Special-Ops.pl

Zaawansowane wyszukiwanie

ISOF (Men in Black)

Na zdjęciu: komandosi irackiej jednostki do walki z terroryzmem ICTF (Iraqi Counterterrorism Force), będącej w strukturach Irackich Sił Operacji Specjalnych ISOF (Iraqi Special Operations Forces) Zdjęcia: ICTS/ISOFGold, Haidar Sumeri‏@IraqiSecurity, US DoD/DVIDS
 

Na zdjęciu: komandosi irackiej jednostki do walki z terroryzmem ICTF (Iraqi Counterterrorism Force), będącej w strukturach Irackich Sił Operacji Specjalnych ISOF (Iraqi Special Operations Forces) Zdjęcia: ICTS/ISOFGold, Haidar Sumeri‏@IraqiSecurity, US DoD/DVIDS


 

Gdy oddajemy do druku ten numer „SPECIAL OPS”, trwa krwawa batalia o odbicie Mosulu, głównego miasta na północy Iraku, z rąk salafickich ekstremistów islamskich, którzy w 2014 r. przejęli kontrolę nad znaczną częścią tego kraju, w ramach ekspansji z Syrii ich samozwańczego kalifatu, zwanego Państwem Islamskim (ISIS, ISIL, Daesz).
Na czele rządowych sił irackich operuje ich najskuteczniejsza, wyróżniająca się czarnym umundurowaniem formacja, funkcjonująca niezależnie od armii i struktur msw - Irackie Siły Operacji Specjalnych ISOF (Iraqi Special Operations Forces), podległe Służbie Kontrterrorystycznej CTS (Counter Terrorism Service).

Zdjęcia: ICTS/ISOFGold, Haidar Sumeri‏@IraqiSecurity, US DoD/DVIDS

Zobacz także

Krzysztof Mątecki Nowa jednostka specjalna Irlandii

Nowa jednostka specjalna Irlandii Nowa jednostka specjalna Irlandii

Ministerstwo Obrony Narodowej Republiki Irlandii ogłosiło powstanie nowej jednostki specjalnej pod nazwą Ireland Special Operations Forces, w skrócie IRL-SOF. Nowa formacja powstanie dzięki rozbudowie...

Ministerstwo Obrony Narodowej Republiki Irlandii ogłosiło powstanie nowej jednostki specjalnej pod nazwą Ireland Special Operations Forces, w skrócie IRL-SOF. Nowa formacja powstanie dzięki rozbudowie i restrukturyzacji istniejącej od 1980 roku jednostki specjalnej Army Ranger Wing (ARW). Tekst: Krzysztof Mątecki Zdjęcia: Óglaigh na hÉireann / Irish Defence Forces

Krzysztof Mątecki Podlaska GZD

Podlaska GZD Podlaska GZD

W 2019 roku powołano do życia Podlaską Grupę Zabezpieczenia Działań, która ma za zadanie zwalczać przestępczość zorganizowaną specjalizującą się w przestępstwach gospodarczych. Grupa ta działa na terenie...

W 2019 roku powołano do życia Podlaską Grupę Zabezpieczenia Działań, która ma za zadanie zwalczać przestępczość zorganizowaną specjalizującą się w przestępstwach gospodarczych. Grupa ta działa na terenie województwa podlaskiego i całej Polski, a jej głównym zadaniem jest wsparcie Wydziału Działań Taktycznych i Operacyjnych Ministerstwa Finansów (WDTiO) w czasie ich działań realizacyjnych. Tekst: Krzysztof Mątecki Zdjęcia: Gazeta Policyjna, Marek Kupczewski, PUCS w Białymstoku

Krzysztof Mątecki, Tomasz Łukaszewski Policyjni kontrterroryści

Policyjni kontrterroryści Policyjni kontrterroryści

Polska dysponuje 18 wysoce wyspecjalizowanymi jednostkami kontrterrorystycznymi Policji, których nadrzędnym celem jest fizyczne zwalczanie terroryzmu. Siedemnaście z nich to Samodzielne Pododdziały Kontrterrorystyczne...

Polska dysponuje 18 wysoce wyspecjalizowanymi jednostkami kontrterrorystycznymi Policji, których nadrzędnym celem jest fizyczne zwalczanie terroryzmu. Siedemnaście z nich to Samodzielne Pododdziały Kontrterrorystyczne Policji (SPKP), podlegające pod Komendy Wojewódzkie Policji. Skład uzupełnia Centralny Pododdział Kontrterrorystyczny Policji „BOA”, który od tego roku odpowiada za koordynację i przeprowadzanie selekcji do służby KT.

ISOF powstały przy wydatnej pomocy Amerykanów, którzy po obaleniu przez międzynarodową koalicję, w ramach tzw. II wojny w Zatoce Perskiej w 2003 r., dyktatury Saddama Hussajna, zaangażowali się w działania stabilizacyjne i odbudowę Iraku, w tym formowanie jej nowych sił zbrojnych, początkowo pod mianem Irackiego Korpusu Obrony Cywilnej (ICDC – Iraqi Civil Defense Corps).

Irak był wówczas trawiony wojną partyzancką prowadzoną przeciwko siłom okupacyjnym i kształtującym się dopiero nowym władzom przez byłych członków rozwiązanej partii reżimowej Baas, wywodzących się w większości spośród sunnitów oraz przez skrajnie antyamerykańskie formacje szyickie Muktady as-Sadra (Armia Mahdiego).

Powstanie przeciwko Amerykanom wkrótce przerodziło się w walki na tle religijnym między radykalnymi ugrupowaniami sunnickimi i szyickimi, uaktywniła się terrorystyczna siatka Al-Kaidy, a pod różnymi ideowymi przykrywkami kwitł typowy bandytyzm, wykorzystujący powojenny chaos i bezrobocie do rozwijania najgroźniejszych form działalności przestępczej, przejmowania kontroli w swych rejonach i załatwiania porachunków.

25 listopada 2003 r., na mocy porozumienia między Tymczasową Administracją Koalicyjną CPA, amerykańskim Dowództwem Centralnym CENTCOM, dowódcą połączonych sił amerykańskich w Iraku CJTF-7 i iracką Tymczasową Radą Zarządzającą, zdecydowano o utworzeniu w strukturze ICDC 500-osobowego batalionu komandosów, zdolnego do walki z najpoważniejszymi zagrożeniami.

Zadanie to powierzono siłom specjalnym US Army, czyli słynnym „Zielonym Beretom”, których żołnierze są m.in. specjalistami w zakresie udzielania tego typu pomocy szkoleniowej oraz doradczej w ramach misji FID (Foreign Internal Defense), przygotowanymi do współpracy w obcych kulturowo i językowo środowiskach – a dokładnie 5. Special Forces Group z Fort Campbell.

Podstawowym założeniem było, by uniknąć budowania jednostki na podstawie ludzi związanych z jedną, sekciarską grupą wyznaniową lub polityczną, dlatego kandydaci mieli zostać wyłonieni spośród ochotników z milicji wszystkich głównych partii (Irackiego Kongresu Narodowego INCZjednoczonego Sojuszu Irackiego INAPatriotycznej Unii Kurdystanu i Najwyższej Islamskiej Rady Iraku SCIRI). Wyzwaniem było stworzenie z nich lojalnego zespołu i to w narzucony w bardzo krótkim czasie zaledwie miesiąca.

3 grudnia 2003 r. wybrani po badaniach zdrowotnych i testach sprawnościowych rekruci, w tym – ze względów praktycznych – wielu z doświadczeniem ze służby w dawnej armii irackiej, rozpoczęli pod okiem amerykańskich instruktorów tygodniowy trening podstawowy w Camp Dogwood, około 20 km na południe od Bagdadu. Następnie przeszli w pobliskim Camp Falcon do zaawansowanego szkolenia operacyjnego, m.in. w zakresie intensywnego strzelania bojowego, patrolowania, taktyki walki w mieście i technik walki w ograniczonych przestrzeniach CQB, na co mieli tylko dwa tygodnie.

W tym czasie wyłoniono także pierwszych liderów, którzy mieli objąć funkcje dowódcze.

Batalion składał się z plutonu dowodzenia, plutonu zwiadu oraz czterech kompanii piechoty oznaczonych literami A, B, C i D – każdemu z tych pododdziałów towarzyszył przez 24 godziny na dobę mieszkający z nimi instruktorski zespół „Zielonych Beretów”.

Oprócz tego do jednostki dodano jeden kompletny zespół ODA (Operational Detachment A, 12-osobowa podstawowa samodzielna komórka operacyjna US Army Special Forces), przeznaczony do udziału w działaniach bojowych w zakresie UW/ASO i DA (Unconventional Warfare/Advanced Special Operations, Direct Action) z irackimi komandosami, które ci ostatni mieli prowadzić pod dowództwem i według wytycznych Amerykanów.

Batalion miał osiągnąć gotowość do działania 26 grudnia 2003 r. i w tym dniu kompania A przeprowadziła pierwszy nocny patrol rozpoznawczy.

Batalion otrzymał nazwę 36th CICDC (Composite-ICDC) i został operacyjnie podporządkowany początkowo rozmieszczonej w rejonie stolicy 1. Dywizji Pancernej US Army, by za jakiś czas zostać przekazanym pod kontrolę iracką.

Pododdziały batalionu stacjonowały w Bagdadzie, np. kompania C w trzypiętrowym gmachu Ministerstwa Ropy Naftowej MOO (Ministry of Oil), którego liczne pomieszczenia wykorzystywała do bieżących treningów CQB.

Ponieważ podstawową rolą komandosów były rajdowe działania szturmowe kompanie piechoty przyjęły nazwę „Serriah Al Icktaham” (kompania szturmowa, np. C jak Charlie) i naramienne oznaki z czaszką i skrzyżowanymi piszczelami.

