1 WZM (Wojskowych Zakładów Motoryzacyjnych z Poznania)

Ostatni z projektów modernizacji BWP-1 (zaprezentowany w Kielcach na XXIX Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego MSPO w 2021 r.), będący odpowiedzią na fazę analityczno-koncepcyjną zadania Inspektoratu Uzbrojenia Ministerstwa obrony Narodowej dotyczącego modułu batalionowego wyposażonego w zmodernizowane bojowe wozy piechoty BWP-1.

Modernizacja wozu obejmuje podniesienie stropu kadłuba, wzmocnienie układu zawieszenia, zabudowę systemu ogrzewania i klimatyzacji ze zintegrowanym układem filtrowentylacji (ABC), doposażenie pojazdu w system wykrywania skażeń NBC oraz system przeciwpożarowy i tłumienia wybuchu.

Zmodernizowany wóz posiada ochronę balistyczną na poziomie „III” STANAG 4569A, która może być zwiększona w razie potrzeby do poziomu „IV” i przeciwminowej STANAG 4569B poziomu „I” (wybuchów granatów ręcznych, subamunicji oraz innych małych przeciwpiechotnych ładunków wybuchowych detonowanych pod kadłubem pojazdu).

Pojazd posiada zdalnie sterowany (bezzałogowy) wieżowy moduł uzbrojenia Cockerill 1030 z 30 mm armatą automatyczną ATK Mk44S Bushmaster II z 7,62 mm karabinem maszynowym UKM-2000C (interoperacyjnie zgodny z systemem ZSSW-30), głowicą optoelektroniczną, zintegrowaną dwururową wyrzutnią przeciwpancernych pocisków kierowanych oraz ośmioma wyrzutniami granatów dymnych (zintegrowanych z systemem samoobrony SSP-1 Obra-3). Zmodernizowany wóz napędzany jest przez silnik wysokoprężny MTU6R 106 TD21 o mocy 326KM. 

Załoga w nowej konfiguracji pojazdu to: 

• dowódca/operator uzbrojenia,
• kierowca/mechanik,
• desant w postaci 6 żołnierzy. 

Zmodernizowana konstrukcja zachowała możliwość pływania, spełniając podstawowy wymóg WP. 

• Bojowy wóz piechoty Borsuk

24 października 2014 r. ruszył program nowego pływającego bojowego wozu piechoty w ramach projektu „Obronność i Bezpieczeństwo Państwa” (Nowy bojowy, pływający wóz piechoty realizowany na podstawie umowy DOB-BiO5/001/05/2014 z NCBR o wykonanie i finasowanie projektu opracowywanego na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa w ramach konkursu nr 5/2014). Na realizację projektu konsorcjum kooperantów pod przewodnictwem Huty Stalowa Wola S.A. (głównego beneficjenta) otrzymało kwotę 62 mln zł z dofinansowania przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (13 mln zł wkładu własnego HSW S.A.). 

Na konsorcjum kooperantów złożyły się: 

• Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych „OBRUM” Sp. z o.o. ROSOMAK S.A., 
• Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne S.A., 
• Wojskowe Zakłady Inżynieryjne S.A., 
• Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej, 
• Wojskowy Zakład Elektroniczny S.A., 
• Wojskowa Akademia Techniczna, 
• Politechnika Warszawska, 
• Akademia Sztuki Wojennej.

W 2017 roku konsorcjum HSW podczas Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego w Kielcach zaprezentowało model przyszłego bojowego wozu piechoty Borsuk. W 2018 r. również na MSPO zademonstrowano funkcjonalny prototyp - demonstrator technologii pojazdu. W 2019 roku pokazano pierwszy prototyp BWP Borsuk z licznymi poprawkami w stosunku do modelu z poprzedniego roku. 

Od ubiegłego 2022 r. program BWP Borsuk gwałtownie przyspieszył w związku z sytuacją za wschodnią granicą Polski (WP zamówiło dodatkowe cztery wozy aby maksymalnie zintensyfikować cykl dopuszczenia nowej konstrukcji do eksploatacji).

