I warsztaty i zawody ratownictwa taktycznego Grup Interwencyjnych Służby Więziennej

Głównym celem powołania formacji było wyselekcjonowanie specjalnie dobranej grupy ludzi do wykonywania najtrudniejszych zadań w tej jedynej uzbrojonej formacji podległej Ministrowi Sprawiedliwości. Wachlarz zadań, który został im przydzielony, jest niezwykle rozbudowany. Działają wewnątrz więzień, jak i poza nimi. Obowiązujące przepisy zmuszają ich do wszechstronności, muszą perfekcyjnie działać z bronią, ale również kiedy tej broni są pozbawieni. Jest ich niewielu, w dyspozycji 24 godziny na dobę, są zbrojnym ramieniem i ostateczną odpowiedzią Służby Więziennej na zakłócenia porządku i dyscypliny w jednostkach penitencjarnych, zaczynając od pojedynczych zagrożeń na zbiorowych wystąpieniach i buntach kończąc. Ale to ostateczność, na co dzień głównym celem działania jest zapobieganie występowaniu zdarzeń nadzwyczajnych poprzez kontrole jednostek penitencjarnych, realizację konwojowania osadzonych o specjalnym statusie, tzw. niebezpiecznych, szczególnie chronionych, świadków koronnych czy członków zorganizowanych grup przestępczych. Podejmują czynności pościgowe i dokonują zatrzymania osób pozbawionych wolności, które z różnych przyczyn samowolnie przerwały odbywanie kary. Szeroko współdziałają z innymi formacjami mundurowymi tworząc jeden z filarów bezpieczeństwa wewnętrznego kraju.

Z uwagi na posiadane umiejętności pełnią również funkcję szkoleniową dla innych funkcjonariuszy Służby. Funkcjonariusze GISW podlegają bezpośrednio dyrektorom okręgowym; to oni decydują, co, jak, gdzie i kiedy. Oprócz działania we własnym okręgu każdy z piętnastu oddziałów pozostaje w gotowości do interweniowania na terenie województw ościennych, co pozwala podzielić obszar całego kraju na tzw. siły wsparcia i współdziałania. W razie potrzeby, tj. gdyby siły pojedynczego GISW okazały się niewystarczające, mogą go wesprzeć sekcje sprowadzone z całego kraju. W przypadku takiej skali zagrożeń decyzję w sprawie użycia GISW podejmuje Dyrektor Generalny Służby Więziennej.

Wszystkie Grupy Interwencyjne Służby Więziennej spotkały się w dniach 27–30 maja w Brzegu Dolnym (woj. dolnośląskie), w ramach zawodów i warsztatów dla Grup Interwencyjnych Służby Więziennej, Policji Antyterrorystycznej, Straży Granicznej i Centralnego Biura Śledczego z zakresu ratownictwa taktycznego według najnowszych wytycznych komitetu TCCC (Tactical Combat Casualty Care). Organizatorem zawodów było Biuro Kadr i Szkolenia oraz Biuro Ochrony i Spraw Obronnych Centralnego Zarządu Służby Więziennej w Warszawie. Zawody miały na celu sprawdzenie poziomu wyszkolenia poszczególnych grup, współdziałania z jednostkami systemu ratownictwa medycznego (odpowiednie przekazanie informacji, przeprowadzenie segregacji, zabezpieczenie, zapewnienie bezpieczeństwa jednostkom systemu), wypracowanie wspólnych procedur ratowniczych na wypadek wystąpienia zdarzeń masowych na terenach jednostek, a także opracowanie standardów, które będą obowiązywać wszystkie grupy interwencyjne. Zawody były także znakomitym polem wymiany doświadczeń i umiejętności z innymi służbami mundurowymi.

W myśl zasady „przygotowujemy najlepszych na najgorsze i każde życie jest dla nas najważniejsze bez względu, po której stronie kraty się znajdujesz” czteroosobowe zespoły uczestniczyły w siedmiu konkurencjach, w których oceniano taktyczne rozwiązania sytuacji trudnych i medyczną opiekę nad poszkodowanym, oraz wspólnym zadaniu nocnym. 