Udział w operacji bojowej uprawniał do dodania na lewym rękawie naszywki z arabskim napisem „Kawat Al Hassa” stosowanym jeszcze w armii Hussajna, oznaczającym siły specjalne.

Jeszcze przed końcem 2003 r. CENTCOM, za zgodą Sekretarza Obrony USA, poleciło utworzenie drugiej irackiej jednostki komandosów, ale o bardziej specjalistycznym charakterze narodowego oddziału do walki z terroryzmem – Iraqi Counterterrorism Force (ICTF) – do najtrudniejszych zadań, w tym ratowania zakładników oraz chwytania lub eliminacji tzw. celów najwyższego znaczenia HVT (High Value Target). Ona również miała skupiać przedstawicieli różnych grup mniejszościowych, ale w odróżnieniu od 36. batalionu początkowo rekrutowano ich nie z ICDC, lecz z ochotników spoza tej formacji, z których wielu legitymowało się służbą w dawnych jednostkach specjalnych Iraku (w następnych latach główną bazą rekrutacyjną dla sił specjalnych były 4. i 6. Brygada Piechoty).

Po różnego typu sprawdzeniach, badaniach i wstępnych testach wytypowano 250 z nich, ale ponieważ w Iraku brak było odpowiedniej infrastruktury do zaawansowanego treningu instruktorzy z „Zielonych Beretów” przeprowadzili na miejscu tylko selekcję i wstępne szkolenie sprawdzające poziom umiejętności wojskowych kandydatów, po czym w styczniu 2004 r. 75 wybranych przerzucono do Jordanii na 98-dniowy kurs w tamtejszej Counterterrorism Training Academy pod Ammanem (obecny KASOTC – King Abdullah Special Operations Training Center). Ukończyło go 72 pierwszych operatorów, po czym w tym ośrodku zorganizowano jeszcze pięć kolejnych 13–15-tygodniowych kursów dla kandydatów do ICTF, prowadzonych przez instruktorów z sił specjalnych US Army (głównie 5. lub 10. SFG) i Jordanii oraz US Navy SEALs.

    • Pierwsza część kursu trwała sześć tygodni i poza intensywnym treningiem fizycznym poświęcona była m.in. podstawom łączności, udzielania pierwszej pomocy na polu walki, czytaniu mapy i nawigacji w terenie, podstawom surwiwalu, patrolowania, a także wyłanianiu przywódców. Do tego dochodziły wykłady odnośnie praw człowieka i prawa konfliktów zbrojnych, prowadzone przez przedstawicieli ONZ.
    • Druga faza obejmowała zajęcia na temat terroryzmu, zaawansowane posługiwanie się bronią, strzelanie snajperskie i działanie snajperów podczas operacji kontrterrorystycznych, planowanie i trening działań szturmowych, zaawansowany trening łączności, wykorzystanie technik linowych, taktykę zatrzymywania osób w pojazdach, przeszukiwania pomieszczeń i wiele innych specjalistycznych elementów plus codzienny trening fizyczny.
    • Ostatni etap to zgrywanie działania zespołów szturmowych i snajperskich oraz ćwiczenie kompletnych scenariuszy operacji Direct Action, od planowania, przez rozwiązywanie różnych sytuacji, po wycofanie po wykonaniu głównego zadania.

W lutym 2006 r. tego typu kurs zakończyła w Jordanii ostatnia grupa Irakijczyków, co dało łącznie ponad 500 operatorów ICTF. Kolejne miały szkolić się już w Iraku, gdzie z czasem powstało odpowiednie do tego zaplecze.

Ostatnie kursy pod Ammanem prowadzone były przez czterech świeżych instruktorów irackich, absolwentów wcześniejszych kursów oraz czterech jordańskich, natomiast Amerykanie pełnili tylko funkcje doradców i obserwatorów.Jeden z doświadczonych sierżantów ocenił, że umiejętności absolwentów kursów w Jordanii włączanych do ICTF nie odbiegają w niczym od poziomu reprezentowanego przez kompanie CIF „Zielonych Beretów” po kursach SFARTAEC w Fort Bragg („SPECIAL OPS” nr 6/2016).

Tymczasem w maju 2004 r. CENTCOM zalecił skupienie działających do tej pory niezależnie czterokompanijnych ICTF 36th CICDC, przemianowanego na 36. Batalion Commando, w ramach nowej, ukierunkowanej na walkę z terroryzmem i COIN (Counter-Insurgency) brygady Irackich Sił Operacji Specjalnych ISOF. Jej dowódcą został gen. Fadhel al-Barwari, którego kontakty z Amerykanami sięgają działań w północnym Iraku w 1991 r., a od 2003 r. współpracował z nimi przy tworzeniu ICTF.

W sierpniu brygada została ulokowana w jednym z kompleksów pałacowych Hussajna, Radwaniyah, a od jesieni w tzw. IV Obszarze, czyli dawnych obiektach wojskowych w pobliżu amerykańskiego Camp Victory i międzynarodowego portu lotniczego BIAP pod Bagdadem, gdzie później powstał dla niej bardzo dobrze wyposażony kompleks koszarowy, m.in. z nowoczesnym zapleczem socjalnym i kiilling-housem za 2,5 mln USD, z możliwością modyfikacji układu pomieszczeń, używania ostrej amunicji i materiałów wybuchowych przez breacherów.

Brygadę uzupełniono o kompanię – późniejszy 5. batalion wsparcia (Support Bn), w następnym zaś roku o specjalny pododdział rozpoznawczy, początkowo nazywany Mobile Legion Security Company.Szkolony przez „Zielone Berety” z 5. oraz 10. SFG, został rozwinięty w następnym roku do wielkości batalionu, a specjalizował się w skrytych działaniach operacyjnych, prowadzonych w strojach cywilnych i przy wykorzystaniu cywilnych pojazdów. Żołnierze z tego batalionu zajmowali się zbieraniem dla brygady informacji wywiadowczych na temat obiektów planowanych operacji i ich otoczenia oraz monitorowali rejony największej aktywności terrorystów.

Oprócz tego w ramach brygady zorganizowano własny pododdział szkoleniowy, który wkrótce urósł i otrzymał status szkoły działań specjalnych – ISWS (Iraqi Special Warfare School). 36. Batalionowi Komandosów zmieniono nazwę na 1st Battalion (Commando), natomiast ICTF na 2nd Battalion (ICTF). Ten drugi pozostawał specjalistycznym pododdziałem do przeprowadzania najtrudniejszych, precyzyjnych operacji, w tym odbijania zakładników, pierwszy zaś, wzorowany na US Rangers, prowadził krótkotrwałe rajdy, organizował zasadzki, przeczesywanie w ramach działań przeciwpowstańczych COIN oraz zabezpieczał i wspierał działania 2. batalionu.

Pod koniec 2005 r. brygada ISOF liczyła 1440 żołnierzy i podporządkowana była formalnie dowodzonemu przez Amerykanów, połączonemu zespołowi bojowemu Combined Joint Special Operations Task Force–Arabian Peninsula (CJSOTF-AP).

Amerykańskie siły specjalne poświęcały dużo uwagi rozwojowi ISOF, do 2006 r. bezpośrednio kontrolując ich trening i typując dowódców, a następnie zapewniały pomoc mentorską na każdym szczeblu od poziomu kompanii oraz szkoliły irackich instruktorów.

Zespoły doradcze z 1., 5., 10., 19. i 20. SFG wspólnie działały i na co dzień żyły z irackimi pododdziałami.

USA zapewniły ISOF także większość wyposażenia, od broni osobistej i amunicji, po środki łączności i specjalnie modyfikowane pojazdy terenowe HMMWV.

Począwszy od 2006 r. wybrani żołnierze ISOF otrzymali możliwość uczestniczenia w kursach specjalnych w Stanach Zjednoczonych, m.in. w US Army Ranger School, jeden w kursie kwalifikacyjnym „Zielonych Beretów”, a oficerowie kończyli National Defense University. Braki językowe utrudniały jednak korzystanie z różnych szkoleń przez wyższą kadrę iracką, dlatego dowództwo komponentu amerykańskich sił specjalnych w Iraku (Joint Forces Special Operations Component Command-Iraq – JFSOCC-I) przydzieliło ISOF lektorów języka angielskiego.

We wrześniu 2006 r., na podstawie porozumienia między Międzynarodowymi Siłami w Iraku, a rządem tego kraju, przejął on od Amerykanów kontrolę nad Irackimi Siłami Bezpieczeństwa, w tym nad ISOF. Aby nie zmarnować ich potencjału i dobrze wykorzystywać zbudowane możliwości, amerykańscy planiści zaproponowało stworzenie w siłach zbrojnych wydzielonego łańcucha dowodzenia dla sił specjalnych, jednak decyzje irackiego premiera Nouriego al-Maliki wybiegły jeszcze dalej.

ISOF, nazywane też dla podkreślenia ich rangi INCTF (Iraqi National CT Forces), podporządkowano zupełnie nowemu, odrębnemu od ministerstwa obrony i ministerstwa spraw wewnętrznych ciału doradczemu premiera pod nazwą Counter Terrorism Bureau (CTB – Jihaz Mukafahat al-Irhab), które z czasem rozwinęło się w samodzielną służbę Counter Terrorism Service (CTS) o pozycji ministerstwa, z ponad 1800 etatami w miejsce początkowych około 600.

6 grudnia 2006 r. al-Maliki wydał rozporządzenie nr 38 bezpośrednio podporządkowujące mu, a dokładniej kierowanemu przezeń Narodowemu Dowództwu Operacyjnemu, siły specjalne pod względem operacyjnym, a rozporządzeniem nr 14 z 27 stycznia 2007 r. następnego roku podporządkował sobie w tym celu CTC (Counter Terrorism Command), zorganizowane do konkretnego dowodzenia ISOF pod egidą CTB/CTS.

