Special-Ops.pl

Zaawansowane wyszukiwanie

Między rozpoznaniem a wywiadem

CR | Special Ops 1/2013 | 2013-03-01
Andrzej Krugler, Michał Sitarski, US DoD, DWS, archiwum autora/SK
 

Andrzej Krugler, Michał Sitarski, US DoD, DWS, archiwum autora/SK


 

Od starożytności wiadomo, że informacja może być bardzo skuteczną bronią. Już w „Sztuce wojny” Sun Tzu, jednym z najstarszych podręczników strategii i taktyki, jedna z części dotyczyła wywiadu. Autor, starożytny generał, nazywa mądrymi władcami i dowódcami tylko takich, którzy zrobią wszystko, aby „wiedzieć wcześniej i więcej” niż wróg, bo to przyniesie im zwycięstwo. Informacje o liczebności przeciwnika, jego planach i rozmieszczeniu wojsk oraz terenie przyszłego działania zawsze były kluczowym elementem wpływającym na decyzje dowódcy.

Zobacz także

Anna Grabowska-Siwiec Fizyczne rozpoznanie infrastruktury krytycznej

Fizyczne rozpoznanie infrastruktury krytycznej Fizyczne rozpoznanie infrastruktury krytycznej

W 2023 r. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego zatrzymała aż szesnaście osób podejrzewanych o szpiegostwo na rzecz Rosji. Najobszerniej sprawę opisał „The Washington Post”, wskazując, że zatrzymane osoby...

W 2023 r. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego zatrzymała aż szesnaście osób podejrzewanych o szpiegostwo na rzecz Rosji. Najobszerniej sprawę opisał „The Washington Post”, wskazując, że zatrzymane osoby dokonywały rozpoznawania obiektów militarnych i portów. Fizyczne rozpoznawanie infrastruktury krytycznej, w tym transportu kolejowego, od wielu lat traktowano w Polsce jako formę działania obcych wywiadów o małej skali. W związku z wojną w Ukrainie zyskało ono nowe życie. Monitoring wojskowych transportów...

Karolina Wojtasik Co ty wiesz o operacji SAMUM

Co ty wiesz o operacji SAMUM Co ty wiesz o operacji SAMUM

Ta scena bardzo szybko stała się kultowa. Oto trójka amerykańskich funkcjonariuszy w piwnicy ambasady RP w Iraku usiłuje nauczyć się wymowy swoich nowych danych. Nazwiska oczywiście obfitują w szeleszczące...

Ta scena bardzo szybko stała się kultowa. Oto trójka amerykańskich funkcjonariuszy w piwnicy ambasady RP w Iraku usiłuje nauczyć się wymowy swoich nowych danych. Nazwiska oczywiście obfitują w szeleszczące głoski, które dla każdego, z wyjątkiem Polaka, brzmią jak brzęczenie muchy. Czas mija, a „być albo nie być” całej operacji zależy od tego, czy Amerykanin w stosownej chwili powie bez akcentu „Grzegorz Ćwikliński”. Wygląda na to, że nie powie. Wtedy wkracza Bogusław Linda w roli wzorowanej na postaci...

Anna Grabowska-Siwiec Czy można było lepiej?

Czy można było lepiej? Czy można było lepiej?

Czas transformacji jest próbą dla każdego państwa, które ją przechodzi. Nie można przeprowadzić jej idealnie. To tak jakby chcieć dorastać bez burzy hormonów i nastoletnich emocji. Nie można nie popełnić...

Czas transformacji jest próbą dla każdego państwa, które ją przechodzi. Nie można przeprowadzić jej idealnie. To tak jakby chcieć dorastać bez burzy hormonów i nastoletnich emocji. Nie można nie popełnić błędów. Tak było i z Polską. Przechodzenie z systemu niedemokratycznego do demokracji zachodniej naznaczone było niedoskonałościami, brakiem doświadczenia, a także dużą ilością oczekiwań i ideałów. W takiej atmosferze budowano cywilne służby specjalne III RP. I nawet gdyby wówczas była to najważniejsza...

Rozpoznanie jest jednym z najstarszych elementów strategii taktyki wojskowej, przez stulecia ewoluowało wraz ze sztuką wojenną i rozwojem techniki. Definicje rozpoznania najczęściej określają je jako: „zespół przedsięwzięć organizacyjnych i działań realizowanych przez dowódców, sztaby i wojska w celu zdobywania informacji o stronie przeciwnej i terenie, niezbędnych do przygotowania i pomyślnego prowadzenia walki”. Krótsza definicja: „działania skierowane na zdobywanie i dostarczanie dowódcy informacji o działaniach przeciwnika, terenie, warunkach metrologicznych, pozwalających na przygotowanie i prowadzenie walki”, zawiera w sobie praktycznie same słowa klucze: „przeciwnik”, „teren”, „warunki”, „przygotowanie” i „walka”.

Organizacja rozpoznania zazwyczaj zakłada istnienie sztabowych struktur rozpoznawczych na wszystkich szczeblach dowodzenia. Dla dużych związków bojowych, charakteryzujących się samodzielnym planowaniem operacyjnym, często tworzy się struktury ISTAR (Intelligence, Surveillance, Target Acquisition and Reconnaissance). Struktura taka, począwszy od kompanii, a skończywszy na większych i poważnie rozbudowanych jednostkach, jest swoistym zestawem „narzędzi” pozyskiwania informacji rozpoznawczych i wywiadowczych. Od szczebla batalionu, aż do szczebla korpusu, komórki takie na bieżąco wspierają dowódcę w procesie dowodzenia. Obecnie, zarówno planistyczne dokumenty amerykańskie, jak i doktryny NATO przewidują istnienie struktur ISTAR w zespołach zadaniowych Task Force (TF), by zapewnić im właściwe planowanie operacji i dowodzenia.

 

Takie struktury zadaniowe, odpowiednie do potrzeb operacyjnych sił zbrojnych, Amerykanie tworzą już od II wojny światowej. Zostało to wymuszone przez coraz większą potrzebę „połączoności” działań wojennych, ponieważ do skutecznego planowania i toczenia walki potrzebne były zarówno elementy armii, jak i marynarki wojennej oraz lotnictwa. TF nie jest tylko wynalazkiem amerykańskim - również Niemcy tworzyli tzw. „kampfgruppe”, w celu uzyskania maksymalnej skuteczności w walce, przy najbardziej ekonomicznym wykorzystaniu zasobów ludzkich i materiałowych. Wydzielanie zespołów zadaniowych ze składu sił zbrojnych jest obecnie podstawą systemu działania i dowodzenia wojskami sojuszu. Na przykład ISAF jest niczym innym jak zespołem zadaniowym NATO, podległym JFC w Brunssum, a operującym w Afganistanie. Polski Kontyngent Wojskowy w tym kraju w nomenklaturze NATO nazywa się TF White Eagle.

Doświadczenia Amerykanów z udziału w lokalnych konfliktach wykazały, że najlepsze efekty działania dały struktury rozpoznawcze sił specjalnych, wspierające operacje specjalne. Stworzyli oni elitarne pododdziały do zbierania informacji z zakresu HUMINT, SIGINT i IMINT, złożone z wyselekcjonowanych i wyszkolonych operatorów sił specjalnych, którzy często są wspierani przez tzw. „trzyliterowe agencje” (CIA, FBI, DIA, NSA). Intelligence Suport Activity (ISA), wspierająca Deltę/CAG, czy brytyjski Special Reconnaissance Regiment (SRR), stacjonujący przy 22. Pułku SAS, to swoiste dopełnienie możliwości bojowych tych znakomitych jednostek. Dlaczego wydzielone struktury rozpoznawcze/wywiadowcze sił specjalnych zostały tak wysoko ocenione w swoich działaniach?

Wojska konwencjonalne na czas operacji tworzą potrzebne struktury rozpoznawcze, wykorzystując elementy HUMINT, IMINT czy SIGINT z dostępnych w siłach zbrojnych jednostek specjalistycznych. Na teatrze działają one co prawda pod jednym dowództwem, jednak jako osobne elementy czy – jak ktoś woli – narzędzia rozpoznania i wywiadu. Grupy HUMINT ze szczebla operacyjnego i taktycznego gromadzą informacje rozpoznania osobowego, SIGINT pracuje zazwyczaj przy dowództwach, a IMINT jest usługodawcą na zapotrzebowania poszczególnych zespołów i zazwyczaj jest przywiązany do infrastruktury sił powietrznych. Natomiast siły specjalne stworzyły struktury, które „w jednym miejscu” miały operatorów HUMINT, urządzenia SIGINT i końcówki systemów IMINT (Predatory czy Reapery potrzebują infrastruktury lotniskowej, stąd ich przywiązanie do sił powietrznych, jednak żyjemy w XXI wieku i obraz z tych środków trafia bezpośrednio do analityka sił specjalnych nawet z dala od głównych baz w Afganistanie).

