Czworonożny ratownik wodny

Aby w pełni można było zrozumieć ideę wykorzystywania psów do ratownictwa wodnego, należy się zagłębić w kilka kluczowych kryteriów doboru psa, które ułatwiają lub utrudniają pracę w wodzie z psem, ale niekiedy potrafią zdyskwalifikować psa do uzyskania tytułu ratownika. Jaki powinien być idealny pies – ratownik?

Pierwszym z kryteriów jest przeznaczenie rasy oraz budowa ciała psa. Przyjmuje się, że do pracy wodnej i ratownictwa wodnego idealnie nadają się psy z grupy wodołazów, do której zaliczamy kilka ras, m.in.: Labrador Retriever, Leonberger, Landseer, Nowofunland.

Wodołazy mają inną budowę ciała w porównaniu z pozostałymi rasami. Pierwszą cechą, jaka wyróżnia wodołazy na tle innych ras, jest doskonała izolacja przed zimną wodą. Wodołazy posiadają podwójną warstwę sierści: sierść wierzchnia bardzo często jest pokryta łojem, który powoduje, że woda tak łatwo nie dociera do skóry psa.

Pod sierścią wierzchnią jest  schowany podszerstek – jaśniejsza i delikatniejsza sierść, która ogrzewa ciało psa.

Dodatkową izolacją jest  gruba skóra, pod którą znajduje się warstwa tłuszczu. To wszystko pozwala wodołazom spędzać długi czas w zimnej wodzie, a co za tym idzie, rozpocząć treningi wczesną wiosną i zakończyć sezon wodny w połowie kalendarzowej jesieni.

Kolejna grupa cech to pierwotne przeznaczenie rasy, które określa nam, jakie naturalne instynkty powinien posiadać pies. Skupię się na przykładzie Divera: Labrador Retriever to rasa, która pochodzi z rejonu Półwyspu Nowofunlandzkiego. Jedna z historii rasy opisuje, że labradory, jako że są zarówno wodołazami, jak i świetnymi aporterami,  były pierwotnie wykorzystywane przez rybaków do wyławiania ryb, które wypadły z sieci przy łodziach rybackich – a więc te psy pracowały w portach. Dodatkowo tzw. miękki pysk powodował, że ryba, którą podał pies, nie była uszkodzona i rybak mógł ją sprzedać.

Zauważalne są tu już kolejne dwie bardzo ważne cechy – zamiłowanie do wody oraz do pracy z człowiekiem. Oczywistym więc jest, że dużo łatwiej jest pracować z psem, który ma wrodzoną miłość do wody, niż rozbudzać w nim te instynkty i popędy, a podczas treningów redukować lęk przed wodą. I analogicznie pies bojaźliwy nie będzie odpowiednio mocno zmotywowany, aby płynąć do obcego tonącego. Wodołazy kochają pracować z ludźmi, lecz należy pamiętać, że nie jest to cecha tylko tej grupy psów.

Inną  cechą, która wyróżnia wodołazy na tle innych ras, jest błona pławna między palcami. Nie jest prawdą, że tylko te kilka ras ją posiada. Jednak wodołazy mają błonę pławną, która jest większa i dużo grubsza niż u innych ras. Gruba błona pławna ułatwia psu pływanie i zwiększa jego możliwości w wodzie. Przekłada się na mniejsze zmęczenie u psa podczas wykonywania zadań i większą siłę uciągu podczas holowania osoby tonącej.

Czytaj też: WRT K9 >>>

[ratownictwo taktyczne, psy, trening wodny, Gdańska Sekcja Psów Ratowniczych, ratownictwo wodne, praca z psem, szkolenie psa, trening wodny]