Obecnie trwają testy mające potwierdzić (i ewentualnie skorygować) słuszność założeń taktyczno-technicznych pojazdu na poligonie w Orzyszu (Bemowo Piske) przez żołnierzy 15. Brygady Zmechanizowanej, kwalifikujące (w trybie pilnym) nowy wóz do roli podstawowego pojazdu polskich pododdziałów zmechanizowanych.

BORSUK - konstrukcja, parametry, wyposażenie

Założenia konstrukcyjne nowego polskiego transportera opancerzonego zostały oparte na zasadniczym wymogu pływalności pojazdu. Polska jest krajem obfitującym w jeziora zgrupowane w dużej mierze w północno-wschodniej części kraju (Pojezierze Mazurskie) w istotnym strategicznie rejonie tzw. „Przesmyku Suwalskiego” (terenu graniczącego z Obwodem Kaliningradzkim Rosji) o liczbie jezior (o powierzchni większej niż 1 ha) szacowanej na 7081 zalewisk polodowcowych połączonych kanałami o łącznej powierzchni aż 2813,77 km², mających istotny wpływ na operacje defensywno-ofensywne.

Poza pokonywaniem przeszkód wodnych obszaru Mazur dla przyszłego BWP pozostaje istotna kwestia przepraw przez takie kluczowe polskie rzeki jak: Bug, Wieprz, San, Narew, Biebrza, Wisła, Warta oraz Odra (geografia północnego i południowego terenu Polski przepełniona rzekami i lasami trudnymi do pokonania - średnio co 35-60 km można napotkać przeszkodę wodną o szerokości do 100 m, a od 250-300 km przeszkodę wodną o szerokości od 100 do 300 m).

Właściwości pływalności nowej konstrukcji podporządkowano prawie wszystkie parametry i funkcje - co za tym idzie kompromis pomiędzy masą pojazdu (opancerzeniem związanym z przeżywalnością pojazdu na polu walki) a objętością kadłuba (wypornością powiązaną z pływalnością wozu), czyli gabarytami mającymi wpływ na wykrycie pojazdu. 

Kadłub Borsuka wykonany został z pancernych blach stalowych uzupełnionych o dodatkowe płyty pancerza specjalnego (kevlarowego i ceramicznego) i podzielony jest w typowy dla bojowego wozu piechoty sposób - z przedziałem napędowym w jego przedniej sekcji, bojowym w środkowej oraz desantowym (wyposażonym w rampę) z tyłu pojazdu.

Podstawowe opancerzenie Borsuka zapewnia ochronę wg standardu NATO STANAG 4569A na poziomach:

• „IV” dla przodu kadłuba i wieży - odporność na pociski WKM 14,5×114 mm (uzbrojenie BTR-80 i BRDM-2) przeciwpancerno-zapalające B-32 z odległości 200 m, odporność na 20 mm odłamki artyleryjskie zdetonowanego 155 mm odłamkowego pocisku artyleryjskiego na dystansie powyżej 25 m, 
• „III” dla burt kadłuba (pociski 7,62×51 mm przeciwpancerne z rdzeniem węglika wolframu z odległości 30 m, pociski 7,62×54 mm przeciwpancerno-zapalające B32 z odległości 30 m, 20 mm odłamki zdetonowanego 155 mm odłamkowego pocisku artyleryjskiego na dystansie 60 m), 
• „II” dla boków wieży (pociski 7,62×39 mm przeciwpancerno-zapalające BZ z odległości 30 m, 20 mm odłamki zdetonowanego 155 mm odłamkowego pocisku artyleryjskiego na dystansie 80 m). 

Odporność pojazdu na wybuchy min oraz ładunków improwizowanych IED zawarta jest na poziomie IIIa/IIIb STANAG 4569B (8 kg ładunek wybuchowy dla poziomu IIIa – eksplozji pod dowolnym kołem lub pod gąsienicą pojazdu, poziom IIIb – eksplozji pod centralną częścią kadłuba pojazdu).