Utworzono komórki koordynacji i wymiany informacji Fusion Cell, gdzie do pozyskanych własnych danych dodawano produkty elementów rozpoznania wywiadu wojsk konwencjonalnych oraz innych środków na TDW. Ważnym jest też czynnik zupełnie nietechniczny, a mianowicie fakt, że operatorzy wszystkich tych narzędzi to koledzy z jednego zespołu, mieszkający „za ścianą”, doskonale znający operatorów z grup szturmowych, na potrzeby których pracują. Wszystko to oparto na silnych strukturach analitycznych  i zaawansowanym systemie koordynacji – stąd tak wysoko oceniony  efekt. Integracja zdobytych informacji w jednej wyspecjalizowanej strukturze analitycznej okazała się bowiem strzałem w dziesiątkę.

Siły specjalne jako jedyne z rodzajów wojsk sprowadziły planowanie operacji oraz wysiłek rozpoznania i wywiadu do poziomu najniższego, czyli do sekcji specjalnej (ODA). Operatorzy sił specjalnych, wyszkoleni dodatkowo jak funkcjonariusze służb czy agencji specjalnych, to niesamowicie skuteczne narzędzie w pewnych rękach. Siły specjalne są bowiem jak skalpel w ręku chirurga, ale chirurg musi posiadać niezbędną wiedzę i dobrze widzieć operowane miejsce. To zaś zapewniają struktury rozpoznania i wywiadu sił specjalnych.

Stojąc na czele Dowództwa Wojsk Specjalnych śp. gen. dyw. Włodzimierz Potasiński był pomysłodawcą m.in. powołania do życia wyspecjalizowanej komórki rozpoznania i wywiadu, pracującej na korzyść DWS. Korzystając z wzorców amerykańskich, dzięki przychylności dowódcy USSOCOM adm. Erica T. Olsena opracowano w 2008 r. koncepcję Zespołu Wsparcia Informacyjnego (ZWI). Gen Potasiński zdecydował wtedy o umieszczeniu zespołu w strukturach nowo powstającej Jednostki Wsparcia Dowodzenia i Zabezpieczenia Wojsk Specjalnych (JWDiZWS) – DWS nie miało wówczas środków na rozwijanie jednocześnie tej jednostki logistycznej oraz odrębnej struktury rozpoznawczej, która wymagała znacznego zaangażowania sił i środków.

Koncepcja przewidywała utworzenie zespołu (w przyszłości rozwiniętego w samodzielną jednostkę), który będzie zabezpieczał informacyjne potrzeby DWS oraz wspierał informacyjnie (w zakresie informacji, personelu i sprzętu) podległe mu jednostki. Zespół miał mieć w składzie narzędzia w postaci HUMINT, IMINT, SIGINT i CI (counter intelligence). Silna sekcja analiz miała łączyć wysiłek posiadanych narzędzi rozpoznania w jeden, skoordynowany i nieskonfliktowany produkt wywiadowczy. ZWI, poza operacyjnymi zaletami, miało również pozwolić na racjonalną politykę zakupową w zakresie sprzętu niezbędnego do zapewnienia właściwego procesu dowodzenia wojskami specjalnymi. Trzeba pamiętać, że sprzęt wojskowy IMINT i SIGINT to urządzenia skomplikowane technicznie, zaawansowane technologicznie, wymagające wykwalifikowanej obsługi i nienależące do najtańszych. Przy zakupach tego typu sprzętu operuje się sumami milionów dolarów.

Koncepcja przewidywała określenie zakresu działania elementów rozpoznania na poziomie trzech jednostek specjalnych o charakterze bojowym (na rok 2009) oraz zakresu działania ZWI. Jednostki miały dysponować podstawowymi możliwościami rozpoznania, pozwalającymi m.in. na rozpoznanie wskazanego celu i zabezpieczenie informacyjne planowania operacyjnego na poziomie taktycznym, natomiast możliwości zdobywania informacji w zakresie przekraczającym ich możliwości rozpoznawcze miało zapewniać ZWI, dysponujące sprzętem i urządzeniami o wyższych parametrach działania. Dla przykładu: w zakresie IMINT jednostki mogłyby dysponować przenośnymi zestawami BSP charakteryzującymi się małym stopniem skomplikowania oraz prostotą obsługi i zapewniającymi rozpoznanie w promieniu 5–8 km. ZWI natomiast powinno być wyposażone w zestawy zapewniające promień rozpoznania w zakresie 80–100 km, z możliwością długotrwałej obserwacji oraz pracy w dzień i w nocy.

Poza ekonomicznym zaletami tego rozwiązania istotny jest także problem drogiego i czasochłonnego szkolenia specjalistycznego, niezbędnego do pracy z takim sprzętem. Ten wykorzystywany w jednostkach bojowych o charakterze uderzeniowym powinien być na tyle mało skomplikowany, aby utrzymanie umiejętności posługiwania się nim nie odciągało operatorów od szkoleń stricte bojowych i nie wymuszało na jednostce tworzenia bazy szkoleniowej niezwiązanej bezpośrednio z jej głównymi zadaniami. Natomiast ZWI prowadziłoby specjalistyczne szkolenia swych żołnierzy w pełnym cyklu rocznym, ukierunkowanym na wykorzystywanie w pełni możliwości technicznych sprzętu, a jednocześnie stanowił bazę szkoleniową dla żołnierzy z elementów rozpoznawczych pozostałych jednostek DWS. Zgodnie z koncepcją gen. Potasińskiego, ZWI tylko w początkowej fazie miała pozostawać w strukturach JWDiZWS – w założeniach było to czasowe rozwiązanie, oparte na operacyjnej podległości bezpośrednio dowódcy Wojsk Specjalnych, a jedynie gospodarczo i administracyjnie jednostce logistycznej. Poza argumentami organizacyjnymi i finansowymi, decyzja ta miała też zapewnić na początku istnienia ZWI swego rodzaju „ukrycie” w strukturach większej jednostki o bardziej ogólnym przeznaczeniu wspierająco-zabezpieczającym.

ZWI zaczął nabierać kształtów w 2009 r., selekcjonując personel do poszczególnych komórek organizacyjnych. Do zespołu trafili żołnierze z rozpoznania, wojsk powietrzno-desantowych, piechoty górskiej, sił powietrznych, a nawet JW GROM. Prowadzono intensywne szkolenie bojowe korzystając również ze wsparcia amerykańskiego, zwłaszcza w zakresie szkolenia operatorów rozpoznania osobowego. Zespół zaczął też powoli otrzymywać sprzęt specjalistyczny i szkolić personel w jego wykorzystaniu. Wojska Specjalne dużo zawdzięczają pod tym względem płk. Mike’owi Kaffka z Biura Łącznikowego Armii przy Ambasadzie USA. Oficer ten okazał się wielkim przyjacielem polskich sił specjalnych – między innymi jego działaniom zawdzięczamy organizację szkolenia operatorów ZWI w amerykańskich bazach w Niemczech, czy otrzymanie od Rządu USA zestawu BSP Scan Eagle, oraz to, że trafił on do polskich Wojsk Specjalnych.

Zestaw ten, obsługiwany przez żołnierzy ZWI, od ponad półtora roku wspiera zespoły polskich wojsk specjalnych oraz działania PKW na afgańskim teatrze działań. Żołnierze zespołu przechodzą szkolenie specjalistyczne jako operatorzy i technicy obsługi systemu w USA, w ośrodku szkoleniowym firmy INSITU, należącej do koncernu Boeinga. Szkolenie trwa ponad 10 tygodni, co w połączeniu z setkami wylatanych godzin w Afganistanie zapewnia, że operatorzy bezzałogowca z ZWI reprezentują wysoki poziom umiejętności, doceniany przez polskich dowódców w Afganistanie. Dysponując tam Scan Eagle’em Wojsk Specjalnych mogliśmy sobie pozwolić na zerwanie umów z Izraelczykami w sprawie Aerostara, bez pozbawienia polskich sił zadaniowych własnego wsparcia IMINT. Oczywiście sprawa Aerostara jest o wiele bardziej złożona, jednak wspomniany argument w odniesieniu do realizacji zakupu tego systemu jako pilnej potrzeby operacyjnej SZ RPh na pewno nie był bez znaczenia.

Nazwa ZWI oraz informacje o zespole pojawiły się w mediach dopiero  w ubiegłym roku,  w aspekcie działań elementów zespołu w Afganistanie i jako części składowej JW „Nil” (czyli JWDiZWS po zmianie nazwy w 2011 r.), jak widać zrezygnowano z nieujawniania przeznaczenia i specyfiki Zespołu.  Niestety, po śmierci gen. Potasińskiego zarzucono koncepcję samodzielności operacyjnej i zespół pozostał częścią składową JW „Nil”. ZWI jest jedynym elementem bojowym w tej jednostce o generalnie logistycznym charakterze, co odbija się niestety na jego funkcjonowaniu. Zespół rozpoznawczy umieszczony w jednostce, której główne zadania dotyczą organizacji przetargów, zakupów sprzętu i działania logistycznego „usycha” operacyjnie i bojowo.

