Tygrysy z Ghazni

Strzelnica w bazie Ghazni. Biało-czerwona taśma rozciągnięta między pachołkami oraz dyktami podziurawionymi pociskami udaje mur kalaty. W „budynku” ukryli się „terroryści”. Wizerunki czterech mężczyzn z bronią gotową do strzału są celem policjantów ze specjalnej jednostki PRC (ang. Provincial Response Company). Trenujący różne scenariusze opanowania budynku Afgańczycy mają położyć „terrorystów” kilkoma strzałami, w ciągu ułamków sekund od wtargnięcia do „kalaty”. I to wszystko pod czujnym okiem polskich komandosów.

– PRC z Ghazni uważane jest za najlepiej wyszkolone ze wszystkich kompanii specjalnych policji w kraju – mówi z uznaniem jeden z operatorów TF-50 (Jednostka Wojskowa Komandosów) odpowiedzialny za trening afgańskich antyterrorystów. Opracowany przez Polaków program szkolenia policjantów obejmuje m.in. strzelanie bojowe, walkę wręcz, udzielanie pomocy medycznej na polu walki, posługiwanie się mapą i GPS-em czy kurs saperski. W trakcie dwustopniowego szkolenia rozwijane są również umiejętności planowania i przeprowadzania operacji specjalnych, takie jak przeszukiwanie pomieszczeń, przejmowanie nielegalnych składów materiałów wybuchowych czy zatrzymywanie podejrzanych.

Polscy żołnierze zadbali nie tylko o wyszkolenie i wyposażenie antyterrorystów, ale także o nazwę ich jednostki. W uznaniu dla nabytych umiejętności oraz zaangażowania w prowadzonych operacjach w kwietniu 2013 r. pododdział z Ghazni oficjalnie ogłoszono „Afgańskimi tygrysami”. Jego funkcjonariusze otrzymali wówczas, specjalnie zaprojektowaną przez instruktorów, odznakę jednostki z wkomponowanym w nią emblematem lublinieckich komandosów. – Chcemy być dla nich bardziej partnerami niż mentorami – zapewnia jeden z żołnierzy TF-50.

„Afgańskimi tygrysami” zostają najlepsi policjanci, a pododdział jest wyznaczany do realizacji najtrudniejszych zadań. – To na nich spoczywa ciężar zapewnienia bezpieczeństwa w prowincji Ghazni. Najczęściej przeprowadzają akcje samodzielnie. My wspieramy ich w szkoleniu oraz doradzamy w przygotowywaniu operacji, w których czasem także uczestniczymy – wyjaśnia operator „Lublińca”. – Gdyby tacy, jak oni, odpowiadali za porządek w całym Afganistanie, ten kraj wyglądałby zupełnie inaczej.

„Czesanie” kalaty

Na strzelnicy uznanie polskich żołnierzy dla antyterrorystów ustępuje daleko idącej ostrożności. „Afgańskie tygrysy” realizują kilka scenariuszy opanowania budynku nie tylko pod okiem instruktorów, ale także pod lufami ich karabinków. Policjanci przebywają na terenie bazy Ghazni pod specjalnym nadzorem. Już na bramie są rozbrajani, a operatorzy TF-50 eskortują ich przez cały czas pobytu w „Białym Orle”. Magazynki, z ledwie kilkoma nabojami, wydawane są im tuż przed rozpoczęciem każdego ćwiczenia.

Restrykcyjne zasady bezpieczeństwa podczas szkolenia z wykorzystaniem broni palnej mają uniemożliwić Afgańczykom dokonanie ewentualnego zamachu typu green on blue. O tym, że zagrożenie jest realne, najlepiej świadczy fakt, że zaledwie kilka dni po opisywanym szkoleniu „Tygrysów” w sąsiedniej prowincji renegat-funkcjonariusz NDS z czteroletnim stażem zastrzelił w trakcie ćwiczeń dwóch żołnierzy US Army.