Dla porównania odporność pancerza BWP-1 szacowana jest poziomie 12,7 mm (przedniej półsfery) oraz opancerzenia burt, góry oraz tyłu pojazdu na poziomie kalibru 7,62×51 mm NATO. Borsuk może być dopancerzony w dodatkowe panele pancerza zwiększające masę pojazdu (do ok. 28-30 t), za sprawą których wóz traci pływalność. 

Napęd Borsuka zapewnia Power Pack wyposażony w silnik MTU 8V199TE20, który charakteryzuje się następującymi parametrami technicznymi (BWP-1):

• turbodoładowany diesel V8 (UDT-20, wolnossący diesel V6),
• pojemność skokowa: 15,9 litra (15,8 litra),
• moc znamionowa: 720 KM 2300 obr./min (300 KM 2600 obr/min),
• moment obrotowy: 2700 Nm 1500 obr./min (1050 Nm 1500 obr./min),
• masa zespołu napędowego: 1135 kg (1650 kg).

Silnik zasprzęglony jest z automatyczną przekładnią Perkins Engine Company Ltd X300, zapewniającą cztery biegi jazdy do przodu oraz dwa do jazdy do tyłu (w BWP-1 skrzynią przekładniową jest reduktor typoszeregu 765-12-z13, manualny - z pięcioma trybami jazdy do przodu oraz biegiem wstecznym). 

Borsuk wyposażony jest w dwa wysokowydajne pędniki zapewniające maksymalną wydajność podczas przepraw wodnych (BWP-1, napęd realizowany jest przez mało sprawne przewijanie gąsienic wytwarzających strugę wodną w kanałach błotnikowych).

Zawieszenie pojazdu oparte jest na sześciu wahaczach hydropneumatycznych na których osadzone jest 12 kół nośnych opasanych (w opcji) przez nowatorskie bardzo lekkie bezogniwowe, eastomerowe gąsienice zmniejszające masę pojazdu (poprawiające w znaczący sposób wyporność wozu), znacznie cichsze, ale niestety mniej trwałe od standardowych gąsienic stalowych. 

Podstawowe parametry taktyczno-techniczne BWP Borsuk (BWP-1):

• długość: 7600 mm (6740 mm),
• szerokość z dodatkowymi panelami opancerzenia: 3400 mm (2940 mm),
•  wysokość do stropu wieży: 2900 mm (2150 mm),
• masa w konfiguracji pływającego wozu bojowego: 26 000 kg (13 500 kg),
•  prędkość:
• droga utwardzona: 65 km/h (65 km/h),
• woda: 8 km/h (7 km/h),
• załoga: 3 osoby - dowódca, działonowy, kierowca (3 osoby - dowódca, działonowy, kierowca),
• desant: 6 żołnierzy (8 żołnierzy).

Borsuk wyposażony jest w zautomatyzowany System Kierowania Ogniem polskiej produkcji firmy WB Electronics S.A. z Ożarowa Mazowieckiego oparty na stabilizowanych głowicach optoelektronicznych (GOD-1 dowódcy, GOC-1 celowniczego), kamery termowizyjne i telewizyjne (system obserwacji dookólnej SOD) wraz z dalmierzem pomiaru laserowego, automatycznym systemem samoobrony (opromieniowania) SSP-1 „Obra-3”, obejmującym zasadnicze oczujnikowanie oraz system wykonawczy w postaci ośmiu wyrzutni granatów multispektralnych. Poza powyższymi Borsuk wyposażony został w układ filtrowentylacji ABC, system przeciwpożarowy i tłumienia wybuchu oraz dodatkowy agregat prądotwórczy APU. 

Uzbrojenie 

Główne uzbrojenie pojazdu Borsuk jest oparte na automatycznej armacie firmy Orbital ATK Mk44S Bushmaster II kalibru 30 mm (znajdującą się również na wyposażeniu wozów M1126 Stryker, M2 Bradley) i sprzężony z nią uniwersalny karabin maszynowy UKM-2000C kalibru 7,62 mm oraz podwójną wyrzutnię przeciwpancernych pocisków kierowanych PPK Spike-LR.