Żołnierze ZWI służą już trzecią zmianę w Afganistanie, a w związku z powyższym przechodzą cały cykl szkolenia, niezbędny do funkcjonowania jako operatorzy wojsk specjalnych w rejonie misji. Mimo to nie przyznano im dodatku, jaki otrzymują ich koledzy z innych jednostek wojsk specjalnych. Taki dodatek przewidziano w planach nowych rozporządzeń ministra obrony dla młodej JW AGAT, choć jej żołnierze jeszcze nie dołączyli do swoich kolegów w Afganistanie (z całym szacunkiem dla „Agatowców”, którym oczywiście ten dodatek się należy), natomiast ZWI kolejny raz zostaje pominięty jako... element jednostki logistycznej.

Podległość pod JW „Nil” to jednak nie tylko ta kwestia – konsekwencje takiej struktury to również brak rzeczywistych możliwości rozwoju zespołu. Dowódca tej jednostki ma swoje zadania, w 99% ukierunkowane na zakres spoza strefy rozpoznania, a „Nil” nie będąc bojowym składnikiem DWS nie rozwija własnych elementów rozpoznawczych i nie jest uwzględniany jako element podsystemu rozpoznania Wojsk Specjalnych. Dlatego Zespół Wsparcia Informacyjnego nie jest priorytetem jednostki, do której należy – i trudno się temu dziwić. Brak kontynuacji koncepcji gen. Potasińskiego, w której ZWI miało być dla dowódcy Wojsk Specjalnych głównym narzędziem rozpoznania i wywiadu, oraz niewprowadzenie podziału kompetencji i zakresów prowadzenia rozpoznania powodują, że dowódcy poszczególnych jednostek specjalnych powoli rozbudowują własne struktury rozpoznawcze według własnych potrzeb.

Dowództwo Wojsk Specjalnych, mające przecież w swojej strukturze sztabowe elementy rozpoznania, nie potrafi do tej pory wykreować koncepcji wykorzystania ZWI dla swych potrzeb. Dla DWS zdaje się być istotna i postrzegana jako niezbędna tylko sekcja operatorów systemu Scan Eagle z ZWI, co wynika z konieczności zaspokajania potrzeb rozpoznania obrazowego PKW w Afganistanie (zwłaszcza po zerwaniu kontraktu na Aerostara). Pozostałych elementów ZWI Dowództwo dotąd raczej nie potrafi wykorzystać – koncepcja ofensywnego rozpoznania osobowego wojsk specjalnych, rozwijana w ZWI, nie znajduje zrozumienia i poparcia w DWS.

Może to naprawdę dziwić, gdyż HUMINT w obecnie wykonywanych misjach sił specjalnych podczas działań asymetrycznych jest podstawowym elementem pozyskiwania informacji o przeciwniku. DWS, a w szczególności niestety jego pion rozpoznania, z jednej strony nie znajduje zastosowania dla HUMINT-u ZWI (co przy podobnym stanowisku dowódcy JW „Nil” nie wróży rozkwitu Zespołu), a jednocześnie zezwala na rozwój rozpoznania osobowego w poszczególnych podleglych jednostkach, co sprawia wrażenie pewnego dysonansu logicznego. Zainteresowanie DWS bardziej rozwojem struktur rozpoznawczych w jednostkach bojowych, a nie rozbudową możliwości ZWI jest po prostu łatwiejsze dla oficerów Dowództwa...

Kończąc temat HUMINT-u należałoby podkreślić, że brak określenia specjalnych zadań i metod pracy rozpoznania osobowego sił specjalnych stawia pod znakiem zapytania ich wyodrębnienie w wojskach specjalnych. Tymczasem Wojska Lądowe mają dobrze rozwinięte i wyszkolone struktury HUMINT przygotowane do doktrynalnych działań rozpoznania osobowego w działaniach konwencjonalnych. Jeśli DWS nie potrzebuje nic ponad to, co oferuje HUMINT wojsk konwencjonalnych, to bezsensowne jest rozwijanie własnych struktur tylko ze względu na chęć ich posiadania.

Zaznaczmy jednak, że na całym świecie dostrzega się odrębność potrzeb rozpoznania osobowego sił specjalnych, a przy obecnej tendencji do tworzenia połączonych struktur rozpoznania i wywiadu koncept ZWI  stanowi idealną platformę współpracy pomiędzy wojskiem (wojskami specjalnymi) i służbami specjalnymi.  Niedługo może się jednak okazać, że nowatorska idea, za którą chwalą nas doświadczeni sojusznicy (Amerykanie nazywają ZWI Mobile Intelligence Support Element – MISE, podając jako przykład właściwego rozwoju struktur rozpoznania sił specjalnych) i która miała możliwość stać się naszą wizytówką wśród europejskich sił zbrojnych, zostanie w naszych własnych wojskach specjalnych uznana za niepotrzebną.

W lecie br. minister obrony narodowej Tomasz Siemioniak mówił o powołaniu nowej jednostki w strukturach wojsk specjalnych, mającej mieć w wyposażeniu między innymi BSP klasy MALE. Żołnierze ZWI mieli nadzieję, że to właśnie długo oczekiwana inicjatywa, dająca zielone światło, jeśli chodzi o rozbudowę i usamodzielnienie Zespołu. Niestety, jednoczesne informacje o planach reformy dowodzenia sił zbrojnych budzą olbrzymie wątpliwości co do takich szans na przyszłość. Planowanie zamarło w obawie przed hiobowymi wieściami o ewentualnym rozwiązaniu DWS, a cały system nie tylko Wojsk Specjalnych, ale i Sił Zbrojnych RP przeszedł w typowy stan oczekiwania. Może przy tym dziwić również to, że DWS, przygotowując się do certyfikacji jako kraj ramowy dowodzący siłami specjalnymi w operacjach sojuszniczych, gdzie jednym z wymagań jest posiadanie własnego elementu ISR (Intelligence, Surveillance and Reconnaissance), nie dba o już posiadany element gotowy do działania.

Żołnierze ZWI z dumą noszą na ramieniu znak wzorowany na symbolu jednostki organizacyjnej Związku Walki Zbrojnej „Wachlarz”. Została ona powołana do życia jako element rozpoznania i wywiadu oraz dywersji na tyłach armii niemieckiej, operującej na terenach pozostających pod kontrolą ZSRR. Stan osobowy „Wachlarza” ocenia się na około 500 żołnierzy, wspartych przez kilkudziesięciu cichociemnych, z podkreśleniem specjalnego wyselekcjonowania ich pod względem znajomości języków niemieckiego i rosyjskiego oraz ich specjalnych umiejętności w zakresie rozpoznania, wywiadu i dywersji. Szybkie załamanie frontu i odwrót armii niemieckiej oraz inne przyczyny natury politycznej doprowadziły do rozwiązania organizacji i wchłonięcia żołnierzy „Wachlarza” do struktur Kedywu AK. „Wachlarz” w swoich założeniach operacyjnych, strukturze organizacyjnej, zadaniach i metodach prowadzenia walki był niezwykle śmiałym i nowatorskim projektem wywiadowczo-dywersyjnym podczas II wojny światowej. Losy ZWI paradoksalnie mogą być bardzo podobne do losów „Wachlarza”, gdyż ten nowatorski na skalę europejską koncept jednostki wywiadowczej wojsk specjalnych może zostać zniweczony z prozaicznych powodów: braku zrozumienia, niechęci do nowego oraz konfliktów interesów wewnątrz wojsk specjalnych.

Od czasu naszego wstąpienia do NATO coraz częściej posługujemy się dokumentami w języku angielskim. I tutaj dochodzi do pewnych zgrzytów w terminologii. Angielskie słowo „intelligence” w oficjalnych dokumentach wojskowych jest u nas tłumaczone jako „rozpoznanie”. Siły zbrojne RP w zakresie swojej działalności nie używają bowiem słowa „wywiad”, a przecież to właśnie dokładnie oznacza wyżej wymienione pojęcie. Wszędzie tam, gdzie używa się pojęcia Intel (intelligence), w polskich dokumentach wojskowych wstawiane jest słowo „rozpoznanie” (ang. reconnaissance). W naszych Siłach Zbrojnych od czasów WSI słowo „wywiad” zostało nieformalnie zarezerwowane tylko dla służb specjalnych. Gdyby dotyczyło to tylko płaszczyzny lingwistycznej, nie stanowiłoby wielkiego problemu, jednak coraz częściej dochodzi do sytuacji, kiedy próbuje się ograniczać kompetencje żołnierzy, w związku z takim traktowaniem zakresów pojęciowych tych słów.