Od 5 kwietnia 2007 r., na podstawie następnego rozporządzenia nr 61, służba CTS miała podlegać wyłącznie premierowi i choć nie zostało to formalnie ratyfikowane przez parlament Iraku, takie rozwiązanie weszło w życie. Dyrektor CTS podpisał zaś porozumienie z irackim ministerstwem obrony narodowej, na podstawie którego miało ono nadal opłacać przejęte od niego siły specjalne, zapewniać im środki transportowe, uzbrojenie, amunicję i inne zaopatrzenie, dopóki nowa służba nie będzie miała własnego budżetu, co jednak nie nastąpiło.
Każdego roku rząd asygnował różnej wysokości środki na ISOF, a nieoficjalnie formacja była dofinansowana także z funduszu premiera.

Jesienią 2007 r. ISOF liczyły już 3300 żołnierzy, ale plan przewidywał 3979 na ten rok i dalszy rozwój ilościowy formacji. Armia zaczęła jednak sabotować rekrutację do jednostek pozostających poza jej strukturami i dopiero interwencja premiera w ministerstwie obrony poskutkowała poleceniem, by każda z 14 irackich dywizji zapewniła ISOF po stu ochotników, ale wkrótce zmniejszono te liczbę do 50, a następnie rozkaz odwołano – pozostawali ochotnicy z cywila, bez doświadczenia wojskowego.

Co gorsze, brak budżetu CTS ograniczył możliwość wypłacania wysokiego dodatku 800 USD do żołdu żołnierzy sił specjalnych, co oprócz elitarnego charakteru ich oddziałów było niewątpliwie ważną zachętą do podejmowania ciężkiej i niebezpiecznej służby.

Brakowało zwłaszcza doświadczonych podoficerów i oficerów młodszych, intensywnie werbowanych przez INCTF w szeregach jednostek konwencjonalnych i spośród byłych żołnierzy zawodowych rozwiązanych sił reżimu Saddama Hussajna. Mimo tych wszystkich problemów ISOF szybko rosły – przy kilku dywizjach sformowano kompanie commando, które zostały rozwinięte w bataliony regionalne z 440 etatami i 45 HMMWV każdy.

W styczniu 2008 r. wstępną gotowość bojową osiągnęły bataliony nr 6. i 7. w Basrze i Mosulu, co pozwoliło na prowadzenie lokalnych misji operacyjnych, we wrześniu kolejny nr 9. w Al Asad, a w styczniu 2009 r. czwarty, tj. nr 8, w Diyala. W przypadku zagrożenia zewnętrznego miały one zgodnie z numeracją działać na rzecz kolejno Korpusów PołudniowegoPółnocnegoCentralnego Szybkiego Reagowania, natomiast stołeczna Brygada ISOF stanowić rezerwę głównego dowództwa armii irackiej.

Siły powietrzne Iraku na potrzeby ISOF wydzieliły 15th Special Operations Squadron z bazy w Tadżi, dysponujący 22 specjalnie skonfigurowanymi pod ich kątem śmigłowcami Mi-17V5 i pilotami, którzy w 2008 r. rozpoczęli szkolenie w zakresie lotów w warunkach ograniczonej widoczności z użyciem gogli noktowizyjnych.

W lipcu 2009 r. została utworzona 2. Brygada ISOF, ze sztabem w IV Obszarze przy BIAP, która przejęła do swej struktury cztery nowe bataliony komandosów, uzupełnione o batalion rozpoznawczy Recce. Dotychczasowej brygadzie w Bagdadzie nadano numer 1 i przydomek „Złota”, z rejonem odpowiedzialności w stolicy oraz najbliższej okolicy, choć kontrterrorystyczny 2. batalion (ICTF) mógł działać w każdym punkcie kraju.

W 2009 r. rozbudowano także ISWS (a w zasadzie po dodaniu do nazwy Centrum – ISWCS), która przyjęła motto „Bądź przygotowany” i stała się wkrótce rdzeniem większej Akademii, będącej odpowiednikiem US Army JFK SWC&S, pod dowództwem dwugwiazdkowego generała. Zatrudniono w niej także zagranicznych instruktorów z amerykańskiej prywatnej firmy militarnej MPRI.

ISWCS składa się z dwóch batalionów szkolnych nr 4 i 5, a prowadzi przede wszystkim trzy rodzaje kursów:

    • 21-dniowy selekcyjny dla rekrutów do sił specjalnych (średnia wieku od 18 do 38 lat), także bez doświadczenia wojskowego, na którym odpada przeciętnie 50 procent uczestników,
    • przejęty od ośrodka jordańskiego 52-dniowy kurs operatorów ICTF pod nazwą OTC (Operator Training Course), otwarty dla 10 procent najlepszych po selekcji i kończony zazwyczaj przez najwyżej trzy procent
    • oraz 47-dniowy kurs commando, w tym desantowania ze śmigłowców, dla 20 procent kolejnych absolwentów i tych, którzy odpadli z OTC.

Po kursie komandosów trafiają do batalionów commando lub rozpoznania.

Pozostałe 20 procent zakwalifikowanych do służby po kursie selekcyjnym otrzymuje propozycje służby w batalionie wsparcia lub nowych, garnizonowych pododdziałach zabezpieczenia administracyjnego, medycznego, transportowego i zaopatrzenia GSU (Garrison Support Unit – w planach jako bataliony po 866 ludzi), sformowanych przy brygadach.

Akademia CTC organizuje siłami ISWCS również specjalistyczne kursy, zwane „szkołą wyższą”, poświęcone zaawansowanym technikom strzeleckim, obsłudze broni ciężkiej (granatniki automatyczne, wielkokalibrowe km, moździerze), pirotechniczno-saperskie C-IED, ochrony przed bronią masowego rażenia CBRN, wywiadowcze itp.

Instruktorzy okresowo służą w różnych batalionach ISOF, by nie oderwać się od ich realiów, lecz lepiej rozumieć potrzeby jednostek GSU wydzieliły 60-osobowe pododdziały. które na stałe dołączono do poszczególnych regionalnych batalionów commando.

Powstały przy nich także liczące około 30 zwiadowców plutony rozpoznawcze oraz 40-osobowe regionalne ośrodki Kontrterrorystyczne RCC (Regional CT Centers), stanowiące odpowiednik interagencyjnych komórek Fusion cell, ukierunkowanych na gromadzenie, przetwarzanie i analizowanie danych wywiadowczych z różnych źródeł oraz tworzenie mapy powiązań terrorystów w rejonie odpowiedzialności batalionu.

CTS uzyskała natomiast dostęp do sieci informacyjnej irackiej Narodowej Służby Wywiadu INIS i delegowała na stałe dwóch oficerów łącznikowych do Narodowego Centrum Wywiadowczego.

Liczebność ISOF na koniec pierwszej dekady XXI w. określono na 9230 ludzi, ale nie osiągnięto tego pułapu, choć i tak były to potężne siły – w 1. Brygadzie służyło w 2010 r. około 2800 żołnierzy, w drugiej ponad 1600, samo dowództwo CTC skupiało 915, a personel zwierzchniej CTS prawie 400.ISOF utrzymywały bardzo wysoki poziom wyszkolenia, ale były niedoinwestowane, brakowało im ludzi, śmigłowców i w zakresie C4ISR na szczeblu operacyjnym. Mimo to wykazywały najwyższą skuteczność spośród wszystkich jednostek i formacji w kraju.Irackie siły specjalne brały udział we wszystkich ważnych operacjach bojowych na terenie kraju, od ataku na matecznik Armii Mahdiego w bagdadzkim Sadr City pk. Iron Fury II w kwietniu 2004 r. i odbijania Faludży pk. Clean Sweep w sierpniu. Przeprowadzały zwłaszcza szturmy na tak wrażliwe miejsca, wykorzystywane jako ukrycia lub punkty ogniowe przez rebeliantów i terrorystów, jak meczety – w Samarze, Nadżafie, czy Ramadi – do których nie powinni wkraczać żołnierze koalicji, niebędący muzułmanami.

ISOF uczestniczyły z Amerykanami w rajdach na Tal Afar we wrześniu 2004 r., powstańczy obóz szkoleniowy nad Tartarem w marcu 2005 r. oraz wielu innych, uderzeniach na siedliska przeciwnika w Basrze i Mosulu, a także niezliczonych zatrzymaniach ważnych członków sił antyrządowych i komórek terrorystycznych, przechwytywaniu ich broni i składów materiałów wybuchowych, ratowaniu zakładników lub porwanych dla okupu, odnosząc sukcesy dzięki dobremu wyszkoleniu i planowaniu (często w bardzo krótkim czasie) z reguły przy minimalnych stratach własnych.
Tylko w pierwszym półroczu 2008 r. zaliczyli ponad sto misji bojowych, podczas których schwytali lub zlikwidowali powyżej 200 terrorystów i kryminalistów, w tym około 50 szczególnie groźnych.

Szacuje się, że od osiągnięcia gotowości operacyjnej przez pierwsze bataliony w 2004 r. do końca 2011, siły CTS wyeliminowały ponad 9000 niebezpiecznych osób.Wycofanie sił amerykańskich z Iraku w 2011 r. zrodziło obawy, że jakość ISOF może paść ofiarą odmiennej „kultury zarządzania” miejscowego etablishmentu wojskowego, jednostki specjalne będą mniej skuteczne bez wsparcia szkoleniowo-doradczego, informacyjnego i sił powietrznych Stanów Zjednoczonych.

Pomocy szkoleniowej oraz sprzętowej Amerykanie mogli nadal udzielać CTS za pośrednictwem Office of Security Cooperation-Iraq (OSC-I) przy ambasadzie w Bagdadzie, które skierowało do Akademii CTC oraz 1. Brygady 12 doradców, a później dodatkowy zespół z sił specjalnych USA i Jordanii. Ich mandat nie pozwalał jednak na asystowanie jednostkom CTS podczas misji bojowych, prowadzonych dawniej ramię w ramię.

