KJK Komandosi Fiordów

Już na początku lat 50., po szkoleniu z amerykańskimi marines, zabiegał bezskutecznie o utworzenie w artylerii nabrzeżnej (Kystartilleriet – KA) pododdziałów tego typu oficer tej formacji, oberstløytnant Hans Sollie. W 1961 r. pojawiła się mała szansa dzięki wykorzystaniu przez Solliego odgórnej zgody na zorganizowanie próbnego kursu morskich działań dywersyjno-rozpoznawczych w forcie Oscarsborg, ale decyzją marynarki wojennej dał on początek rozwoju nie morskodesantowej formacji komandosów w KA, lecz jednostki specjalnej płetwonurków bojowych floty.

Przeczytaj takze: GISW OISW w Krakowie

SNAJPERZY SPECIAL OPS EXTRA Wydanie specjalne 1/2016 Wydawca: Grupa MEDIUM Rok: 2016
SPRAWDŹ CENĘ »
KUP w Księgarni Militarnej »

Dopiero w połowie lat 80. w artylerii nabrzeżnej udało się utworzyć niewielkie zespoły rozpoznawcze z psami tropiącymi oraz snajperami, które wykorzystując małe łodzie pneumatyczne dyskretnie penetrowały brzegi fiordów i mogły prowadzić ograniczone wypady na wykrytego tam przeciwnika. Przyjęły one nazwę Kystjegere, ale był to dopiero nieformalny zalążek przyszłej formacji KJK.

Przeczytaj także: NOBLE SWORD - Combat ready

Do jej powstania przyczyniły się zmiany w KA, której system ufortyfikowanych stanowisk dział, wyrzutni rakietowych i torped przez długie lata uważany za bardzo skuteczny sposób obrony przed flotą desantową byłego Układu Warszawskiego, uznano w końcu na początku lat 90. za przestarzały. W związku z rozwojem precyzyjnie naprowadzanej broni rakietowej stacjonarne siły i obiekty (nor. stående styrke) artylerii stały się zbyt łatwe do wyeliminowania przez przeciwnika, dlatego norweska marynarka wojenna dojrzała do rozwijania bardziej elastycznych, mobilnych form reagowania (beredskapsstyrke). 

fot. FORSVARETS MEDIESENTER