W przeszłości i w potocznym rozumieniu „wywiad” kojarzy się z działaniem agentów i wywiadowców. Rozwój struktur państwa i specjalizacja działań jego organów doprowadziły do wykształcenia wyspecjalizowanych agend zajmujących się pozyskiwaniem informacji za pomocą odpowiednio wyszkolonych pracowników, zwanych potocznie (acz błędnie) agentami. Walki wywiadów zawsze pozostawały w cieniu regularnych działań wojennych, a opinia publiczna najczęściej dowiadywała się o spektakularnych sukcesach swoich służb post factum. Wywiad jest narzędziem pozyskiwania informacji na poziomie strategicznym i jako taki, od zarania istnienia, bazował na pozyskiwaniu informacji od źródeł osobowych. Przez lata siłą wielu organizacji wywiadowczych były źródła osobowe, pozyskiwane i obsługiwane przez tzw. oficerów prowadzących.

Umieszczano też w strukturach przeciwnika specjalnie wyszkolonych agentów-szpiegów, którzy undercover infiltrowali sztaby czy dowództwa. Każda ze służb wywiadowczych dążyła do pozyskania źródła, umiejscowionego jak najbliżej ośrodka decyzyjnego przeciwnika: władzy i administracji państwowej, dowództw i agencji lub w sektorach przemysłowych czy naukowych, jednak rozwój technologiczny, pojawienie się komunikacji radiowej i satelitarnej spowodowały rozwój agend zajmujących się przechwytywaniem informacji ze źródeł komunikacji i łączności (SIGINT). CIA w latach 90. tak bardzo zachwyciła się możliwościami technologicznej kontroli łączności telefonicznej, sieciowej i satelitarnej, że praktycznie zlikwidowano działalność agenturalną i oparto się na systemie Echelon. Zmiana sytuacji politycznej na świecie, spadek znaczenia strategii „wielkich mocarstw”, a co za tym idzie, coraz większa rola działań asymetrycznych, wymusiły jednak reformy. Po wydarzeniach z 11 września 2001 r. CIA gwałtownie rozpoczęła więc odbudowę struktur agenturalnych.

Coraz większe zaangażowanie technologii w działania sił zbrojnych oraz rosnąca liczba konfliktów asymetrycznych, w które angażują się siły zbrojne państw NATO, doprowadziły do pojawienia się pojęcia „wywiadu taktycznego”. Wywiad taktyczny to zbieranie danych o sferze taktycznych możliwości sił przeciwnika, jego zamiarach i działaniach. Podstawowym elementem pozyskiwanym przez narzędzia wywiadu taktycznego jest informacja wywiadowcza, która jest produktem przetworzenia uzyskanych danych w procesie ich integracji, interpretacji, oceny i analizy. Głównym zadaniem wywiadu taktycznego jest dostarczenie dowódcy wiedzy o przeciwniku, jego działaniach oraz planach, mającej wpływ na proces decyzyjny w zakresie planowania operacyjnego i działań taktycznych.

Służby specjalne i agencje wywiadowcze koncentrują się na danych strategicznych, szukając najczęściej źródeł informacji na szczytach łańcuchów dowodzenia oraz administracji, natomiast praktycznie żadna z nich nie jest w stanie działać bezpośrednio na polu walki. Ponieważ dowódca potrzebuje niezbędnych informacji do zabezpieczenia swoich działań, armia musiała wyodrębnić własne struktury, które te informacje zdobędą.

Jeśli znowu spojrzymy na definicję rozpoznania i wywiadu, to dostrzeżemy istotną różnicę, polegającą na tym, że rozpoznanie ma za zadanie znaleźć i zidentyfikować przeciwnika, natomiast wywiad może dostarczyć informacji również o jego zamiarach. Aby nie zagubić się w definicjach, trzymajmy się tu tezy, że rozpoznanie to pojęcie techniczne, określające poszczególne działania zmierzające do uzyskania informacji wywiadowczych. Wywiad taktyczny ma do dyspozycji trzy podstawowe narzędzia zdobywania informacji: rozpoznanie osobowe HUMINT (human intelligence), obrazowe IMINT (imaginery intelligence) i rozpoznanie łączności SIGINT (signal intelligence).

Najstarszym narzędziem wywiadu jest HUMINT.
Żołnierze rozpoznania osobowego w trakcie działań wojennych uzyskują informacje o przeciwniku od ludności cywilnej, przesiedleńców czy uciekinierów oraz jeńców poprzez rozmowy czy wypytywanie. Zgodnie z konwencją genewską jeńców wolno przesłuchiwać jedynie w ograniczonym zakresie, ale konwencja nie zabrania uzyskania od jeńca informacji wywiadowczych na drodze dobrowolnej współpracy z naszymi siłami. Wymaga to posiadania wyspecjalizowanego personelu, odpowiednio przeszkolonego do prowadzenia tego typu działań.

Żołnierze realizujący HUMINT powinni się charakteryzować dużymi umiejętnościami interpersonalnymi oraz pewnym doświadczeniem życiowym, pozwalającym na empatyczne podejście do źródeł osobowych. W czasie II wojny światowej amerykański wywiad wojskowy bazował na powołanych do służby doświadczonych policjantach. Podczas operacji w Normandii ponad 60 informacji, wykorzystanych w planowaniu działań ofensywnych, pochodziło od niemieckich żołnierzy wziętych do niewoli. Jeszcze wyższy stopień skuteczności w zakresie pozyskiwania informacji od jeńców wykazały działania HUMINT w trakcie trwania operacji „Pustynna Burza”.

Rozpoznanie obrazowe IMINT w jego najpopularniejszej formie, czyli rozpoznania z powietrza, datuje się od konfliktu włosko-tureckiego w Libii w 1911 r., a jego prawdziwy rozwój to okres II wojny światowej i pierwsza faza „zimnej wojny”. Obecnie wykorzystanie satelitów zwiadowczych i bezzałogowych statków powietrznych oraz technik umożliwiających obserwację powierzchni ziemi także w nocy i spoza pokrywy chmur, czyni z IMINTU jedno z podstawowych narzędzi rozpoznania pola walki.

SIGINT to najmłodsze narzędzie stosowane przez siły zbrojne w działaniach wywiadowczych. I choć historycy do pierwszych działań tego typu zaliczają już przechwycenie radiostacji i nasłuch łączności radiowej armii brytyjskiej przez Burów w czasie Wojny Burskiej, to jako systemowe narzędzie wywiadu SIGINT pojawił się później. Często w związku ze złożonością technologiczną obszaru działania, SIGINT jest dzielony na rozpoznanie elektroniczne (electronic intelligence – ELINT) oraz rozpoznanie komunikacji (communications intelligence – COMINT). Wielu osobom, w tym również wielu naszym decydentom, rozpoznanie łączności kojarzy się niestety tylko z przechwytywaniem i podsłuchiwaniem rozmów telefonicznych. Należy pamiętać, że w czasie pokoju prowadzenie podsłuchu czy, fachowo mówiąc, kontrola i rejestracja rozmów telefonicznych oraz innych zagranicznych, zamkniętych sieci komunikacji radioelektronicznej, to domena służb specjalnych i agencji wywiadowczych. Na terenie własnego państwa to zaś prawnie regulowany środek kontroli operacyjnej organów ścigania.

W Polsce są to ustawowe uprawnienia nadane niektórym organom MSW i kilku służbom specjalnym. Środki te i ich wykorzystanie są ściśle kontrolowane przez organa wymiaru sprawiedliwości. Odkąd na polu walki zaczęto stosować łączność radiową, rozpoczęto też prace nad urządzeniami pozwalającymi wykrywać źródła emisji sygnałów, a następnie je namierzać – ustalać ich położenie. Radiopelengacja rozwijała się wraz z radiokomunikacją, a ta w ostatnich 20 latach dokonała ogromnego skoku technologicznego. Wykrywanie, identyfikacja i namierzenie źródeł emisji radiowej to podstawowe elementy informacji, których spodziewamy się od SIGINT-u.

Wzmożona korespondencja radiowa, koncentracja lub przemieszczanie się źródeł emisji sygnałów pozwalają na określenie pozycji, przewidywanie działań, lokalizację stanowisk dowodzenia lub identyfikację poszczególnych pododdziałów przeciwnika. Współczesne urządzenia SIGINT pozwalają na wykrycie nie tylko (kolokwialnie je nazywając) urządzeń radiowych, telefonów komórkowych i satelitarnych, ale również wszelkich urządzeń emitujących fale elektromagnetyczne. Wiadomo, że otaczają nas setki urządzeń zasilanych elektrycznie, bez których bardzo trudno się obejść, a większość z nich emituje takie fale. Niektórzy producenci twierdzą zaś, że ich urządzenia są w stanie wykryć pracujący rozrusznik serca, jeśli jest wystarczająco blisko ich odbiornika…

SIGINT powinien być traktowany jako pojęcie wojskowe i, zdaniem autora, określanie tą nazwą elementów radiowywiadu naszych służb powoduje często nieporozumienia w zrozumieniu celów i metod działania wojskowego rozpoznania łączności. W naszym kraju AW, ABW, CBA, SWW i SKW to agencje i służby mające w swoich ustawowych uprawnieniach pozyskiwanie informacji za pomocą operacyjnej (a w przypadku ABW i CBA również procesowej) kontroli środków łączności. Podlegają one bezpośrednio premierowi, więc w siłach zbrojnych nawet Szef Sztabu Generalnego nie jest równorzędnym partnerem dla wyżej wymienionych organów. Dlatego w Polsce służby specjalne nieformalnie kontrolują/nadzorują rozwój wojskowych środków SIGINT i często interpretują działania wojskowe jako próby wchodzenia na ich ustawowe „podwórko”.