Po wygaśnięciu w 2012 r. specjalnego funduszu ISFF (Iraq Security Forces Fund) zatwierdzonego przez Kongres USA pięć lat wcześniej, nie mogły one również liczyć na dofinansowanie na dotychczasowym poziomie. Mimo to ISOF utrzymały poziom zdolności bojowych – przykładowo, w ciągu pierwszych dziewięciu miesięcy 2013 r. zatrzymały około 700 terrorystów, tj. podobną liczbę jak podczas wspólnych działań z Amerykanami we wcześniejszych latach.

Co więcej, na polecenie premiera ze stycznia 2012 r. do wiosny następnego roku sformowano kolejną, 3. Brygadę, złożoną z nowych regionalnych batalionów commando w prowincjach Basra, Diwanija, Nadżaf, Majsan, Di Qar i Mutana, plus pododdziału rozpoznawczego oraz batalionu wsparcia. Dowództwo 2. Brygady przeniesiono do Mosulu, a łączne siły CTS doszły do 13 000.

Gdy w 2013 r. Irak stanął w obliczu nowego wroga w postaci tzw. Państwa Islamskiego, które szybko przejęło kontrolę nad znaczną częścią terytorium tego kraju, a konwencjonalne oddziały w Ramadi oraz Faludży poszły w rozsypkę lub się wycofały oddając pole wrogowi, ISOF znów okazały się najskuteczniejszą formacją zdolną stawić mu czoła.

Choć jednostki CTS były szkolone i wyposażone do szybkich, krótkotrwałych rajdów, a nie regularnych walk dużymi siłami, udało im się stosunkowo sprawnie oczyścić w czerwcu 2014 r. z ekstremistów miasto Anbar i jego okolice, m.in. uwalniając z ich rąk blisko tysiąc studentów wziętych jako zakładnicy na Uniwersytecie Al-Anbar, lecz gdy przekazali teren regularnym jednostkom, te znowu go porzuciły.

Marka ISOF sprawiła, że na 2014 r. zaplanowano powiększenie ich do stanu nawet 30–40 000 żołnierzy, co w praktyce było trudne do osiągnięcia z braku odpowiedniej liczby rekrutów, mocy szkoleniowych i funduszy. Powołano jednak podporządkowane CTS Połączone Dowództwo Operacji Specjalnych JSOC (Joint Special Operatins Command), z podległą mu bezpośrednio – dalsze nazwy raczej nie odzwierciedlają rzeczywistej wielkości, lecz ambitność planów – Brygadą Wsparcia, rozwiniętą z ISWCS 4. Brygadą Treningową (każdy z dotychczasowych kursów oddano w ręce jednego jej batalionu, dodatkowego batalionu szkolenia rozpoznawczego oraz batalionu szkolenia ogólnego) oraz batalionami dowodzenia, wywiadu, a w planach także łączności i ochrony przy sztabie JSOC.

1. Brygada z Bagdadu została powiększona do Dywizji złożonej z 2. batalionu ICTF, batalionu Recce oraz czterech Brygad Commando, utworzono bliźniaczą II Commando Division z dowództwem w Mosulu oraz rozpoczęto formowanie trzeciej Dywizji o numerze V, w Baszre.

Pierwsza przejęła po 1. Brygadzie przydomek „Golden Division”, choć oskarżenia o wybiórcze, stronnicze działania skierowane w przeciwników politycznych premiera oraz sunnicką mniejszość, popełnianie przy tym nadużyć władzy i zabójstw, przyniosło jej także mniej pochlebne miano „Dirty Division”.

Pozytywny image odzyskała po tym, jak użyto jej na szpicy sił rządowych mających wyprzeć ISIS z Iraku.

W czerwcu 2014 r. bojownicy Daesz zaskakująco łatwo rozbili dwie brygady irackie i przejęli władze nad potężnym Mosulem, sąsiadującym z bogatymi polami naftowymi, ogłaszając to miasto drugą stolica ich kalifatu. W październiku 2016 r. premier Haider Abadi nakazał armii odbicie tego miasta w największej ofensywie od czasu wyjścia z Iraku wojsk amerykańskich, z udziałem 30 000 żołnierzy irackich na czele ze „Złotą Dywizją”, w jej charakterystycznych czarnych mundurach i maskach, mających przerażać dżihadystów.

Irackie natarcie ze wschodu wspierały od północy oddziały kurdyjskie, a w organizacji i prowadzeniu opercji pomagali żołnierzez amerykańskich sił specjalnych, którzy w liczbie około 300 pojawili się znów w Iraku już kilka miesięcy wcześniej.

Doskonała reputacja bojowa ISOF oraz specjalizacja w walce w terenie zurbanizowanym i działaniach przeciwpartyzanckich sprawiła, że powierzono jej ataki na najtrudniejszych kierunkach, choć nie jest to formacja wyekwipowana do czołowych natarć na umocnionego przeciwnika oraz długotrwałych bojów, a obecność ludności cywilnej w mieście wykluczała efektywne wsparcie artyleryjskie i lotnicze na dużą skalę.

1 listopada 2016 r. Dywizja na swych czarnych HMMWV przebiła jednak stosunkowo sprawnie drogę w głąb miasta przez dzielnicę Gogjali, wchodząc jako pierwsza do twierdzy ISIS.

W nocy 10 listopada 2016 r. dżihadyści gwałtownym kontratakiem z udziałem terrorystów-samobójców, mimo znacznych strat własnych wyparli Irakijczyków, których konwencjonalne oddziały uległy panice. Według szefa CTS, gen. por. Abdela Ghani Asadi, jego siły specjalne zlikwidowały w tej walce blisko tysiąca ekstremistów, ale w tej sytuacji również musiała wycofać się poza obrzeża miasta, by w następnych dniach ponowić natarcie, przy mało skutecznym działaniu jednostek pancernych i piechoty z innych kierunków.

Walki na przełomie października i grudnia kosztowały Złotą Dywizję prawie 20-procentowe ubytki w szeregach, głównie od wybuchów ukrytych na kierunku jej działania IED, ataków Daesz przy użyciu dopancerzonych pojazdów wypełnionych materiałem wybuchowym oraz ognia snajperów.

7 stycznia 2017 r. oddziały CTS wyposażone w gogle noktowizyjne przeszły nocą skrycie rzekę Khosr, otaczający od wschodu Mosul dopływ Tygrysu i zaskakującym szturmem oczyściły lewy brzeg z oddziałów Daesz, wprowadzając znów do miasta siły irackie, w tym milicje szyickie i zmilitaryzowane jednostki policji federalnej.

Do pierwszych dni marca 2017 r. armia iracka wraz z siłami kurdyjskimi zdołała, kwartal po kwartale, przejąć kontrolę nad 2/3 miasta.

Czarne oddziały szturmowe ISOF kontynuowały oczyszczanie kolejnych dzielnic, aż do zachodnich przedmieści miasta, Al-AMil al-Oula. Jak zawsze, na pierwszej liniii.

Pierwsi żołnierze 36. batalionu komandosów ICDC otrzymali uzbrojenie po armii Saddama Hussajna, czyli radziecką lub jej kopie wyprodukowane w innych krajach, w tym w samym Iraku, przede wszystkim 7,62 mm kbk AK, rkm PK na amunicję 7,62 mm x 54R i ręczne granatniki przeciwpancerne RPG-7 kalibru 49 mm.

Początkowo nosili mundury w ostatnim zaprojektowanym w Iraku przed inwazją kamuflażu z charakterystycznymi małymi brązowymi i oliwkowymi plamkami, od których przylgnęła do niego mało sympatyczna nazwa „krosty”, wkrótce zastąpione przez produkowane przez litewską firmę Tuma j.s.c. z Wilna, pokryte również niespotykanym w innych formacjach putsynnym makrowzorem, a do tego bordowe berety, jak iraccy komandosi z ubiegłych lat, rzadziej czarne.

Takie same mundury otrzymał batalion kontrterrorystyczny, który jednak został od razu wyposażony w uzbrojenie zbliżone do partnerów z sił specjalnych USA – a w ślad za ICTF takie samo trafiło do 36. batalionu commando. Większość została dostarczona przez stronę amerykańską, która tylko z 237 milionów dolarów wydanych na potrzeby irackich formacji z zatwierdzonego przez Kongres funduszu ISFF (Iraq Security Forces Fund) przekazała na rzecz ISOF 52 mln USD.

Podstawową bronią żołnierzy irackich sił specjalnych stały się odpowiedniki popularnych kbk samoczynno-samopowtarzalnych M4 na amunicję 5,56 mm x 45 NATO, przede wszystkim dwóch typów o przystępnych cenach: LAR-15 firmy Rock River Arms z Colna w stanie Illinois i SIG Sauer M400 (11.5 SWAT SBR).

  • Pierwszy z przełącznikiem rodzaju ognia z ogranicznikiem umożliwiającym strzelanie także seriami trzystrzałowymi, z lufą długości 14,5 cala oraz standardowym polimerowym łożem rodziny M16A2, często zastępowanym chińskimi kopiami aluminiowego systemu Daniel Defense Rail 7.0 „Omega” z czterema uniwersalnymi szynami Mil-Std-1913 Picatinny-Weaver do mocowania dodatkowych akcesoriów.
  • Drugi z krótką lufą 11,5-calową, takim samym łożem szynowym, ale w odróżnieniu od najczęściej oferowanych, nie z firmowym chwytem pistoletowym SIG-a, lecz standardowym z M16A2, czasem z kolbą zmienioną na wzór SOPMOD.

M400 był wygodniejszy podczas operowania w ciasnych przestrzeniach, ale silny płomień wylotowy i nieco mniejsza celność z krótkiej lufy sprawiały, że operatorzy ISOF chętniej posługiwali się LAR-15.