Przysłowiowe dmuchanie na zimne dotyczy także pewnego rodzaju niedoinformowania afgańskich partnerów. Jak się okazało, ćwiczenie tzw. „czesania” kalaty nie służyło bowiem wyłącznie doskonaleniu umiejętności opanowywania budynku czy podtrzymania odpowiednich nawyków u antyterrorystów. – Oni jeszcze o tym nie wiedzą, ale to, co ćwiczą, zostanie wykorzystane w jednej z najbliższych akcji – zdradził w trakcie treningu instruktor Afgańczyków.

Ewakuacja ze strzelnicy

Kiedy „Tygrysy” szturmowały „kalatę” parami, czwórkami, a nawet całym ośmioosobowym zespołem, strzały padły także przy głównej bramie bazy Polskich Sił Zadaniowych. Uzbrojony w pistolet mężczyzna zaatakował wyjeżdżający z „Białego Orła” patrol. Został zabity przez strzelca pokładowego z jednego z wozów. W bazie natychmiast ogłoszono alarm oraz wprowadzono kod ubioru 3 (kamizelka kuloodporna i hełm na sobie, broń w gotowości). Uruchomiono lądowy i powietrzny QRF. Na tzw. zewnętrzny perymetr wyjechały MRAP-y, a do lotu poderwała się para śmigłowców Mi-24. W bazie wystawiono gęsto rozlokowane posterunki obronne, a większość załogi ukryła się w schronach.

Operatorzy TF-50 przerwali prowadzone szkolenie antyterrorystów. Zarządzono ewakuację ze strzelnicy do ufortyfikowanego kampu komandosów. Dwóch obserwujących ćwiczenia dziennikarzy żołnierze usadowili bez zbytnich tłumaczeń w swoim pick-upie. Sami zajęli miejsce na pace, skąd podczas przejazdu kolumny pojazdów (auta Afgańczyków poruszały się w środku) do obozowiska monitorowali sytuację, m.in. na przecinających bazę obwałowaniach z HESCO.

Napaść mężczyzny na opancerzony pojazd może wydawać się sprawą błahą, ale po pamiętnym 28 sierpnia 2013 r. nikt nie pozwoliłby sobie na zlekceważenie nawet takiego – bądź co bądź, niewielkiego – zagrożenia. Zwłaszcza, jeżeli występuje ono dokładnie miesiąc po kompleksowym ataku na „Białego Orła”. Zdaniem gen. bryg. Marka Sokołowskiego nie był to akt desperacji pojedynczego człowieka. – Jestem przekonany, że chodziło o sprawdzenie systemów bezpieczeństwa bazy oraz szybkości reakcji żołnierzy – powiedział niedługo po incydencie dowódca XIII zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego. – Wszystko zadziałało, jak należy. Unicestwianie ajdików Najpowszechniejszą i jednocześnie najgroźniejszą bronią talibów w walce z wojskami NATO oraz siłami afgańskiej policji i armii pozostają improwizowane ładunki wybuchowe. Obecnie w miejsce dużych, nawet kilkudziesięciokilogramowych, bomb-pułapek coraz częściej podkładane są niewielkie ładunki. Ich celem nie są opancerzone pojazdy, lecz piechota, np. likwidująca nielegalne składy amunicji i materiałów do produkcji IED. Antyterroryści z PRC uczą się neutralizować takie małe „ajdiki” z pomocą amerykańskich saperów, których o przysługę poprosili specjalsi z „pięćdziesiątki”. – W wykrywaniu i likwidowaniu min-pułapek liczy się spokój i opanowanie – wyjaśnia saper z US Army. O tym, że to prawda – dość porywcze w usposobieniu – „Afgańskie tygrysy” przekonały się już na etapie szukania wykrywaczem przewodów ukrytych w piasku. – Zdecydowanie najlepiej idzie im wyrywanie ładunków z piachu za pomocą linki – śmiali się obserwujący ćwiczących policjantów polscy i amerykańscy żołnierze.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!