Zarówno wojskowe, jak i cywilne służby często nie potrafią zrozumieć specyficznych potrzeb operacyjnych sił zbrojnych, które aby działać skutecznie w czasie wojny muszą stanowić integralną część systemu wojskowego wywiadu taktycznego w czasie pokoju. Na przykład SKW traktuje wszelkie działania zmierzające do wykrywania urządzeń podsłuchowych w działaniach SZ RP jako swoją ustawową domenę i nie widzi potrzeby posiadania przez wojsko specjalistycznego sprzętu o takim przeznaczeniu oraz wykorzystywania go do tego typu operacji i procedur. Z podobnych pobudek szerokie wykorzystywanie przez polskich żołnierzy w operacji ISAF urządzeń do zbierania danych biometrycznych zaowocowało wieloma zapytaniami do Sztabu Generalnego o legalność tych działań w Afganistanie. W końcu służby, podczas prac nad doktryną rozpoznania osobowego, wprowadziły ograniczenia narodowe w zakresie pewnych czynności przy działaniach operatorów HUMINT ze źródłami osobowymi, rezerwując je wyłącznie dla siebie.

Najczęściej przyczyną większości nieporozumień jest brak rozróżnienia działania w wyżej opisanych zakresach w kraju w czasie pokoju oraz podczas operacji zagranicznych lub w czasie wojny. Drugim generatorem konfliktów jest postrzeganie wojskowych działań rozpoznawczych/wywiadowczych na polu walki w operacjach poza granicami kraju przez pryzmat polskich aktów prawnych i jurysdykcji krajowej.

Na przykład niebudzące niczyich zastrzeżeń urządzenia detekcyjne, wykorzystywane w Afganistanie przez saperów w C-EID (przeciwdziałanie improwizowanym ładunkom wybuchowym), działają przecież podobnie jak urządzenia wykrywające emisję sygnałów radiowych, wykorzystywane do sprawdzenia pomieszczeń pod kątem występowania podsłuchów. Sprawdzenie przez żołnierzy pomieszczeń pod kątem urządzeń podsłuchowych lub nadajników stanowi zaś istotny element taktyki zapewniającej bezpieczeństwo siłom własnym. Zbierane w Ghazni przez żołnierzy HUMINT dane biometryczne Afgańczyków służą natomiast do identyfikacji osób stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa żołnierzy koalicji oraz pozwalają na identyfikację osób mających dostęp do miejsc dyslokacji sił polskich.

Działania te są więc elementem taktyki wojskowej, a nie czynności śledczych w rozumieniu prawa polskiego, ponieważ Afgańczycy są poza polską jurysdykcją. Należy przy tym pamiętać, że w PKW tylko ŻW i prokuratorzy mają uprawnienia śledcze, jednak ich uprawnienia dotyczą wyłącznie żołnierzy i pracowników cywilnych SZ RP. Potrzeba werbunku i prowadzenia źródeł osobowych w miejscach, gdzie jest mało prawdopodobna obecność oficerów służb (z powodu dużego zagrożenia czy też toczenia walk w tym rejonie) spowodowała, że Amerykanie udzielili szerokich kompetencji w tym zakresie siłom zbrojnym i poza żołnierzami wprowadzili do struktur HUMINT funkcjonariuszy FBI.

Ścisły nadzór nad środkami rozpoznania łączności w czasie pokoju jest oczywisty ze względów prawnych i politycznych. Wszyscy obawiają się nieprawnie wykorzystywanych urządzeń do prowadzenia podsłuchów dla celów politycznych czy kryminalnych, dlatego oczywistym jest sporządzenie odpowiednich procedur przechowywania i wykorzystania wojskowego sprzętu SIGINT. Jednak nie wydaje się dobrym pomysłem, aby to służby wybierały, co jest dobre dla sił zbrojnych, i decydowały o rozwoju ich SIGINT. Model amerykański, gdzie NSA jest władzą federalną odpowiedzialną za prowadzenie rozpoznania łączności w kraju i za granicą, a dla każdej misji amerykańskich sił zbrojnych wyznacza ramy wykorzystania i możliwości działania SIGINT, sprawdza się od lat. NSA jest też mentorem dla wojska w dziedzinie rozwoju środków rozpoznania i wywiadu, koordynując ten rozwój dla największego „pokrycia sprzętowego”, wykorzystywanego dla bezpieczeństwa narodowego. Założenie: „co ma armia, my możemy w każdej sytuacji kryzysowej wykorzystać i użyć”, a nie twierdzenie „po co to wojsku, nie wolno im tego mieć” jest ze wszech miar rozsądne i praktyczne.

SIGINT na współczesnym polu walki ma za zadanie przede wszystkim wykryć środki łączności przeciwnika, zidentyfikować je i zlokalizować. Nasłuch otwartych sieci radiowych może prowadzić każdy, za pomocą np. skanerów częstotliwości, i nie wymaga to specjalnych uprawnień czy zezwoleń. Natomiast wchodzenie do systemu telefonii cyfrowej, komórkowej czy satelitarnej, celem podsłuchiwania rozmów, to już zakres działania służb, nie wojska. Należy więc tak skonstruować przepisy, aby siły zbrojne w zakresie swoich zadań i potrzeb były wspierane przez służby specjalne przy pozyskiwaniu tego typu informacji. Oczywiście mówimy o działaniu w czasie pokoju, czyli operacjach wojskowych ONZ lub NATO poza granicami kraju, w które są zaangażowane SZ RP. W czasie wojny i tak wszystko zostanie podporządkowane wojennemu systemowi dowodzenia.

Galeria zdjęć

Tytuł
przejdź do galerii

Komentarze

Powiązane

Ireneusz Chloupek Reforma – od DWS do COS

Reforma – od DWS do COS Reforma – od DWS do COS

Z ostatnim dniem ubiegłego roku, po siemdiu latach przestało istnieć Dowództwo Wojsk Specjalnych - najmłodszego, ale najbardziej dynamicznie rozwijającego się pod jego komendą i cieszącego się powszechnym...

Z ostatnim dniem ubiegłego roku, po siemdiu latach przestało istnieć Dowództwo Wojsk Specjalnych - najmłodszego, ale najbardziej dynamicznie rozwijającego się pod jego komendą i cieszącego się powszechnym uznaniem sojuszników rodzaju Sił Zbrojnych RP. W ramach reformy systemu kierowania i dowodzenia SZ RP dokonano radykalnych zmian w podporządkowaniu oraz strukturach zarządzania Wojskami Specjalnymi. Zmian, których sposób wprowadzenia i sensowność wzbudziły poważny niepokój , nie tylko w tym środowisku,...

Michał Sitarski Nowości Heckler & Koch

Nowości Heckler & Koch Nowości Heckler & Koch

Firmy Heckler&Koch z Oberndorfu nikomu, kto interesuje się militariami, raczej przedstawiać nie trzeba. Karabinki HK416 stanowią podstawową broń strzelecką w wielu jednostkach specjalnych na świecie, także...

Firmy Heckler&Koch z Oberndorfu nikomu, kto interesuje się militariami, raczej przedstawiać nie trzeba. Karabinki HK416 stanowią podstawową broń strzelecką w wielu jednostkach specjalnych na świecie, także w polskich, podległych Dowództwu Wojsk Specjalnych. Dzięki uprzejmości polskiego przedstawiciela H&K – firmy Cenrex – mieliśmy okazję bliżej zapoznać się z najnowszą bronią niemieckiego producenta.

Andrzej Krugler Święto Wojsk Specjalnych

Święto Wojsk Specjalnych Święto Wojsk Specjalnych

W sobotę, 25 maja 2013 r., na Bulwarach Wiślanych w Krakowie odbyły się obchody Święta Wojsk Specjalnych. Pokazy mu towarzyszące miały niespotykany dotychczas rozmach – po raz pierwszy przed szeroką publicznością...

W sobotę, 25 maja 2013 r., na Bulwarach Wiślanych w Krakowie odbyły się obchody Święta Wojsk Specjalnych. Pokazy mu towarzyszące miały niespotykany dotychczas rozmach – po raz pierwszy przed szeroką publicznością komandosi zaprezentowali tak duży zakres swoich działań.

Redakcja Wydanie specjalne SPECIAL OPS - nr 2

Wydanie specjalne SPECIAL OPS - nr 2 Wydanie specjalne SPECIAL OPS - nr 2

Mamy dla nas kolejną niespodziankę! Już niedługo, ukaże się drugi numer specjalny SPECIAL OPS EXTRA, który w całości poświęcimy Dowództwu Wojsk Specjalnych oraz podległym mu jednostkom: GROM, Formoza,...