Do arsenału jednostek CTS trafiły w mniejszej liczbie również inne „klony” kbk serii AR (ochroniarze głównych dowódców ISOF używają np. kanadyjskich NEA-15 PDW CCS z bardzo krótką lufą 7,5 cala i kolbą wysuwaną, na ostatniej stronie artykułu w rękach irackiego komandosa subkbk Bushmaster Carbon-15 z komorą zamkową z włókna węglowego), a także nieliczne subkbk Colt Commando M633 oraz pełnowymiarowe kbk M16A2.

Broń długa wyposażona jest zazwyczaj w celowniki kolimatorowe Aimpoint CompM2, CompM4 lub holograficzne HWS EOTech 512, czasem komercyjne celowniki optyczne, z reguły również w moduły celownicze ze wskaźnikiem laserowym (AN/PEQ-2 i AN/PEQ-15 ATPIAL lub komercyjne Steiner DBAL-D2 Dual Beam Aiming Laser) oraz oświetlenie taktyczne (SureFire M910A Vertical Foregrip, SureFire M951 Combat Light Tactical Weapon Flashlight lub inne, także osadzone w izraelskim chwycie dodatkowym CAA FGA – Flashlight Grip Adaptor).

Wszelkiego typu akcesoria do broni, nawet mające mało profesjonalny charakter, są bardzo lubiane przez irackich żołnierzy, którzy starają się za ich pomocą nadać swej broni jak najbardziej zaawansowany wygląd. Stąd liczne chwyty dodatkowe, dwójnogi, nietypowe kolby itp., najczęściej z oferty tanich wytwórni z Chin czy Turcji, przeznaczone do airsoftowych replik – zarówno ze względu na ich cenę, jak i trudniejszy dostęp do produktów renomowanych firm.

Dla ISOF kupiono również partię południowokoreańskich 5,56 mm kbk S&T Motiv K2C, czyli zmodernizowane K2 z krótszą lufą i kolbą jak w M4, które nie zdobyły jednak uznania w większości jednostek CTS.

W rękach irackich komandosów można sporadycznie zobaczyć także chorwackie 5,56 mm VHS-2 w układzie bull-pup, ale nie zostały one zakupione bezpośrednio do ISOF – trafiły przede wszystkim na wyposażenie jednostek specjalnych msw (ERU, obecna RRB).

Snajperzy posługują się amerykańskimi karabinami samopowtarzalnymi M14 EBR I KAC SR-25 Mk 11, powtarzalnymi Remington M24 SWS, a od niedawna powtarzalnymi K14 koreańskiej S&T Motiv i bardzo precyzyjnymi rosyjskimi Orsis T-5000 – wszystkie na amunicję 7,62 mm x 51 NATO (.308 Winchester).

W 2014 r. pojawiły sie zdjęcia irackich komandosów z wielkokalibrowymi karabinami AM50 na naboje .50 BMG, czyli irańskimi kopiami austriackiego Steyra HS .50 – zdobycznymi, przejętymi od wspieranych przez Iran sunnickich milicji lub pochodzącymi z zakupu broni lekkiej za 195 mln USD, jaki miał dokonać Irak od swego sąsiada.

Broń maszynowa to 5,56 mm M249 we wszystkich wersjach z kolbami stałymi i składanymi, także SPW oraz Minimi 7,62 na silniejszą amunicję 7,62 mm NATO, 7,62 mm M240B i nieliczne PK/PKM, jako broń pokładowa HMMWV obok .50 M2 HB i 40 mm granatników maszynowych Saco Mk 19 AGL.

Podstawową bronią krótką w uzbrojeniu ISOF są chorwackie pistolety firmy HS Produkt na naboje 9 mm Parabellum i .45 ACP (HS-9 i HS-45 – „SPECIAL OPS” nr 5/2016) oraz nabywane prywatnie inne modele, głównie 9 mm Glock 17 i 19, Beretty M92 i M9 („SPECIAL OPS” nr 6/2015), czasem tańsze stare irackie Tariq, przenoszone w różnego typu kaburach (Black Hawk!, Serpa, Safariland, Fobus itp.).

Do tego dochodzą nieliczne strzelby gładkolufowe kalibru 12 i podwieszane do kbk granatniki M203. Podczas regularnych walk komandosi wykorzystują również rgppanc RPG-7, czasem jednorazowe AT4.

Wyróżnikiem jednostek ISOF jest czarne umundurowanie (m.in. w nowoczesnym kroju a la Crye Precision G3 Combat), choć takowe noszone jest także przez niektórych członków ERU/RRB i policyjnych zespołów SWAT, a w jednostkach CTS rozpowszechnione są także mundury w zimowej odmianie chińskiego kamuflażu PLA Typ 07 „arid” (patrz s. 17), sporadycznie amerykańskim Woodland, MultiCam, Desert Tiger Stripe.

Oprządzenie to kamizelki zintegrowane oraz „nośniki płyt” w kolorze piaskowym, zielonym i czasem kamuflażu MultiCam z licznymi kieszeniami na magazynki, zabierane w liczbie bliskiej 10, przede wszystkim: Diamondback Tactical Modular Tactical Assault Carrier oraz Tactical’s Battle Lab Advanced Warrior FAPC (Fast Attack Plate Carrier), BAE Systems Eclipse Performance RBAV-SF, RBV Predator, Interceptor, jak również lokalnie produkowane kopie i odmiany, np. firmy Mushriqui Consulting LLC.

Duża liczba przenoszonych magazynków, podobnie jak rzadkie używanie bukłaków plecowych na wodę wynika z tego, że ISOF wykonywały do niedawna z reguły krótkotrwałe działania i operowały z pojazdów, które przewoziły zapasy

W skład obowiązkowego wyposażenia ochronnego wchodzą też aramidowe hełmy balistyczne, najczęściej w kolorze czarnym lub samodzielnie nanoszonym wzorem kamuflażowym za pomocą farb w sprayu, początkowo PASGT „Fritz” i brytyjskie RBR Combat, a obecnie takie jak ACH (Army Combat Helmet), MICH (Modular Integrated Communications Helmet) oraz dostosowane do warunków działania CVC DH-132b „Tanker”, ostatnio także bliżej nieokreślone lekkie hełmy w typie FAST Ops-Core (oryginalne, chińskie kopie lub inne, o zbliżonej formie czerepu i fasunku). Sa one wyposażane w boczne szyny typu Ops-Core ACH ARCS lub ich repliki, na których mocowane są np. latarki SureFire HL1-A, sygnalizatory stroboskopowe ACR MS-2000.

Część ma z przodu montaże dla gogli noktowizyjnych, np. Norotos Universal Shroud, a podczas działań nocnych podstawowe typy takiego sprzętu na wyposażeniu ISOF to amerykańskie AN/PVS-14 i dawniej AN/PVS-7 NVD.

Łączność zapewniają komercyjne radiostacje doręczne VHF/UHF, głównie Vastone V180, BDXI Beidou BDX-218, Hytera PD-782 lub Motorola MTP850, uzupełniane amerykańskimi AN/PRC-152 Multiband Handheld radio, najczęściej z nagłownym zestawem słuchawkowo-mikrofonowym Harris Lightweight Headset.

W pojazdach żołnierze ISOF dysponują radiostacjami Falcon III AN/VRC-110, a także odbiornikami AN/PSN-13 Defense Advanced GPS.

Jeśli chodzi o same środki transportu, to siły CTS są typowymi oddziałami zmotoryzowanymi, którym dużą mobilność zapewniają dostarczone przez Amerykanów po dokonaniu odpowiednich do działań irackich sił specjalnych modyfikacjach, samochody terenowe M1114/1151/1165 High Mobility Multi-purpose Wheeled Vehicles (tylko w pierwszych latach 450 sztuk za 3,8 mln USD). Większość ma odkrytą skrzynię ładunkową, dodatkowe opancerzenie niektórych stref, obrotowe montaże dla karabinów maszynowych i przewozi do 14 osób. Dawniej w kamuflażu pustynnym, obecnie w większości w „firmowym” czarnym kolorze ISOF z oznaczeniami formacji, w nowszych, mocniej zabezpieczonych balistycznie odmianach (modele 1151A1B1/1165A1B1).

Uzupełnia je flota co najmniej 160 nieoznakowanych, cywilnych samochodów osobowych i terenowych różnych marek, wykorzystywanych głównie przez pododdziały rozpoznawcze podczas skrytych działań operacyjnych w środowisku cywilnym.

W związku z intensywnym udziałem w szeroko zakrojonych operacjach COIN, jednostki ISOF otrzymały też pojazdy MRAP (m.in. Caiman Multi-Terrain Vehicle firmy BAE Systems) o podwyższonej odporności na eksplozje IED lub min.

Galeria zdjęć

Tytuł
przejdź do galerii

Komentarze

Powiązane

Redakcja Cenna współpraca Trening WZD MOSG z Finami

Cenna współpraca Trening WZD MOSG z Finami Cenna współpraca Trening WZD MOSG z Finami

Grupa funkcjonariuszy Wydziału Zabezpieczenia Działań Morskiego Oddziału Straży Granicznej od 28 września do 4 października 2014 roku przebywała w Finlandii. Na zaproszenie Jednostki Specjalnej Fińskiej...

Grupa funkcjonariuszy Wydziału Zabezpieczenia Działań Morskiego Oddziału Straży Granicznej od 28 września do 4 października 2014 roku przebywała w Finlandii. Na zaproszenie Jednostki Specjalnej Fińskiej Straży Granicznej Regionu Zatoki Fińskiej (Suomenlahden Valmiusjoukkue Merivartiosto) uczestniczyła w szkoleniu z udziałem żołnierzy Specjalnej Jednostki Fińskiej Marynarki Wojennej ETO (Erikoistoimintaosasto).