Armata Orbital ATK Mk44S Bushmaster II przystosowana jest do strzelania amunicją programowalną ABM i posiada dwudrożny system zasilania w amunicji. Szybkostrzelność armaty zawarta jest w zakresie od 100 do 200 strz./min w zależności od rodzaju amunicji. 

ATK Mk44S Bushmaster II jest pochodną 25 mm armaty M242 Bushmaster, wykorzystuje ona 70% tych samych części, jednocześnie zwiększając siłę ognia aż o 50% przy 20% wzroście wielkości kalibru. Armatę można w prosty sposób konwertować na kaliber 40 mm, masa armaty to 160 kg, prędkość wylotowa pocisków 1080 m/s, zasięg skuteczny ognia kształtuje się na poziomie 3000 m.

Przeczytaj także: APACHE AH-64E GUARDIAN programu KRUK przyszłym śmigłowcem szturmowym polskiego lotnictwa Wojsk Lądowych >>

UKM-2000C jest polskim uniwersalnym karabinem maszynowym (produkcji Zakładów Mechanicznych „Tarnów” S.A.) opartym na kalibrze 7,62x51 mm NATO, prędkość początkowa pocisku wynosi 850 m/s, szybkostrzelność teoretycznej 700-850 strz./min i skutecznym zasięgu ognia do 1500 m.

Przeciwpancerny izraelski (Rafael Advanced Defense Systems) pocisk PPK (o działaniu „odpal i zapomnij” - Fire and Forget) Spike-LR (Long Range) posiada tandemową głowicę kumulacyjną (pierwszy ładunek tandemu odpowiada za przebicia pancerza reaktywnego, natomiast drugi jako ładunek główny i pokonanie pancerza finalnego o grubości sprowadzonej powyżej 700 mm stali pancernej).

Masa zasadniczego ładunku kumulacyjnego pocisku wynosi około 2 kg. Skuteczny zasięg rażenia celu wynosi od 200 do 4000 m. W 2004 r. PPK Spike wygrał przetarg na PPK WP i wszedł na wyposażenie polskiej Armii. Produkcję licencyjną uruchomiono w zakładach Mesko w Skarżysku-Kamiennej. 

ZSSW-30 (Zdalnie Sterowany System Wieżowy)

W 2013 r. MON rozpisało założenia na opracowanie nowego bezzałogowego systemu wieży dla transporterów eksploatowanych w WP (alternatywnych dla włoskich wież Hitfist-30P będących na wyposażeniu KTW Rosomak, których produkcji w wyniku błędnych decyzji MON zaprzestano w 2013 r., przez co ukompletowano zaledwie pięć batalionów wozów Rosomak) z możliwością wykorzystania w innych, nowoprojektowanych wozach bojowych (perspektywicznego polskiego pływającego BWP). 

ZSSW-30 jest zdalnie sterowanym systemem wieżowym do zwalczania, niszczenia oraz obezwładniania zarówno lekko, jak i silnie opancerzonych obiektów przeciwnika. Wieża ma kąt ostrzału poziomego 360 stopni oraz pionowego w zakresie -9 do +60 stopni. 

Wieża posiada dwuosiową stabilizację uzbrojenia podstawowego (armaty i karabinu maszynowego), dysponuje urządzeniami obserwacyjnymi w trybie Hunter-Killer oraz Killer-Killer, systemem wykrywania opromieniowania laserowego OBRA-3 (SSP-1) zintegrowanym z 8 wyrzutniami granatów dymnych, systemem komunikacji wewnętrznej FONET, możliwością prowadzenia ognia w trybie automatycznym i awaryjnym. 

Badania kwalifikacyjne wieży ZSSW-30 zapoczątkowano w styczniu 2020 r. Wykonawca po badaniach kwalifikacyjnych prowadzonych jesienią 2020 r. nie sformułował wniosków wymagających korekt konstrukcyjnych. Sytuacja ta pozwoliła na rozpoczęcie z początkiem 2021 r. rozmów z Inspektoratem Uzbrojenia, dotyczących określenia warunków przygotowania zamówienia na około 340 egzemplarzy zestawów wieżowych. 