Mamy dla nas kolejną niespodziankę! Już niedługo, ukaże się drugi numer specjalny SPECIAL OPS EXTRA, który w całości poświęcimy Dowództwu Wojsk Specjalnych oraz podległym mu jednostkom: GROM, Formoza, JW Komandosów, AGAT, JW Nil oraz 7. eds. To nasz prezent z okazji Święta Wojsk Specjalnych.

Ireneusz Chloupek GLOCK standard optymalny

GLOCK standard optymalny GLOCK standard optymalny

Gdy 30 lat temu pojawiły się pierwsze Glocki 17, niektórzy od razu zachwycili się ich prostą, futurystyczną naówczas formą „narzędzia do strzelania”, inni byli zdegustowani tak uproszczoną - w porównaniu...

Gdy 30 lat temu pojawiły się pierwsze Glocki 17, niektórzy od razu zachwycili się ich prostą, futurystyczną naówczas formą „narzędzia do strzelania”, inni byli zdegustowani tak uproszczoną - w porównaniu choćby do tradycyjnych rozwiązań i rasowych linii Colta M1911A1 czy Beretty 92 - konstrukcją oraz odważnym wykorzystaniem tworzywa sztucznego. Czas potwierdził słuszność koncepcji twórców austriackiego pistoletu, który po krótkim okresie przełamywania nieufności stał się jednym z najbardziej popularnych...

Michał Piekarski Zabezpieczenie Wojsk Specjalnych

Zabezpieczenie Wojsk Specjalnych Zabezpieczenie Wojsk Specjalnych

Sformowana w 2008 roku Jednostka Wojskowa numer 4724, znana obecnie jako Jednostka Wojskowa „Nil”, a wcześniej jako Jednostka Wsparcia Dowodzenia i Zabezpieczenia Wojsk Specjalnych, jest jedną z najmłodszych...

Sformowana w 2008 roku Jednostka Wojskowa numer 4724, znana obecnie jako Jednostka Wojskowa „Nil”, a wcześniej jako Jednostka Wsparcia Dowodzenia i Zabezpieczenia Wojsk Specjalnych, jest jedną z najmłodszych jednostek DWS w Polsce i wykonuje zadania o szczególnym i odmiennym od pozostałych pododdziałów charakterze. Na krótko przed zdaniem obowiązków Dowódcy JW „Nil”, pułkownik Mariusz Skulimowski opisuje SPECIAL OPS zadania i specyfikę jednostki, którą dowodził w latach 2009–2013.

Michał Sitarski ANTOS I RPG-75-MP

ANTOS I RPG-75-MP ANTOS I RPG-75-MP

W uzbrojeniu niektórych jednostek podległych Dowództwu Wojsk Specjalnych znajduje się oryginalny sprzęt pochodzący z katowickiej firmy Works 11. Co ciekawe, został on wyprodukowany w Republice Czeskiej.

W uzbrojeniu niektórych jednostek podległych Dowództwu Wojsk Specjalnych znajduje się oryginalny sprzęt pochodzący z katowickiej firmy Works 11. Co ciekawe, został on wyprodukowany w Republice Czeskiej.

CR Reforma

Reforma Reforma

Polskie siły zbrojne od wielu lat dotykane są różnego rodzaju reformami, reorganizacjami i innymi zmianami „na lepsze”. W lipcu br. minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak przedstawił „projekt założeń...

Polskie siły zbrojne od wielu lat dotykane są różnego rodzaju reformami, reorganizacjami i innymi zmianami „na lepsze”. W lipcu br. minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak przedstawił „projekt założeń ustawy o zmianie ustawy o urzędzie Ministra Obrony Narodowej oraz niektórych innych ustaw”, który jest przygotowaniem do nowej reformy Sił Zbrojnych RP, mającej wpływ m.in. także na przyszłość Wojsk Specjalnych.

Andrzej Krugler Pierwsze urodziny Jednostki Wojskowej AGAT

Pierwsze urodziny Jednostki Wojskowej AGAT Pierwsze urodziny Jednostki Wojskowej AGAT

Najmłodszy pododdział podległy Dowództwu Wojsk Specjalnych, Jednostka Wojskowa „Agat”, obchodziła 5 lipca br. swoje pierwsze święto. Miało ono wyjątkowy charakter, gdyż połączono je z przekazaniem jednostce...

Najmłodszy pododdział podległy Dowództwu Wojsk Specjalnych, Jednostka Wojskowa „Agat”, obchodziła 5 lipca br. swoje pierwsze święto. Miało ono wyjątkowy charakter, gdyż połączono je z przekazaniem jednostce sztandaru.

Ireneusz Chloupek IAR kbkm marines

IAR kbkm marines IAR kbkm marines

Podczas gdy w Wojsku Polskim, poza Jednostką Wojskową GROM i dopiero od niedawna pozostałymi jednostkami DWS, nadal brakuje powszechnie używanych w nowoczesnych armiach ręcznych karabinków maszynowych...

Podczas gdy w Wojsku Polskim, poza Jednostką Wojskową GROM i dopiero od niedawna pozostałymi jednostkami DWS, nadal brakuje powszechnie używanych w nowoczesnych armiach ręcznych karabinków maszynowych na amunicję 5,56 mm, amerykańska piechota morska, użytkująca takowe od ponad ćwierć wieku, uzupełnia je i częściowo zastępuje na najniższym szczeblu bronią, która ma jeszcze lepiej sprawdzać się na współczesnym polu walki. Analizując charakter działań podczas ostatnich konfliktów zbrojnych o niskiej...

Mateusz J. Multarzyński EAGLE w Polsce

EAGLE w Polsce EAGLE w Polsce

W dniach 2-10 lutego 2012 roku na terenie Wojskowego Instytutu Techniki Pancernej i Samochodowej w Sulejówku zostały zorganizowane – przez General Dynamics European Land Systems – dynamiczne pokazy opancerzonego...

W dniach 2-10 lutego 2012 roku na terenie Wojskowego Instytutu Techniki Pancernej i Samochodowej w Sulejówku zostały zorganizowane – przez General Dynamics European Land Systems – dynamiczne pokazy opancerzonego pojazdu EAGLE dla przedstawicieli Sił Zbrojnych RP, innych służb mundurowych, a także reprezentantów fachowych mediów. Z konstrukcją, jej możliwościami oraz szczegółami oferty dotyczącej rodziny samochodów EAGLE zapoznali się również żołnierze, w tym z jednostek podległych Dowództwu Wojsk...

CR Odpowiednie struktury

Odpowiednie struktury Odpowiednie struktury

Jakiś czas temu przez środki masowego przekazu przewinęły się kontrowersyjne doniesienia o konfliktach w strukturach polskich wojsk specjalnych. Doniesienia prasowe sygnalizowały napięcie na linii Dowództwo...

Jakiś czas temu przez środki masowego przekazu przewinęły się kontrowersyjne doniesienia o konfliktach w strukturach polskich wojsk specjalnych. Doniesienia prasowe sygnalizowały napięcie na linii Dowództwo Wojsk Specjalnych - JW 2305. Dowódca GROM-u odszedł ze służby zaraz po mianowaniu na stanowisko Dowódcy Wojsk Specjalnych płk. Patalonga, nomen omen, byłego dowódcy tej jednostki. Mimo braku rzetelnych informacji, mogących szczegółowo wyjaśnić całościowe tło konfliktu, do którego doszło pomiędzy...

Andrzej Krugler Prezydent w wojskach specjalnych

Prezydent w wojskach specjalnych Prezydent w wojskach specjalnych

20 stycznia br. Prezydent RP Bronisław Komorowski złożył wizytę w Wojskach Specjalnych. Na terenie Jednostki Wojskowej Komandosów w Lublińcu spotkał się z żołnierzami wszystkich jednostek podległych temu...

20 stycznia br. Prezydent RP Bronisław Komorowski złożył wizytę w Wojskach Specjalnych. Na terenie Jednostki Wojskowej Komandosów w Lublińcu spotkał się z żołnierzami wszystkich jednostek podległych temu dowództwu. Dowódca Wojsk Specjalnych, gen. bryg. Piotr Patalong, zapoznał gościa z informacjami na temat aktualnego funkcjonowania tych sił oraz planowanego kierunku ich rozwoju. Następnie prezydent uczestniczył w wideokonferencji, w czasie której wysłuchał meldunków operacyjnych z działalności naszych...

Andrzej Krugler Skorpion XI

Skorpion XI Skorpion XI

Gdy numer 1/2012 magazynu SPECIAL OPS trafia do sprzedaży, w Afganistanie misję kończy kolejna zmiana żołnierzy wchodzących w skład Task Force 50. Zastąpią ich koledzy, którzy w pierwszych dniach lutego...