Ireneusz Chloupek 10-lecie WR KSP

10-lecie WR KSP 10-lecie WR KSP

1 stycznia 2005 r. Komendant Stołeczny owołał do życia w pionie kryminalnym warszawskiej policji nową jednostkę specjalnądo wsparcia innych jego komórek na najbardziej niebezpiecznych odcinkach walki z...

1 stycznia 2005 r. Komendant Stołeczny owołał do życia w pionie kryminalnym warszawskiej policji nową jednostkę specjalnądo wsparcia innych jego komórek na najbardziej niebezpiecznych odcinkach walki z przestępczością - Wydział Realizacyjny KSP. W ciągu następnych 10 lat należał on do najaktywniejszych bojowo policyjnych pododdziałów specjalnych w kraju, zdobywając podczas kolejnych „realizacji” bogate doświadczenie i wypracowując własną „tożsamość taktyczną”.

Ireneusz Chloupek KJK Komandosi Fiordów

KJK Komandosi Fiordów KJK Komandosi Fiordów

Położona na północnej flance NATO Norwegia, mimo mierzącej ponad 80 000 km linii brzegowej (wraz z wyspami), jeszcze do niedawna nie posiadała w swych siłach zbrojnych wyspecjalizowanej formacji morskodesantowej....

Położona na północnej flance NATO Norwegia, mimo mierzącej ponad 80 000 km linii brzegowej (wraz z wyspami), jeszcze do niedawna nie posiadała w swych siłach zbrojnych wyspecjalizowanej formacji morskodesantowej. Do ofensywnych działań od strony morza przygotowany był jedynie mały pododdział dywersyjny płetwonurków bojowych marynarki wojennej MJK, defensywne zaś pozostawały domeną artylerii nabrzeżnej. Dopiero w 2001 r., w ramach reorganizacji marynarki, powołano w jej strukturze rozpoznawczo-uderzeniową...

SPECIAL OPS SPECIAL OPS patronem medialnym Mistrzostw Polski Jednostek Specjalnych w Dyscyplinach Wytrzymałościowo-Siłowych

SPECIAL OPS patronem medialnym Mistrzostw Polski Jednostek Specjalnych w Dyscyplinach Wytrzymałościowo-Siłowych SPECIAL OPS patronem medialnym Mistrzostw Polski Jednostek Specjalnych w Dyscyplinach Wytrzymałościowo-Siłowych

11 czerwca br. w Centrum Szkolenia Policji Legionowo ruszają Mistrzostwa Polski Jednostek Specjalnych w Dyscyplinach Wytrzymałościowo-Siłowych. To pierwsza tego typu impreza w Polsce organizowana na tak...

11 czerwca br. w Centrum Szkolenia Policji Legionowo ruszają Mistrzostwa Polski Jednostek Specjalnych w Dyscyplinach Wytrzymałościowo-Siłowych. To pierwsza tego typu impreza w Polsce organizowana na tak szeroką skalę. Została wpisana do kalendarza wydarzeń sportowych pod patronatem Komendanta Głównego Policji na rok 2015.

Ireneusz Chloupek KOBRA SAT KWP w Lublinie

KOBRA SAT KWP w Lublinie KOBRA SAT KWP w Lublinie

W 2003 r. w strukturze lubelskiej policji utworzono własną Sekcję Antyterrorystyczną (SAT KWP) – jedną z siedmiu nowych jednostek tego typu w Polsce, sformowanych w komendach wojewódzkich, które nie dysponowały...

W 2003 r. w strukturze lubelskiej policji utworzono własną Sekcję Antyterrorystyczną (SAT KWP) – jedną z siedmiu nowych jednostek tego typu w Polsce, sformowanych w komendach wojewódzkich, które nie dysponowały Samodzielnym Pododdziałem Antyterrorystycznym. W Lublinie rozwinięto ją z funkcjonującej tam już od kilku lat, nieetatowej Sekcji Specjalnej.

SPECIAL OPS 25 lat GROM

25 lat GROM 25 lat GROM

Czerwiec 2015 r. to dla nas czas szczególny. To miesiąc, w którym jedna z najlepszych światowych, a także polskich jednostek specjalnych obchodzi swoje święto – ćwierćwiecze istnienia. Z okazji 25. rocznicy...

Czerwiec 2015 r. to dla nas czas szczególny. To miesiąc, w którym jedna z najlepszych światowych, a także polskich jednostek specjalnych obchodzi swoje święto – ćwierćwiecze istnienia. Z okazji 25. rocznicy powstania Jednostki Wojskowej GROM redakcja SPECIAL OPS przygotowała wydanie specjalne SPECIAL OPS EXTRA.

Mateusz J. Multarzyński Polsko-fińskie szkolenie pododdziałów specjalnych

Polsko-fińskie szkolenie pododdziałów specjalnych Polsko-fińskie szkolenie pododdziałów specjalnych

Szkolenie pododdziałów specjalnych Morskiego Oddziału Straży Granicznej oraz morskiego oddziału SG Finlandii Zatoki Fińskiej przeprowadzono w dniach 30 maja do 6 czerwca. Funkcjonariusze trenowali na ulicach...

Szkolenie pododdziałów specjalnych Morskiego Oddziału Straży Granicznej oraz morskiego oddziału SG Finlandii Zatoki Fińskiej przeprowadzono w dniach 30 maja do 6 czerwca. Funkcjonariusze trenowali na ulicach Trójmiasta, Lotnisku w Pruszczu Gdańskim, na strzelnicy oraz Zatoce Gdańskiej z udziałem śmigłowca Straży Granicznej oraz najnowszego patrolowca Fińskiej Straży Granicznej "Turva", który specjalnie przypłynął w piątek do Kaszubskiego Dywizjonu Straży Granicznej.

Ireneusz Chloupek Ratownicy

Ratownicy Ratownicy

Przechodzą zaawansowane szkolenie spadochronowe, nurkowe i surwiwalowe oraz trudny trening fizyczny. Działają w niewielkich zespołach, w najtrudniejszych warunkach, często na tyłach wroga i ramię w ramię...

Przechodzą zaawansowane szkolenie spadochronowe, nurkowe i surwiwalowe oraz trudny trening fizyczny. Działają w niewielkich zespołach, w najtrudniejszych warunkach, często na tyłach wroga i ramię w ramię z operatorami najlepszych jednostek specjalnych amerykańskich sił zbrojnych. W odróżnieniu od nich zasadniczym celem US Air Force Pararescue jest jednak ratowanie życia towarzyszy broni oraz poszukiwanie i odzyskiwanie utraconego personelu (ang. Personnel Recovery), któremu grozi niebezpieczeństwo...

Ireneusz Chloupek Zespół Interwencji Specjalnych

Zespół Interwencji Specjalnych Zespół Interwencji Specjalnych

Publikacja opisuje genezę i rys historyczny Zespołu Interwencji Specjalnych zajmującym się m.in. kontrolą ruchu granicznego, jego zadania oraz dzień powszedni jego członków.

Publikacja opisuje genezę i rys historyczny Zespołu Interwencji Specjalnych zajmującym się m.in. kontrolą ruchu granicznego, jego zadania oraz dzień powszedni jego członków.

Ireneusz Chloupek FUERZAS COMANDO 2015

FUERZAS COMANDO 2015 FUERZAS COMANDO 2015

23 lipca 2015 r. podczas uroczystej ceremonii w bazie gwatemalskich sił specjalnych w Poptún, ogłoszono wyniki kolejnych, już XI zawodów „Competencia Fuerzas Comando”. W rywalizacji o tytuł najlepszych...

23 lipca 2015 r. podczas uroczystej ceremonii w bazie gwatemalskich sił specjalnych w Poptún, ogłoszono wyniki kolejnych, już XI zawodów „Competencia Fuerzas Comando”. W rywalizacji o tytuł najlepszych operatorów i snajperów rozgrywanej między reprezentacjami sił specjalnych większości państw Ameryki Południowej, Środkowej i Północnej po raz siódmy zwycięzcami zostali kolumbijscy kontrterroryści z jednostki AFEAU.

Dariusz Materniak Siły Operacji Specjalnych Ukrainy

Siły Operacji Specjalnych Ukrainy Siły Operacji Specjalnych Ukrainy

Jest to niezwykle interesujący artykuł przybliżający Czytelnikowi ogólne wiadomości o systemie organizacji służb wojskowych na Ukrainie. Autor zawarł w nim podstawową wiedzę o wybranych formacjach wojskowych...

Jest to niezwykle interesujący artykuł przybliżający Czytelnikowi ogólne wiadomości o systemie organizacji służb wojskowych na Ukrainie. Autor zawarł w nim podstawową wiedzę o wybranych formacjach wojskowych ilustrując ją unikalnym materiałem fotograficznym.

Ireneusz Chloupek BT DELTA

BT DELTA BT DELTA

W artykule opisano genezę powstania norweskich sił kontrterrorystycznych Beredskapstroppen, które w policyjnym systemie łączności radiowej otrzymały przydomek Delta. Autor przedstawiając tę jednostkę m....

W artykule opisano genezę powstania norweskich sił kontrterrorystycznych Beredskapstroppen, które w policyjnym systemie łączności radiowej otrzymały przydomek Delta. Autor przedstawiając tę jednostkę m. in. przywołuje najbardziej spektakularne jej akcje, w tym szczegóły obławy na Andersa Brevika.

Ireneusz Chloupek Karpacki WZD

Karpacki WZD Karpacki WZD

Straż Graniczna – jako formacja odpowiedzialna nie tylko za ochronę granic Polski, ale i bardzo ważnego odcinka zewnętrznej granicy Unii Europejskiej, w tym zwalczanie naruszającej je przestępczości zorganizowanej...

