Wiadomo, że rozwój sprawności fizycznej jest procesem długoletnim i złożonym, który w dużej mierze zależy od formy aktywności ruchowej podejmowanej już na etapie dzieciństwa. Nauczyciele wychowania fizycznego stale oceniali motorykę ciała na podstawie wyników testów sprawności, mobilności, funkcjonalności i prób wysiłkowych.
Ten model oceny funkcjonuje także na innych etapach naszego życia, zarówno prywatnego, jak i zawodowego. Konkretniej jako kandydaci do uprawiania danej dyscypliny sportu lub kariery zawodowej musimy poddać nasze ciało różnorodnym testom sprawności fizycznej, m.in. testom: siłowym, szybkościowym, kondycyjnym (wytrzymałościowym), funkcjonalnym, mobilnym itp.
Na podstawie uzyskanych wyników trenerzy bądź instruktorzy, dysponujący wieloletnim doświadczeniem i wiedzą, dokonują analizy wyników sportowych, aby wyrazić opinię w zakresie posiadania odpowiednich zdolności fizycznych i psychicznych kandydatów do uprawiania wybranej dyscypliny sportowej czy kariery zawodowej.
Wynik testu sprawności uwidacznia mocne i słabe strony osoby testowanej, a także jest formą selekcji osób słabo zdeterminowanych na realizację złożonego i długoterminowego celu treningowego. Dlatego proces przygotowania motoryki ciała do udziału w testach powinien być dostosowany do kierunku przyszłej aktywności fizycznej. Mam tu na myśli uprawianie profesjonalnego sportu zawodowego (sportowcy kadry narodowej, członkowie klubów i sekcji sportowych), formę sportu amatorskiego (udział w imprezach i eventach sportowych) oraz karierę zawodową, np. pracę w sektorze mundurowym (podstawowe i specjalistyczne testy sprawności fizycznej do poszczególnych oddziałów specjalnych, zwanych „selekcją”).
Wymienione powyżej kierunki rozwoju aktywności fizycznej wykazują odmienne założenia i cele treningowe, które wprost przekładają się na liczbę godzin w tygodniu, jakie należy poświęcić treningom. Ćwiczenie przez kilka godzin dziennie jest bardzo wyczerpujące dla organizmu zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym, dlatego oprócz chęci i motywacji treningowej na sukces sportowy mają wpływ inne czynniki:
- stan zdrowia;
- warunki fizyczne (predyspozycje genetyczne);
- ogólna sprawność fizyczna;
- sprawność techniczna;
- umiejętności techniczne;
- umiejętności taktyczne;
- cechy psychiczne;
- specyficzna wytrzymałość;
- wiedza o wykonywanych czynnościach;
- doświadczenie zawodnicze oraz „plan życiowy” człowieka.
 |
W przypadku rozwoju kariery zawodowej w sektorze mundurowym, kandydaci przed przyjęciem do odpowiednich struktur muszą przejść specjalistyczne testy sprawności fizycznej, które mają na celu określić zdolność kandydatów do wykonywania przyszłych zadań służbowych. Instruktorzy na podstawie uzyskanych wyników sportowych uzupełniają swoją ocenę o ww. czynniki oraz dokonują selekcji najlepszych kandydatów do pracy w odpowiednich szeregach.
Charakter wykonywania takiego rodzaju zawodu wiąże się jednak z innym przygotowaniem fizycznym, aniżeli tym występującym w sporcie zawodowym. Przygotowanie motoryczne operatorów wymaga wszechstronnego rozwoju sprawności fizycznej, a więc jest połączeniem przygotowania sportowego z ogólnokondycyjnym przygotowaniem fizycznym w taki sposób, aby rozwijać wszystkie cechy motoryczne ciała i uzyskać funkcjonalną sprawność ruchową. Takie holistyczne podejście do treningu operatorów umożliwia rozwój doskonałej kondycji fizycznej, dzięki której jako członek zespołu będzie mógł realizować wyznaczone mu zadania ruchowe.
Różnica pomiędzy przygotowaniem do startu w zawodach sportowych a udziałem w selekcji do elitarnych jednostek specjalnych.
Sprostanie wysokim wymaganiom w sporcie zawodowym czy środowisku mundurowym wiąże się z ogromnymi wyrzeczeniami na każdym polu. Poznanie różnicy pomiędzy profesjonalnym przygotowaniem motorycznym sportowców a przygotowaniem sprawnościowo-kondycyjnym żołnierzy, funkcjonariuszy czy operatorów będzie kluczowe w planowaniu własnego programu przygotowania motorycznego.
| Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera! |