Gdy numer 1/2012 magazynu SPECIAL OPS trafia do sprzedaży, w Afganistanie misję kończy kolejna zmiana żołnierzy wchodzących w skład Task Force 50. Zastąpią ich koledzy, którzy w pierwszych dniach lutego zakończyli swoje przygotowania do misji afgańskiej ćwiczeniem certyfikującym pk. „Skorpion XI”.

Ireneusz Chloupek Żniwiarz w Polsce

Żniwiarz w Polsce Żniwiarz w Polsce

W listopadzie 2011 roku przedstawiciele wybranych jednostek Dowództwa Wojsk Specjalnych WP mieli możliwość praktycznego zapoznania się z karabinem wyborowym REPRTM amerykańskiej firmy LWRC International,...

W listopadzie 2011 roku przedstawiciele wybranych jednostek Dowództwa Wojsk Specjalnych WP mieli możliwość praktycznego zapoznania się z karabinem wyborowym REPRTM amerykańskiej firmy LWRC International, sprowadzonym do Polski przez RWS CETUS ze Słupska. Mało znany w naszym kraju producent z USA na tamtejszym rynku należy do liderów wśród wytwórni specjalizujących się w tworzeniu udoskonalonych odmian broni z rodziny AR-15 (M16/M4), a jego Rapid Engagement Precision Rifle wart jest szczególnej uwagi,...

Redakcja Generał broni Włodzimierz Potasiński

Generał broni Włodzimierz Potasiński

Urodzony 31.07.1956. Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych i Akademii Sztabu Generalnego.

Urodzony 31.07.1956. Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych i Akademii Sztabu Generalnego.

Redakcja Generał dywizji Edward Gruszka

Generał dywizji Edward Gruszka

Urodzony 13.10.1957. Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych.

Urodzony 13.10.1957. Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych.

Mateusz J. Multarzyński Skorpion IX

Skorpion IX Skorpion IX

W marcu bieżącego roku do Afganistanu wyleci dziewiąta zmiana Polskiego Kontyngentu Wojskowego. W jej ramach znajdą się również, po raz kolejny, Zadaniowe Zespoły Bojowe (Task Force) wydzielone z jednostek...

W marcu bieżącego roku do Afganistanu wyleci dziewiąta zmiana Polskiego Kontyngentu Wojskowego. W jej ramach znajdą się również, po raz kolejny, Zadaniowe Zespoły Bojowe (Task Force) wydzielone z jednostek podległych Dowództwu Wojsk Specjalnych. W lutym odbyło się ćwiczenie pk. „Skorpion IX”, sprawdzające ich gotowość do realizacji swoich zadań w Afganistanie. March 2011 was the month of the beginning of nine tour of duty of Polish Military Contingent in Afghanistan. As a part of the Polish forces...

Andrzej Krugler Zanim uderzył GROM

Zanim uderzył GROM Zanim uderzył GROM

„Rzeczą żołnierza jest stworzyć dla Ojczyzny piorun co błyska, a gdy trzeba – uderzy”. Słowa marszałka Józefa Piłsudskiego doskonale oddają charakter sił specjalnych i stanowią wyjątkowo trafne motto najnowszej...

„Rzeczą żołnierza jest stworzyć dla Ojczyzny piorun co błyska, a gdy trzeba – uderzy”. Słowa marszałka Józefa Piłsudskiego doskonale oddają charakter sił specjalnych i stanowią wyjątkowo trafne motto najnowszej wystawy, otwartej w listopadzie, w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Andrzej Krugler Święto 1. Pułku Specjalnego Komandosów

Święto 1. Pułku Specjalnego Komandosów Święto 1. Pułku Specjalnego Komandosów

8 października br., jak co roku, w 1. Pułku Specjalnym Komandosów w Lublińcu odbyły się uroczystości związane ze Świętem Pułku. W tym roku przypadła 16. rocznica sformowania jednostki (pułk został sformowany...

8 października br., jak co roku, w 1. Pułku Specjalnym Komandosów w Lublińcu odbyły się uroczystości związane ze Świętem Pułku. W tym roku przypadła 16. rocznica sformowania jednostki (pułk został sformowany w 1993 roku, a wyróżniającą nazwę Komandosów otrzymał w 1995 roku). W porównaniu do zeszłorocznej 15. rocznicy, która dzięki obecności Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego miała szczególny charakter, tegoroczna miała skromniejszą oprawę, jednak nie zabrakło na niej zarówno znamienitych gości jak...

Michał Piekarski Zamach w Fort Hood

Zamach w Fort Hood Zamach w Fort Hood

Listopadowa tragedia w amerykańskiej bazie wojskowej, która na pewien czas przykuła uwagę mediów „głównego nurtu”, zwłaszcza telewizji, jest z całą pewnością wydarzeniem szczególnym. Special Reaction Team...

Listopadowa tragedia w amerykańskiej bazie wojskowej, która na pewien czas przykuła uwagę mediów „głównego nurtu”, zwłaszcza telewizji, jest z całą pewnością wydarzeniem szczególnym. Special Reaction Team żandarmerii wojskowej przybyły na miejsce zdarzenia. Według dostępnych informacji, sprawcę obezwładnili pierwsi przybyli funkcjonariusze cywilnej policji, jednak grupy specjalne prawdopodobnie przeczesywały teren bazy i pozostawały w gotowości na wypadek, gdyby sprawca nie działał sam. Warto zwrócić...

Michał Piekarski Zagrożone mistrzostwa

Zagrożone mistrzostwa Zagrożone mistrzostwa

W 2012 roku Polska wspólnie z Ukrainą będzie gospodarzem finałów Mistrzostw Europy w piłce nożnej. Jest to niewątpliwe wyróżnienie, ale i źródło ryzyka. Imprezy masowe, zwłaszcza w tak popularnej i medialnej...

W 2012 roku Polska wspólnie z Ukrainą będzie gospodarzem finałów Mistrzostw Europy w piłce nożnej. Jest to niewątpliwe wyróżnienie, ale i źródło ryzyka. Imprezy masowe, zwłaszcza w tak popularnej i medialnej dyscyplinie jak piłka nożna, zawsze są poważnym wyzwaniem dla służb odpowiedzialnych za ich bezpieczny przebieg.

Michał Piekarski Bezpieczne mistrzostwa

Bezpieczne mistrzostwa Bezpieczne mistrzostwa

Organizacja finałów piłkarskich mistrzostw Europy w Polsce i na Ukrainie Euro 2012 wiąże się z szeregiem problemów, w tym także związanych z bezpieczeństwem tak dużej imprezy. W poprzednim numerze („SPECIAL...

Organizacja finałów piłkarskich mistrzostw Europy w Polsce i na Ukrainie Euro 2012 wiąże się z szeregiem problemów, w tym także związanych z bezpieczeństwem tak dużej imprezy. W poprzednim numerze („SPECIAL OPS” 3-4/2010) zostały omówione możliwe rodzaje zagrożeń terrorystycznych. Tym razem więcej miejsca poświęcimy możliwościom zapobiegania im oraz reagowania na sytuacje kryzysowe.

Sebastian Kalitowski Morski terroryzm

Morski terroryzm Morski terroryzm

Analitycy badający terroryzm oraz eksperci bezpieczeństwa od dawna zwracają uwagę, że w najbliższym czasie może dojść do ataków terrorystycznych wymierzonych w obiekty gospodarki morskiej oraz elementy...

Analitycy badający terroryzm oraz eksperci bezpieczeństwa od dawna zwracają uwagę, że w najbliższym czasie może dojść do ataków terrorystycznych wymierzonych w obiekty gospodarki morskiej oraz elementy żeglugi. O tym, jak łatwym celem ataków terrorystycznych mogą być statki, niech świadczy choćby ostatni wzrost aktywności pirackiej w rejonie Rogu Afryki. W samym tylko 2009 roku doszło do 406 ataków o charakterze aktu piractwa morskiego, z czego 202 zakończyły się sukcesem.

Najnowsze produkty i technologie

Dariusz Leżała, Transactor Security Sp. z o.o. Przenośne systemy rentgenowskie w rozpoznaniu zagrożeń CBRN-E

Przenośne systemy rentgenowskie w rozpoznaniu zagrożeń CBRN-E Przenośne systemy rentgenowskie w rozpoznaniu zagrożeń CBRN-E

Rozpoznanie i neutralizacja zagrożeń CBRN-E, do których zaliczamy zagrożenia chemiczne, biologiczne, radiologiczne, nuklearne oraz zagrożenia związane z materiałami i urządzeniami wybuchowymi, wymaga ciągłego...

Rozpoznanie i neutralizacja zagrożeń CBRN-E, do których zaliczamy zagrożenia chemiczne, biologiczne, radiologiczne, nuklearne oraz zagrożenia związane z materiałami i urządzeniami wybuchowymi, wymaga ciągłego rozwoju sprzętu specjalistycznego umożliwiającego ich ujawnienie i identyfikację. Naprzeciw tym wymogom wychodzi firma Transactor Security Sp. z o.o., która w ofercie ma najnowsze rozwiązania sprzętowe firm VIDISCO Ltd. oraz Viken Detection.