Straż Graniczna – jako formacja odpowiedzialna nie tylko za ochronę granic Polski, ale i bardzo ważnego odcinka zewnętrznej granicy Unii Europejskiej, w tym zwalczanie naruszającej je przestępczości zorganizowanej na terenie całego kraju – dostosowując swe struktury i formy działania do jak najskuteczniejszego wypełniania nałożonych na nią zadań, powołała do życia w swych szeregach pododdziały specjalne do wykonywania najbardziej niebezpiecznych zadań, znane jako Wydziały Zabezpieczenia Działań....

Ireneusz Chloupek Det A, Berlin

Det A, Berlin Det A, Berlin

Siły specjalne US Army to temat stosunkowo dokładnie znany i opisywany w wielu źródłach, gdyż nigdy nie ukrywały większości informacji o swych strukturach, zadaniach, szkoleniu, uzbrojeniu i wyposażeniu,...

Siły specjalne US Army to temat stosunkowo dokładnie znany i opisywany w wielu źródłach, gdyż nigdy nie ukrywały większości informacji o swych strukturach, zadaniach, szkoleniu, uzbrojeniu i wyposażeniu, wiedząc, że tak naprawdę nie ma to istotnego wpływu na tzw. bezpieczeństwo operacyjne oraz skuteczność konkretnych misji. W ich historii była jednak jednostka jeszcze do niedawna otoczona tak ścisłą tajemnicą, że o jej funkcjonowaniu wiedział mało kto spoza tej formacji.

Ireneusz Chloupek Brygada OZ

Brygada OZ Brygada OZ

Publikacja przedstawia Brygadę OZ, jednostkę militarną armii izraelskiej. Autor scharakteryzował jednostki podlegające jej dowództwu, opisał cykle szkoleń, wymagania bojowe i ważniejsze sukcesy bojowe.

Publikacja przedstawia Brygadę OZ, jednostkę militarną armii izraelskiej. Autor scharakteryzował jednostki podlegające jej dowództwu, opisał cykle szkoleń, wymagania bojowe i ważniejsze sukcesy bojowe.

Ireneusz Chloupek Komandosi bez państwa

Komandosi bez państwa Komandosi bez państwa

Artykuł zapoznaje Czytelnika z unikalną wiedzą dotyczącą organizacji sił militarnych Kurdystanu, który na mapie politycznej świata nie istnieje jako państwo.

Artykuł zapoznaje Czytelnika z unikalną wiedzą dotyczącą organizacji sił militarnych Kurdystanu, który na mapie politycznej świata nie istnieje jako państwo.

Ireneusz Chloupek Wydział Ochrony OSŻW

Wydział Ochrony OSŻW Wydział Ochrony OSŻW

Autor przedstawił genezę powstania i codzienne działania Wydziału Ochrony warszawskiego Oddziału Specjalnego Żandarmerii Wojskowej mającego na celu zapewnienie bezpieczeństwa najważniejszych osób w MON,...

Autor przedstawił genezę powstania i codzienne działania Wydziału Ochrony warszawskiego Oddziału Specjalnego Żandarmerii Wojskowej mającego na celu zapewnienie bezpieczeństwa najważniejszych osób w MON, innych osobistości państwowych oraz odwiedzających Polskę zagranicznych delegacji wojskowych i nie tylko.

Ireneusz Chloupek Jagdkommando

Jagdkommando Jagdkommando

Publikacja przedstawia rys historyczny austriackich sił specjalnych Bundesheer - Jagdkommando. Poznajemy ich struktury, system rekrutacji, wyposażenie indywidualne, uzbrojenie... Całość ilustruje bogaty...

Publikacja przedstawia rys historyczny austriackich sił specjalnych Bundesheer - Jagdkommando. Poznajemy ich struktury, system rekrutacji, wyposażenie indywidualne, uzbrojenie... Całość ilustruje bogaty materiał zdjęciowy.

Ireneusz Chloupek BOA KGP po „czterdziestce”

BOA KGP po „czterdziestce” BOA KGP po „czterdziestce”

40 lat temu sformowano w Polsce pierwszą grupę specjalną o charakterze antyterrorystycznym, której obecnym następcą, po latach zmian nazw, podporządkowania i organizacyjnych, jest od 2008 r. Biuro Operacji...

40 lat temu sformowano w Polsce pierwszą grupę specjalną o charakterze antyterrorystycznym, której obecnym następcą, po latach zmian nazw, podporządkowania i organizacyjnych, jest od 2008 r. Biuro Operacji Antyterrorystycznych Komendy Głównej Policji (obecnie Centralny Pododdział Kontrterrorystyczny Policji BOA) - jedna z najstarszych tego typu policyjnych jednostek sił specjalnych do walki z terroryzmem w Europie.

Ireneusz Chloupek K-Komando

K-Komando K-Komando

Wśród jednostek interwencyjnych Unii Europejskiej zrzeszonych w grupie zadaniowej „Atlas”, estońska K-Komando nie należy ani do najbardziej znanych, ani tak rozbudowanych jak te z największych państw naszego...

Wśród jednostek interwencyjnych Unii Europejskiej zrzeszonych w grupie zadaniowej „Atlas”, estońska K-Komando nie należy ani do najbardziej znanych, ani tak rozbudowanych jak te z największych państw naszego kontynentu, o znacznie dłuższych tradycjach. Mniejsza, proporcjonalnie do wielkości terytorium oraz populacji swego kraju, nie ustępuje jednak unijnym partnerom poziomem profesjonalnego przygotowania do zadań stawianych przed policyjnymi oddziałami kontrterrorystycznymi i posiada spore doświadczenie...

Błażej Bierczyński Oblicza polskich specjalsów - wystawa pamiątek i fotografii „Polskie Wojska Specjalne”

Oblicza polskich specjalsów - wystawa pamiątek i fotografii „Polskie Wojska Specjalne” Oblicza polskich specjalsów - wystawa pamiątek i fotografii „Polskie Wojska Specjalne”

Bohaterowie, elita, twardziele, autorytety w zakresie umiejętności, ale i reprezentowanych wartości, spadkobiercy szlachetnych tradycji, synowie, mężowie, ojcowie i bracia. Koledzy i towarzysze broni....

Bohaterowie, elita, twardziele, autorytety w zakresie umiejętności, ale i reprezentowanych wartości, spadkobiercy szlachetnych tradycji, synowie, mężowie, ojcowie i bracia. Koledzy i towarzysze broni. Zwykli-niezwykli ludzie. Te określenia to tylko część z „twarzy” żołnierzy Polskich Wojsk Specjalnych. Przedstawienia bliżej owianych aurą tajemniczości (także ze względu na wojskowe operacyjne bezpieczeństwo) wojowników podjęła się Agata Ring z Centrum Weterana Działań Poza Granicami Państwa, która...

Ireneusz Chloupek Guerrilleros MOE - hiszpańskie jednostki specjalne

Guerrilleros MOE - hiszpańskie jednostki specjalne Guerrilleros MOE - hiszpańskie jednostki specjalne

20 lat temu, w ramach planu NORTE (Nueva Organización del Ejército de Tierra) w armii hiszpańskiej powołano do życia 6 października 1997 r. nowe Dowództwo Operacji Specjalnych MOE (Mando de Operaciones...

20 lat temu, w ramach planu NORTE (Nueva Organización del Ejército de Tierra) w armii hiszpańskiej powołano do życia 6 października 1997 r. nowe Dowództwo Operacji Specjalnych MOE (Mando de Operaciones Especiales), któremu podporządkowano wszystkie jednostki specjalne wojsk lądowych. Oznaczało to początek nowej ery w już wtedy 40-letniej historii współczesnych „guerrilleros”, jak w tym kraju tradycyjnie nazywa się komandosów.

Mateusz J. Multarzyński Zostań komandosem!

Zostań komandosem! Zostań komandosem!

Zgodnie z Decyzją nr 143/MON Ministra Obrony narodowej Antoniego Macierewicza, opublikowaną 14 lipca br. w Dzienniku Urzędowym MON, uruchomiony został nabór na szkolenie kandydatów na żołnierzy Wojsk Specjalnych....

Zgodnie z Decyzją nr 143/MON Ministra Obrony narodowej Antoniego Macierewicza, opublikowaną 14 lipca br. w Dzienniku Urzędowym MON, uruchomiony został nabór na szkolenie kandydatów na żołnierzy Wojsk Specjalnych. Do Ośrodka Szkolenia Wojsk Specjalnych działającego w Jednostce Wojskowej Komandosów w Lublińcu na półroczny kurs „Jata” przyjętych zostanie 30 osób niebędących żołnierzami Sił Zbrojnych RP lub funkcjonariuszami służb mundurowych. Wnioski o przyjęcie na szkolenie można składać do 30 września.

Ireneusz Chloupek US COAST GUARD DSF

US COAST GUARD DSF US COAST GUARD DSF

Amerykańska Straż Wybrzeża USCG (United States Coast Guard) nawet w samych Stanach Zjednoczonych kojarzona jest głównie z misjami poszukiwawczo-ratowniczymi na wodach przybrzeżnych oraz ich patrolowaniem...

Amerykańska Straż Wybrzeża USCG (United States Coast Guard) nawet w samych Stanach Zjednoczonych kojarzona jest głównie z misjami poszukiwawczo-ratowniczymi na wodach przybrzeżnych oraz ich patrolowaniem w ramach antyprzemytniczego zabezpieczania morskich granic USA i ochrony środowiska. Tymczasem, jako jeden z pięciu rodzajów sił zbrojnych tego państwa podporządkowany Departamentowi Bezpieczeństwa Krajowego DHS (Department of Homeland Security), łączy ona funkcje cywilne i wojskowe, w obu przypadkach...