5 lipca 2022 r. w Hucie Stalowa Wola S.A. Wicepremier MON Mariusz Błaszczak zatwierdził umowę na dostawy ZSSW. Umowa została zawarta przez Agencję Uzbrojenia MON z konsorcjum spółek na czele Hutą Stalowa Wola S.A. i objęła dostarczenie do 2027 r. na wyposażenie WP 341 szt. kompletnych zestawów ZSSW. 

Docelowe zapotrzebowanie WP na system wieżowy ZSSW-30 zostało określone na ponad 1500 szt., zarówno dla kołowych, jak i gąsienicowych bojowych opancerzonych transporterów piechoty (Rosomak/Borsuk).

Borsuk w Wojsku Polskim

Ukraiński konflikt sprawił, iż Wojsko Polskie w trybie pilnym rozpoczęło poszukiwanie (celem zakupu interwencyjnego) dużej liczby nowoczesnych pojazdów pancernych (czołgów, armatohaubic, bojowych wozów piechoty) dostępnych od „zaraz”, co niejako stworzyło niezamierzone zagrożenie dla rozwoju i zakupu nowo projektowanego polskiego BWP Borsuk. 

W kręgach polskich sztabowców zrodził się pomysł o przezbrojeniu części pododdziałów zmechanizowanych WP w BWP obcej produkcji (M2 Bradley, K21/AS21 Redback) stawiając pod znakiem zapytania docelową liczbę przyszłych Borsuków. 

Konsorcjum HSW zdeklarowała możliwość produkcji BWP Borsuk na poziomie 60 wozów w pierwszym roku produkcji oraz ich 120 szt. w kolejnych latach (dając możliwość przezbrojenia ok. 10 batalionów zmechanizowanych w okresie od 5 do 6 lat). 

Pomysł zakupu obcego BWP (niekoniecznie lepszego) zmniejszającego liczbę zamówienia na w pełni polski BWP powiązany jest oczywiście ze wzrostem ich ceny jednostkowej. Plan zakupu BWP Borsuk przewiduje, że do końca 2024 r. do WP trafi około 14 wozów, a do końca 2029 r. ok. 580 pojazdów, zasilając wspomniane 10 batalionów pododdziałów zmechanizowanych, rozlokowanych w północno-wschodniej części Polski (16. Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Króla Kazimierza Jagiellończyka).

Na chwilę obecną pretendentem do szybkiego zastąpienia BWP-1 są silnie opancerzone południowokoreańskie wozy piątej generacji K21/AS21 Redback (o masie 42 t, opancerzonych na poziomie STANAG 4569 level V/VI, mogących zabrać 8-załogowy desant, wozów wyposażonych w systemy: Iron Fist & Iron Vision), testowanych obecnie przez pododdziały 18. Dywizji Zmechanizowanej.

K21/AS21 Redback miałby docelowo operacyjnie współdziałać z wozami Abrams na kierunku wschodniej flanki (Białoruś), natomiast BWP Borsuk z wozami K2 Black Panther na terenie przesmyku suwalskiego rozgraniczającego Obwód Kaliningradzki z postsowiecką Białorusią.

Wozy bojowe Borsuk miałyby też (z kolejnymi nowo wyprodukowanymi pojazdami) uzupełniać K21/AS21 Redback w nowo formowanej 1. Dywizji Piechoty Legionów im. marszałka Józefa Piłsudskiego (w miejsce rozformowanych w 2015 r. kluczowych jednostek flanki wschodniej w postaci: 14. Suwalskiego Pułku Artylerii Przeciwpancernej im. marszałka Józefa Piłsudskiego, 1. Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki w Legionowie, 1. Siedleckiego Batalionu Rozpoznawczego, 3. Brygady Zmechanizowanej Legionów im. Romualda Traugutta w Lublinie) z dowództwem w mieście Ciechanów, rozlokowanych w prawie 14 jednostkach w obrębie województwa podlaskiego. 

Zdjęcia: Archiwum 15 Giżyckiej Brygady Zmechanizowanej im. Zawiszy Czarnego

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!