Stacja nr 1 „Przeprawa z NFZ”

Zadaniem uczestników było bezpieczne przetransportowanie osadzonego, tzw. „niebezpiecznego”, na konsultację do placówki służby zdrowia. W czasie badania w gabinecie lekarskim dochodziło do zerwania łączności z kierowcą czekającym w pojeździe (podmieniany przez pozoranta ucharakteryzowanego w sposób w pełni oddający rany postrzałowe głowy i klatki piersiowej), przy próbie sprawdzenia sytuacji dochodziło do ataku na konwój z zewnątrz przy użyciu granatów i broni maszynowej. Dodatkowym zaskoczeniem dla uczestników na tej stacji był faktyczny przyjazd zespołu ratownictwa medycznego (karetki) w chwili powiadomienia, co powodowało dodatkową trudność zapewnienia bezpieczeństwa cywilnym ratownikom medycznym. Stacja sprawdzała taktykę działania i sprawność podejmowania decyzji przy symulowanych stratach własnych, udzielanie pomocy w strefie bezpośrednio zagrożonej ostrzałem, współdziałanie z jednostkami systemu ratownictwa.

 Stacja nr 2 „Młynek do kawy”

Stacja typowo „cywilna” – funkcjonariusze wracający po działaniach do jednostki są świadkami wypadku komunikacyjnego. Dochodzi do zderzenia czołowego samochodów osobowych, w wyniku którego są trzy osoby poszkodowane – kobiety. Dwie w stanie ciężkim, jedna lżej ranna, ale w szoku. Głównym zadaniem funkcjonariusze było zabezpieczenie miejsca zdarzenia, podjęcie podstawowych czynności ratujących życie, zapewnienie komfortu psychicznego poszkodowanym.

Stacja nr 3 „Szanuj każde życie”

Zadaniem ekipy było odnalezienie rannego funkcjonariusza, ewakuacja go ze strefy ognia, zabezpieczenie krwotoków oraz eliminacja sił nieprzyjaciela z wykorzystaniem ostrej amunicji. Ewakuacja polegała na przeniesieniu ważącego ok. 80 kg rannego do strefy bezpiecznej, w której możliwe były dalsze działania ratownicze. Po drodze należało wyeliminować 4 wrogie cele, w tym jeden samobieżny, jeżdżący w dowolnym kierunku. Celami na tej stacji, organizowanej przez REAGO Training, były aktywne tarcze nowoczesnego, zaawansowanego izraelskiego systemu do treningu strzeleckiego firmy ROMTES Technologies. W ramach tego systemu możliwe jest w czasie rzeczywistym kontrolowanie liczby i celności trafień w cele oraz aktywne sterowanie tarczami, uzależnione od rozwoju sytuacji i celności operatorów.

Stacja nr 4 „WIR z poszukiwanym”

Scenariusz zakładał pościg za niebezpiecznym uzbrojonym więźniem w terenie przygodnym, częściowo zalesionym. Ekipa musi wejść na ścieżkę leśną prowadzącą stromo pod górę, gdzie zauważa uciekiniera. Padają strzały, poszukiwany wbiega za wniesienie. Podążający za nim zespół po pokonaniu podbiegu „wpada” na pracującego w tym miejscu drwala, który ubiorem przypomina skazańca. Strzały w stronę funkcjonariuszy oddane są z innego kierunku – trzeba wyeliminować zagrożenie. Stacja sprawdzała umiejętności pracy operatorów na terenie otwartym, sposób eliminacji zagrożenia, prawidłowość identyfikacji celów, współdziałanie służb, udzielanie pomocy.

Stacja nr 5 „Zawiedziona miłość”

Po powrocie z „widzenia” do celi dwuosobowej skazany postanawia popełnić samobójstwo przez powieszenie. Drugi z osadzonych, będący świadkiem zdarzenia, doznaje szoku, nie chce udzielić pomocy współosadzonemu ani wpuścić interweniujących funkcjonariuszy. Zadaniem uczestników było obezwładnienie agresywnego skazanego oraz przeprowadzenie podstawowych czynności RKO z wykorzystaniem AED.