Najnowsze produkty i technologie

Dariusz Leżała, Transactor Security Sp. z o.o. Przenośne systemy rentgenowskie w rozpoznaniu zagrożeń CBRN-E

Przenośne systemy rentgenowskie w rozpoznaniu zagrożeń CBRN-E Przenośne systemy rentgenowskie w rozpoznaniu zagrożeń CBRN-E

Rozpoznanie i neutralizacja zagrożeń CBRN-E, do których zaliczamy zagrożenia chemiczne, biologiczne, radiologiczne, nuklearne oraz zagrożenia związane z materiałami i urządzeniami wybuchowymi, wymaga ciągłego...

Rozpoznanie i neutralizacja zagrożeń CBRN-E, do których zaliczamy zagrożenia chemiczne, biologiczne, radiologiczne, nuklearne oraz zagrożenia związane z materiałami i urządzeniami wybuchowymi, wymaga ciągłego rozwoju sprzętu specjalistycznego umożliwiającego ich ujawnienie i identyfikację. Naprzeciw tym wymogom wychodzi firma Transactor Security Sp. z o.o., która w ofercie ma najnowsze rozwiązania sprzętowe firm VIDISCO Ltd. oraz Viken Detection.

Militaria.pl Potrzebny medyk! - taktyczne wyposażenie medyczne

Potrzebny medyk! - taktyczne wyposażenie medyczne Potrzebny medyk! - taktyczne wyposażenie medyczne

Wyposażenie medyczne w służbach mundurowych to kluczowy element ekwipunku taktycznego. Wyposażenie to obejmuje szeroki zakres narzędzi, sprzętu i środków, które służą do udzielenia pierwszej pomocy w warunkach...

Wyposażenie medyczne w służbach mundurowych to kluczowy element ekwipunku taktycznego. Wyposażenie to obejmuje szeroki zakres narzędzi, sprzętu i środków, które służą do udzielenia pierwszej pomocy w warunkach polowych, w tym także podczas sytuacji kryzysowych czy akcji ratunkowych. Bardzo ważne jest to, aby taktyczne wyposażenie medyczne było łatwe w transporcie i szybkie w użyciu. W tym artykule omawiamy najpotrzebniejsze wyposażenie medyczne, które warto mieć przy sobie.

Ha3o Okulary taktyczne najnowszej generacji Revision Military w technologii I-VIS

Okulary taktyczne najnowszej generacji Revision Military w technologii I-VIS Okulary taktyczne najnowszej generacji Revision Military w technologii I-VIS

Współcześnie wszechstronnie używane okulary taktyczne mają za zadanie chronić oczy operatora, jak również pozwolić na dokładną i precyzyjną obserwację otoczenia. Od ich jakości oraz możliwości dostosowania...

Współcześnie wszechstronnie używane okulary taktyczne mają za zadanie chronić oczy operatora, jak również pozwolić na dokładną i precyzyjną obserwację otoczenia. Od ich jakości oraz możliwości dostosowania do warunków zależy jakość obserwacji przekładająca się na bezpieczeństwo indywidualne oraz powodzenie całego wykonanego zadania. I choć wydawać by się mogło, że obecne rozwiązania w zakresie optyki taktycznej oferują bardzo wiele, to okazuje się, że w tej materii można pójść jeszcze o krok dalej,...

Militaria.pl Ekwipunek na wyprawę - czyli co zabrać na survival i bushraft

Ekwipunek na wyprawę - czyli co zabrać na survival i bushraft Ekwipunek na wyprawę - czyli co zabrać na survival i bushraft

Odpowiednio skompletowany ekwipunek to podstawa bezpieczeństwa i komfortu podczas survivalu czy bushraftu. Przekłada się on na skuteczność i satysfakcję z doświadczenia. Zarówno wytrawni weterani, jak...

Odpowiednio skompletowany ekwipunek to podstawa bezpieczeństwa i komfortu podczas survivalu czy bushraftu. Przekłada się on na skuteczność i satysfakcję z doświadczenia. Zarówno wytrawni weterani, jak i początkujący entuzjaści survivalu i bushcraftu docenią znaczenie starannie dobranego zestawu niezbędnych przedmiotów.

Griffin Group Defence Nowe funkcje w termowizyjnych urządzeniach obserwacyjnych

Nowe funkcje w termowizyjnych urządzeniach obserwacyjnych Nowe funkcje w termowizyjnych urządzeniach obserwacyjnych

Firma Griffin Group Defence posiada w swojej ofercie najwyższej klasy doręczne urządzenia termowizyjne, które umożliwiają obserwację w warunkach dziennych jak i nocnych. Dzięki wykorzystaniu termowizji,...

Firma Griffin Group Defence posiada w swojej ofercie najwyższej klasy doręczne urządzenia termowizyjne, które umożliwiają obserwację w warunkach dziennych jak i nocnych. Dzięki wykorzystaniu termowizji, pozwalają one na wykrycie nawet mało widocznych celów - w kamuflażu lub w otoczeniu, które utrudnia rozpoznanie.

Patryk Kościński Buty Wojskowe Prabos Grizzly 933 – zimowy test użytkowania

Buty Wojskowe Prabos Grizzly 933 – zimowy test użytkowania Buty Wojskowe Prabos Grizzly 933 – zimowy test użytkowania

Jak podaje producent, firma Prabos - Grizzly 933 to wytrzymałe zimowe buty wojskowe, skonstruowane z myślą o użyciu w skrajnie mroźnych warunkach. Przeznaczone są dla osób, które potrzebują wytrzymałego...

Jak podaje producent, firma Prabos - Grizzly 933 to wytrzymałe zimowe buty wojskowe, skonstruowane z myślą o użyciu w skrajnie mroźnych warunkach. Przeznaczone są dla osób, które potrzebują wytrzymałego i ciepłego obuwia na zimę. Polecane są dla żołnierzy, pracowników leśnych, służb mundurowych oraz osób, które lubią aktywnie spędzać czas na świeżym powietrzu w zimie. Wykonane są ze skóry i materiału izolacyjnego Gore-Tex THERMIUM, który zapewnia dobrą izolację termiczną. Dzięki temu w butach można...

Militaria.pl Obierz jasny cel misji: przegląd latarek czołowych i kątowych

Obierz jasny cel misji: przegląd latarek czołowych i kątowych Obierz jasny cel misji: przegląd latarek czołowych i kątowych

Latarki czołowe i kątowe są praktycznymi urządzeniami, które znajdują szerokie zastosowanie podczas różnych czynności. Wiele profesji zawodowych i aktywności wymaga solidnego źródła światła, a przy tym...

Latarki czołowe i kątowe są praktycznymi urządzeniami, które znajdują szerokie zastosowanie podczas różnych czynności. Wiele profesji zawodowych i aktywności wymaga solidnego źródła światła, a przy tym możliwości dostosowywania kąta padania strumienia światła przy zachowaniu swobody ruchów. Wszystkie te udogodnienia zapewniają latarki czołowe i kątowe.

Instytut Nowych Technologii Sp. z o.o. Predator Eye - przełom w dziedzinie technologii termowizji i transmisji obrazu

Predator Eye - przełom w dziedzinie technologii termowizji i transmisji obrazu Predator Eye - przełom w dziedzinie technologii termowizji i transmisji obrazu

Predator Eye to nowatorskie rozwiązanie w zakresie obrazowania termicznego. Predator Eye jest to nahełmowy zestaw zbudowany z kamery termowizyjnej przekazującej obraz na mikrowyświetlacz dooczny wraz z...

Predator Eye to nowatorskie rozwiązanie w zakresie obrazowania termicznego. Predator Eye jest to nahełmowy zestaw zbudowany z kamery termowizyjnej przekazującej obraz na mikrowyświetlacz dooczny wraz z modułem zasilającym i transmitującym obraz w czasie rzeczywistym do zdalnej lokalizacji. Ten polski produkt to przełom w działaniach poszukiwawczych, operacyjno-śledczych oraz ratowniczych. Jego unikalna konstrukcja umożliwia użytkownikom pełną swobodę ruchów, jednocześnie zapewniając dostęp do zaawansowanej...

pcphunters.com Jak wybrać karabinek pneumatyczny dla siebie?

Jak wybrać karabinek pneumatyczny dla siebie? Jak wybrać karabinek pneumatyczny dla siebie?

W sprzedaży jest dostępnych kilka rodzai broni pneumatycznej. Różnią się wzajemnie m.in. sposobem zasilania, kalibrem czy możliwością zamontowania dodatkowego sprzętu ułatwiającego strzelanie. Jeśli interesuje...

W sprzedaży jest dostępnych kilka rodzai broni pneumatycznej. Różnią się wzajemnie m.in. sposobem zasilania, kalibrem czy możliwością zamontowania dodatkowego sprzętu ułatwiającego strzelanie. Jeśli interesuje Cię zakup karabinka pneumatycznego, powinieneś wiedzieć, czym charakteryzują się poszczególne typy wiatrówek oraz do czego będziesz ich używał. Czym jest karabinek pneumatyczny? Czym charakteryzują się poszczególne typy wiatrówek długich?

Copyright © 2004-2019 Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, nr KRS: 0000537655. Wszelkie prawa, w tym Autora, Wydawcy i Producenta bazy danych zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione. Korzystanie z serwisu i zamieszczonych w nim utworów i danych wyłącznie na zasadach określonych w Zasadach korzystania z serwisu.
Special-Ops

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień przeglądarki dotyczących cookies. Nim Państwo zaczną korzystać z naszego serwisu prosimy o zapoznanie się z naszą polityką prywatności oraz Informacją o Cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności oraz Informacji o Cookies. Administratorem Państwa danych osobowych jest Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.K., nr KRS: 0000537655, z siedzibą w 04-112 Warszawa, ul. Karczewska 18, tel. +48 22 810-21-24, właściciel strony www.special-ops.pl. Twoje Dane Osobowe będą chronione zgodnie z wytycznymi polityki prywatności www.special-ops.pl oraz zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r i z Ustawą o ochronie danych osobowych Dz.U. 2018 poz. 1000 z dnia 10 maja 2018r.