Militaria.pl Potrzebny medyk! - taktyczne wyposażenie medyczne

Potrzebny medyk! - taktyczne wyposażenie medyczne Potrzebny medyk! - taktyczne wyposażenie medyczne

Wyposażenie medyczne w służbach mundurowych to kluczowy element ekwipunku taktycznego. Wyposażenie to obejmuje szeroki zakres narzędzi, sprzętu i środków, które służą do udzielenia pierwszej pomocy w warunkach...

Wyposażenie medyczne w służbach mundurowych to kluczowy element ekwipunku taktycznego. Wyposażenie to obejmuje szeroki zakres narzędzi, sprzętu i środków, które służą do udzielenia pierwszej pomocy w warunkach polowych, w tym także podczas sytuacji kryzysowych czy akcji ratunkowych. Bardzo ważne jest to, aby taktyczne wyposażenie medyczne było łatwe w transporcie i szybkie w użyciu. W tym artykule omawiamy najpotrzebniejsze wyposażenie medyczne, które warto mieć przy sobie.

Ha3o Okulary taktyczne najnowszej generacji Revision Military w technologii I-VIS

Okulary taktyczne najnowszej generacji Revision Military w technologii I-VIS Okulary taktyczne najnowszej generacji Revision Military w technologii I-VIS

Współcześnie wszechstronnie używane okulary taktyczne mają za zadanie chronić oczy operatora, jak również pozwolić na dokładną i precyzyjną obserwację otoczenia. Od ich jakości oraz możliwości dostosowania...

Współcześnie wszechstronnie używane okulary taktyczne mają za zadanie chronić oczy operatora, jak również pozwolić na dokładną i precyzyjną obserwację otoczenia. Od ich jakości oraz możliwości dostosowania do warunków zależy jakość obserwacji przekładająca się na bezpieczeństwo indywidualne oraz powodzenie całego wykonanego zadania. I choć wydawać by się mogło, że obecne rozwiązania w zakresie optyki taktycznej oferują bardzo wiele, to okazuje się, że w tej materii można pójść jeszcze o krok dalej,...

Militaria.pl Ekwipunek na wyprawę - czyli co zabrać na survival i bushraft

Ekwipunek na wyprawę - czyli co zabrać na survival i bushraft Ekwipunek na wyprawę - czyli co zabrać na survival i bushraft

Odpowiednio skompletowany ekwipunek to podstawa bezpieczeństwa i komfortu podczas survivalu czy bushraftu. Przekłada się on na skuteczność i satysfakcję z doświadczenia. Zarówno wytrawni weterani, jak...

Odpowiednio skompletowany ekwipunek to podstawa bezpieczeństwa i komfortu podczas survivalu czy bushraftu. Przekłada się on na skuteczność i satysfakcję z doświadczenia. Zarówno wytrawni weterani, jak i początkujący entuzjaści survivalu i bushcraftu docenią znaczenie starannie dobranego zestawu niezbędnych przedmiotów.

Griffin Group Defence Nowe funkcje w termowizyjnych urządzeniach obserwacyjnych

Nowe funkcje w termowizyjnych urządzeniach obserwacyjnych Nowe funkcje w termowizyjnych urządzeniach obserwacyjnych

Firma Griffin Group Defence posiada w swojej ofercie najwyższej klasy doręczne urządzenia termowizyjne, które umożliwiają obserwację w warunkach dziennych jak i nocnych. Dzięki wykorzystaniu termowizji,...

Firma Griffin Group Defence posiada w swojej ofercie najwyższej klasy doręczne urządzenia termowizyjne, które umożliwiają obserwację w warunkach dziennych jak i nocnych. Dzięki wykorzystaniu termowizji, pozwalają one na wykrycie nawet mało widocznych celów - w kamuflażu lub w otoczeniu, które utrudnia rozpoznanie.

Patryk Kościński Buty Wojskowe Prabos Grizzly 933 – zimowy test użytkowania

Buty Wojskowe Prabos Grizzly 933 – zimowy test użytkowania Buty Wojskowe Prabos Grizzly 933 – zimowy test użytkowania

Jak podaje producent, firma Prabos - Grizzly 933 to wytrzymałe zimowe buty wojskowe, skonstruowane z myślą o użyciu w skrajnie mroźnych warunkach. Przeznaczone są dla osób, które potrzebują wytrzymałego...

Jak podaje producent, firma Prabos - Grizzly 933 to wytrzymałe zimowe buty wojskowe, skonstruowane z myślą o użyciu w skrajnie mroźnych warunkach. Przeznaczone są dla osób, które potrzebują wytrzymałego i ciepłego obuwia na zimę. Polecane są dla żołnierzy, pracowników leśnych, służb mundurowych oraz osób, które lubią aktywnie spędzać czas na świeżym powietrzu w zimie. Wykonane są ze skóry i materiału izolacyjnego Gore-Tex THERMIUM, który zapewnia dobrą izolację termiczną. Dzięki temu w butach można...

Militaria.pl Obierz jasny cel misji: przegląd latarek czołowych i kątowych

Obierz jasny cel misji: przegląd latarek czołowych i kątowych Obierz jasny cel misji: przegląd latarek czołowych i kątowych

Latarki czołowe i kątowe są praktycznymi urządzeniami, które znajdują szerokie zastosowanie podczas różnych czynności. Wiele profesji zawodowych i aktywności wymaga solidnego źródła światła, a przy tym...

Latarki czołowe i kątowe są praktycznymi urządzeniami, które znajdują szerokie zastosowanie podczas różnych czynności. Wiele profesji zawodowych i aktywności wymaga solidnego źródła światła, a przy tym możliwości dostosowywania kąta padania strumienia światła przy zachowaniu swobody ruchów. Wszystkie te udogodnienia zapewniają latarki czołowe i kątowe.

Instytut Nowych Technologii Sp. z o.o. Predator Eye - przełom w dziedzinie technologii termowizji i transmisji obrazu

Predator Eye - przełom w dziedzinie technologii termowizji i transmisji obrazu Predator Eye - przełom w dziedzinie technologii termowizji i transmisji obrazu

Predator Eye to nowatorskie rozwiązanie w zakresie obrazowania termicznego. Predator Eye jest to nahełmowy zestaw zbudowany z kamery termowizyjnej przekazującej obraz na mikrowyświetlacz dooczny wraz z...

Predator Eye to nowatorskie rozwiązanie w zakresie obrazowania termicznego. Predator Eye jest to nahełmowy zestaw zbudowany z kamery termowizyjnej przekazującej obraz na mikrowyświetlacz dooczny wraz z modułem zasilającym i transmitującym obraz w czasie rzeczywistym do zdalnej lokalizacji. Ten polski produkt to przełom w działaniach poszukiwawczych, operacyjno-śledczych oraz ratowniczych. Jego unikalna konstrukcja umożliwia użytkownikom pełną swobodę ruchów, jednocześnie zapewniając dostęp do zaawansowanej...

pcphunters.com Jak wybrać karabinek pneumatyczny dla siebie?

Jak wybrać karabinek pneumatyczny dla siebie? Jak wybrać karabinek pneumatyczny dla siebie?

W sprzedaży jest dostępnych kilka rodzai broni pneumatycznej. Różnią się wzajemnie m.in. sposobem zasilania, kalibrem czy możliwością zamontowania dodatkowego sprzętu ułatwiającego strzelanie. Jeśli interesuje...

W sprzedaży jest dostępnych kilka rodzai broni pneumatycznej. Różnią się wzajemnie m.in. sposobem zasilania, kalibrem czy możliwością zamontowania dodatkowego sprzętu ułatwiającego strzelanie. Jeśli interesuje Cię zakup karabinka pneumatycznego, powinieneś wiedzieć, czym charakteryzują się poszczególne typy wiatrówek oraz do czego będziesz ich używał. Czym jest karabinek pneumatyczny? Czym charakteryzują się poszczególne typy wiatrówek długich?

Copyright © 2004-2019 Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, nr KRS: 0000537655. Wszelkie prawa, w tym Autora, Wydawcy i Producenta bazy danych zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione. Korzystanie z serwisu i zamieszczonych w nim utworów i danych wyłącznie na zasadach określonych w Zasadach korzystania z serwisu.
Special-Ops

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień przeglądarki dotyczących cookies. Nim Państwo zaczną korzystać z naszego serwisu prosimy o zapoznanie się z naszą polityką prywatności oraz Informacją o Cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności oraz Informacji o Cookies. Administratorem Państwa danych osobowych jest Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.K., nr KRS: 0000537655, z siedzibą w 04-112 Warszawa, ul. Karczewska 18, tel. +48 22 810-21-24, właściciel strony www.special-ops.pl. Twoje Dane Osobowe będą chronione zgodnie z wytycznymi polityki prywatności www.special-ops.pl oraz zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r i z Ustawą o ochronie danych osobowych Dz.U. 2018 poz. 1000 z dnia 10 maja 2018r.