WPWS z Antypodów, czyli Hawkei w Polsce

 Jak na tę klasę pojazdów udało się konstruktorom Thalesa uzyskać relatywnie niski profil wozu, co ułatwi zarówno jego maskowanie, jak i skryte działanie, a to ważne cechy z punktu widzenia użytkowników z jednostek specjalnych czy rozpoznawczych.

 Największą ładowność ma wersja Utility – ok. 3500 kg, w pozostałych wartość ta zależy od masy zamontowanego wyposażenia oraz wagi dodatkowego opancerzenia. Jednak zapas ponad 3000 kg ładowności, jakim dysponuje Hawkei, jest wystarczający do przewożenia odpowiedniej ilości amunicji, wyposażenia, paliwa i wody, także podczas długotrwałych działań/patroli. W połączeniu z dużą objętością kabiny, zewnętrznych schowków oraz przestrzeni ładunkowej daje to możliwość zaspokojenia szerokiego spektrum potrzeb przyszłych użytkowników i tworzenia różnych konfiguracji pojazdu.

Wszystkie wersje mogą również holować przyczepę o masie do 4 ton oraz są zdolne do holowania drugiego wozu. Każdy Hawkei z przodu i z tyłu posiada szybkozłącza do instalacji pneumatycznej i elektrycznej, co pozwala na połączenie np. układu hamulcowego pojazdu holującego z holowanym. W bardzo trudnych warunkach terenowych możliwe jest połączenie za pomocą sztywnych trójkątnych holów i szybkozłączy kilku wozów, dzięki czemu będą one pokonywały przeszkodę, współpracując ze sobą.

Opancerzona kabina – kapsuła Hawkeia to samonośna konstrukcja typu monocoque wykonana ze stali pancernej i zapewniająca ochronę bazową na poziomie 1 wg STANG 4569. Od spodu jest ona osłonięta integralnym deflektorem w kształcie litery V.

Konstrukcja kabiny – cytadeli stworzonej specjalnie dla Hawkeia jest dziełem firmy Plasan, która odpowiadała również za cały proces testowania projektowanych rozwiązań, poczynając od metod obliczeniowych, a kończąc na próbach poligonowych modeli i prototypów kabin oraz całych pojazdów (testy odporności balistycznej i przeciwwybuchowej). Testom odporności na wybuch zostało poddanych kilka prototypów Hawkeia.

Do budowy nadwozia australijskiego pojazdu wykorzystana została stworzona i opatentowana przez firmę Plasan technologia Kitted Hull. Jej charakterystyczną cechą jest łączenie elementów opancerzenia jedynie za pomocą śrub oraz specjalnego spoiwa (podobne rozwiązania stosowane są w lotnictwie), co zarówno upraszcza produkcję samego pojazdu i logistykę (kabiny są dostarczane w częściach bezpośrednio na linię produkcyjną) oraz redukuje koszty (brak spawania, a co za tym idzie, konieczności posiadania odpowiedniego oprzyrządowania i wykwalifikowanych spawaczy). Rozwiązanie firmy Plasan daje też spore możliwości w zakresie transferu technologii i współpracy z lokalnym przemysłem, oczywiście przy uwzględnieniu opłacalności takiego przedsięwzięcia, na którą m.in. wpływ ma wielkość planowanej produkcji. Także zamontowane w pojeździe fotele przeciwwybuchowe dostarczane są przez izraelskiego producenta.

W Hawkeiu istnieje możliwość skalowania poziomu ochrony w zależności od potrzeb. Jeżeli więc bazowe opancerzenie jest niewystarczające, można zamontować dodatkowe osłony, w tym również kuloodporne szyby. Dzięki zastosowaniu specjalnych zapięć – szybkozłączy operację dopancerzenia pojazdu może wykonać dwóch ludzi w czasie do 30 minut w warunkach polowych bez konieczności użycia narzędzi. Użyte rozwiązanie pozwala również na szybką i bezproblemową wymianę uszkodzonych elementów, co w znaczący sposób wpływa na redukcję czasu wyłączenia z użytku operacyjnego uszkodzonego wozu.

Opancerzenie Hawkeia zapewnia wysokie poziomy ochrony balistycznej, przeciwminowej i przeciwodłamkowej. Pojazd jest odporny na eksplozje min oraz improwizowanych urządzeń wybuchowych (IED) o sile wybuchu odpowiadającej od 6 do 8 kg TNT.

Załogi Hawkeia nie chroni sam pancerz, wysoka mobilność, fotele przeciwwybuchowe czy wewnętrzna wykładzina przeciwodłamkowa (spall-liner), a cały system, w skład którego wchodzą wymienione elementy. Dodatkowo przy projektowaniu pojazdu, a zwłaszcza jego kabiny-cytadeli, szczególną uwagę przywiązano do kwestii zarządzania energią wybuchu, tak aby zminimalizować jej negatywne oddziaływanie na znajdujących się w wozie żołnierzy.

Do kabiny-cytadeli z przodu i z tyłu przymocowane są pomocnicze ramy rurowe, do których z kolei zamontowane są elementy zawieszenia oraz układu napędowego pojazdu.

Ciekawie rozwiązano również konfigurację układu napędowego Hawkeia instalując wzdłużnie do osi pojazdu obok siebie silnik oraz skrzynię biegów wraz z przekładnią rozdzielczą. Dzięki temu poza wałem napędowym tylnej osi, żaden inny element nie wnika w strukturę kabiny, co zmniejsza ryzyko powstawania dodatkowych odłamków wskutek eksplozji ładunku pod wozem. Silnik połączony jest ze skrzynią krótkim wałem napędowym z kątowymi przekładniami.