Stacja nr 6 „El Clásico”

W tym zadaniu zespoły musiały poradzić sobie z rozwiązaniem konfliktu skazanych pracujących w kuchni na tle sympatii klubowych. Rozgrywa się bójka, w wyniku której następuje poparzenie i porażenie prądem. Trudność polegała na współistnieniu w pomieszczeniu wody i prądu. Priorytetem działania było zabezpieczenie miejsca zdarzenia (odcięcie mediów) i  fachowe udzielenie pierwszej pomocy.

Stacja nr 7 „Ikar w duecie”

Ostatnia punktowana stacja zawodów. Trójka poszkodowanych na terenie zakładu karnego w wyniku pchnięcia ostrym narzędziem i upadku z dużej wysokości. Poszkodowani wrogo nastawieni wobec siebie. Oceniano taktykę podejścia, komunikację w zespole, zebrany wywiad i podjęte działania ratownicze.

Stacja nocna nr 8 „FIRE IN THE HOLE!”

W środku nocy, w zadymionych, oświetlonych jedynie światłem chemicznym i stroboskopami pomieszczeniach, w hałasie wybuchających petard i krzyków ludzi wszyscy uczestnicy zawodów są zaangażowani w tłumienie buntu w jednym z zakładów karnych. Postawione na nogi zostają wszystkie GISW w całym kraju, najbliższe jednostki policji i straży pożarnej. Mamy do czynienia ze szturmem na budynek ponad 90 funkcjonariuszy, ponad 15 poszkodowanych i około 14 agresywnych. Rozstawiane są namioty ratownicze, realizowana segregacja poszkodowanych, zabezpieczany teren, przyjeżdża kilka wozów straży pożarnej, zaordynowane zostają karetki pogotowia ratunkowego. Wszystko odbywało się bardzo realistycznie, dostarczając uczestnikom wielu emocji, ale również nieocenionej wiedzy i doświadczenia w radzeniu sobie w sytuacjach ekstremalnych i wzajemnego współdziałania służb.

Następnego dnia odbyły się warsztaty szkoleniowe. Wszyscy uczestnicy brali udział w wykładach i ćwiczeniach zarówno z medycyny cywilnej, jak i taktycznej. Przeprowadzono zajęcia ratownictwa wodnego na basenie. Uczestnicy mogli zapoznać się z najnowszymi trendami zakresu medycyny pola walki i mogą także przetestować najnowszy sprzęt używany na świecie przez jednostki specjalne.

W zawodach brały udział GISW z wszystkich piętnastu Okręgowych Inspektoratów Służby Więziennej w kraju oraz zaproszone jednostki policji i Straży Granicznej. Najlepszymi drużynami okazały się GISW z Krakowa, Katowic i Bydgoszczy. Najlepszą drużyną spoza Służby Więziennej był Samodzielny Pododdział Antyterrorystyczny Policji z Krakowa, a nagrodę Fair Play otrzymał GISW Olsztyn.

Jak podkreślają organizatorzy, cel zawodów został osiągnięty. Służba Więzienna działa w bardzo specyficznych i trudnych warunkach, mając na co dzień do czynienia z zachowaniami agresywnymi i autoagresywnymi, które skutkują bezpośrednim zagrożeniem życia lub zdrowia. Znamiennym jest fakt, że to właśnie wśród operatorów GISW z Wrocławia i Krakowa znajdują się funkcjonariusze nagradzani za uratowanie życia osobom cywilnym, ale również pozbawionym wolności. Współczesna Służba Więzienna w naszym kraju w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa społeczeństwu to już nie dawny aparat represji, to profesjonaliści działający w myśl zasady: „jesteśmy przygotowani na najgorsze, ale każde życie jest dla nas najważniejsze bez względu na to, po której stronie kraty się znajdujesz”…  

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!